کاهش درآمد، کاهش تقاضا برای #سفر را در پی داشته و تغییر سلیقه مردم در جوامع گردشگر فرست باعث ایجاد تغییر در تصمیم گیری برای سفر می شود.
درآمد و سلایق گردشگران، منابع تقاضای گردشگری است. این منابع خارج از کنترل جوامع گردشگرپذیر بوده و با کاهش رونق کسب و کار و درآمدها خصوصا در رکود اقتصادی، کاهش تقاضای گردشگری را به دنبال خواهند داشت.
کاهش درآمد، کاهش تقاضا برای سفر را در پی داشته و تغییر سلیقه مردم در جوامع گردشگر فرست باعث ایجاد تغییر در تصمیم گیری برای سفر می شود. دلایل دیگری نیز وجود دارد که باعث کاهش علاقه مندی به مسافرت و گردشگری می شود که از آن جمله می توان به کمبود وقت، شرایط شغلی، عدم آگاهی از مقصد سفر و همچنین ناتوانی های جسمی و حرکتی افراد اشاره کرد.
بر اساس تعریف رسمی سازمان جهانی جهانگردی ملل متحد(UNWTO)، گردشگری قابل دسترس نوعی از گردشگری و سفر است که با ایجاد روند مشترک بین صاحبان سهام، امکان استفاده مستقل از محصولات، خدمات و فضاهای گردشگری را در قالب جهانی برای همگان فراهم می کند. براین اساس اقدامات و فعالیت ها در راستای ارائه خدمات برای دسترسی معلولین به فضاهای فیزیکی، سیستم های حمل و نقل، ارتباطات و اطلاعات به مانند سایر افراد پیش بینی و برنامه ریزی می شود. آمار منتشر شده سازمان جهانی بهداشت در سال 2011 بیانگر این موضوع است که نزدیک به یک میلیارد نفر که حدود 15 درصد از جمعیت جهانی هستند را افراد ناتوان جسمی، ذهنی، حسی و حرکتی تشکیل می دهند.
دکتر طالب ریفاعی، دبیر کل سازمان جهانی جهانگردی نیز "قابلیت دسترسی" را اصل محوری سیاست های گردشگری پایدار و مسئولانه بیان کرده و آن را جزء حقوق بشر و در عین حال فرصتی استثنایی از منظر اقتصادی بر می شمارد. در همین راستا برابر بررسی های انجام شده در سازمان ODO) Open Doors Organization) آمریکا در سال 2014 در رابطه با میزان مخارج افراد بزرگسال دارای معلولیت در سفر، مشاهده شده است که این رقم در سراسر آمریکا برابر 3.17 میلیارد دلار بوده و از آنجایی که این اشخاص با همراهی حداقل یک شخص دیگر یا بیشتر به سفر می روند در واقع می توان تاثیر اقتصادی آن را تا دو برابر متصور دانست.
گردشگری در دسترس تلاش دارد با ارائه الزامات خاص خود و پیش بینی تسهیلات لازم برای معلولان دارای اختلالات حسی - حرکتی، شناختی و افراد دارای نواقص بینایی، شنوایی و ادراکی، امکان استفاده همگانی عموم مردم را با حفظ کرامت انسانی، در جهت برخورداری عادلانه از خدمات و محصولات گردشگری فراهم کند. اهمیت این موضوع باعث شده است تا سازمان جهانی جهانگردی در 27 سپتامبر سال 2016، شعار گردشگری برای همه و ترویج دسترسی جهانی را به عنوان شعار سالیانه خود برگزیند که این انتخاب نشانگر آن است که رسیدن به دسترسی جهانی در حوزه گردشگری مسئولیتی مشترک برای همه شرکت کنندگان در زنجیره ارزشی گردشگری است.
همچنین توجه به گردشگری اجتماعی نیز بعنوان گونه ای از گردشگری که هدف از آن حمایت از اقشار کم درآمد است می تواند رویکردی مناسب به منظور گسترش گردشگری در دسترس و توجه به گروه های کم توان مالی در جامعه باشد. براین اساس دولت و سازمان های اشاره شده با تامین بخشی از هزینه های سفر در پیشبرد و توسعه گردشگری قدم های تاثیر گذاری خواهند برداشت. در مجموع گردشگری در دسترس زمینه ساز امکان سفر برای طیف وسیعی از انسان ها که تصور می کنند سفر نقشی در کاهش نیازهای آن ها ندارد را فراهم می کند و این موضوع یعنی توسعه و ترویج دسترسی همگانی سفر زمینه ساز ایجاد عدالت اجتماعی، افزایش بهره وری شغلی در محیط کسب و کار و رونق اقتصادی در کشورها می شود.
