14 دسامبر 2024 - 20:18
بررسی دلایل اقبال به شرکت های هواپیمایی غیرایرانی

رمز موفقیت ایرلاین های خارجی در ایران چیست؟

25 اوت 2015 - 13:00 dsfr.ir/8z5bk

ایرلاین های خارجی حاضر در ایران با داشتن تفاوت هایی مهم در وضعیت پروازی و نیز شرایط فرودگاهی مقصد (در دیگر کشورها) سهم ایرلاین های ایرانی از مسافران خارجی "از ایران" یا "به ایران" را به اندازه چشمگیری کاهش داده اند.

در حال حاضر 32 شرکت هواپیمایی خارجی در فرودگاه های بین المللی ایران نشست و برخاست دارند. شرایط نامناسب ایرلاین های ایرانی از جهات گوناگون و نیز کیفیت پایین فرودگاه های کشور باعث شده است، بخش ناچیزی از سفر خارجی ایرانی ها برای کشور و شرکت های هواپیمایی ایرانی سودآوری داشته باشد.

شرکت هواپیمایی ایرفلوت روسیه، ایر عربیا امارات، آلیتالیا از ایتالیا، اطلس جت از ترکیه، آزال از آذربایجان، ایژین ایر از یونان، شرکت هواپیمایی اتریش، شرکت هواپیمایی بلاویا بلاروس، شرکت هواپیمایی چاینا از چین، شرکت هواپیمایی امارات، شرکت هواپیمایی الاتحاد دبی، شرکت هواپیمایی العراقیه، شرکت هواپیمایی جزیره امارات، کام ایر افغانستان، شرکت هواپیمایی کویتی، گلف ایر بحرین، لوفت هانزا آلمان، شرکت انور ترکیه، شرکت هواپیمایی پگاسوس ترکیه، شرکت هواپیمایی قطری، شرکت هواپیمایی سعودی، شرکت هواپیمایی سوریه، شرکت هواپیمایی تاجیک تاجیکستان، شرکت ترکیش ایرلاین، شرکت هواپیمایی اوکراین، شرکت هواپیمایی اوکراین اینترنشنال، شرکت هواپیمایی جرمنیا آلمان، شرکت هواپیمایی کرندون ترکیه، شرکت هواپیمایی فلای دبی از امارات، شرکت هواپیمایی فری برد ترکیه و شرکت هواپیمایی تیلویند از خطوط هوایی کشور ترکیه در ناوگان هوایی ایران فعالیت دارند. البته با توجه به فصل تابستان و افزایش سفرهای داخلی و خارجی تعداد درخواست های شرکت های هواپیمایی خارجی طبیعتا افزایش می یابد؛ بنابراین تعداد ایرلاین های فعال در ناوگان هوایی متغیر است.

پرواز با این شرکت های هواپیمایی مسافران را ملزم به استفاده از ترانزیت می کند. این پروازها پس از برخاستن هواپیمای ایرلاین های خارجی از فرودگاه های بین المللی ایرانی، در یکی از شهرهای کشور صاحب ایرلاین (که در بیشتر موارد پایتخت آن کشور است) فرود می آیند. مسافران پیاده می شوند، در سالن های ترانزیت به دنبال گیت پروازی بعدی برای چک شدن دوباره می گردند و به مسیر خود ادامه می دهند. گاهی حضور در سالن های ترانزیت بیش از 12 ساعت طول می کشد. به عنوان مثال پرواز از تهران به یک شهر اروپایی همچون میلان با یک پرواز ترک می تواند بین 8 ساعت تا 18 ساعت طولانی شود، در صورتی که با پروازهای شرکت های هواپیمایی ایران ایر و ماهان، این سفر بدون تغییر هواپیما و ترانزیت و مستقیم کمتر از 6 ساعت زمان می برد. در کنار بالا بودن زمان پرواز، کاستی های دیگری نیز در پروازهای شرکت های هواپیمایی خارجی دیده می شود که بالا بودن قیمت یکی از آنهاست. پایین بودن حجم بار قابل سپردن به بخش بار هواپیما در برخی پروازها از دیگر مسائلی است که می تواند دارای اهمیت باشد. اما با این وجود تعداد زیادی از ایرانی ها این پروازها و سختی ها و کاستی های آن را به پروازهای ایرانی ترجیح می دهند.

چرا ایرانی ها به پروازهای خارجی تمایل دارند؟

اصلی ترین دلیل تمایل ایرانی ها و بسیاری از مسافران غیرایرانی به استفاده از پروازهای ایرلاین های خارجی برای سفر به ایران یا از ایران، محدود بودن روزهای پروازی شرکت های ایرانی به شهرهای مشخص است. برای مثال ایران ایر تنها یک پرواز در هفته به شهر میلان ایتالیا دارد. این تنها پرواز به طور قطع پاسخگوی مسافران مسیر پروازی تهران-میلان-تهران نیست. هزاران دانشجوی ایرانی در شهرهای مختلف ایتالیا مشغول به تحصیل هستند که در ماه آگوست (مردادماه) به دلیل تعطیلات دانشگاه ها قصد بازگشت به ایران را دارند و بسیاری با پاسخ دفتر ایران ایر مبنی بر پر بودن پروازها مواجه می شوند. حتی با وجود اضافه شدن 2 پرواز شرکت هواپیمایی ماهان، همچنان بلیت در ماه های پرترافیک سال بسیار کمتر از نیاز است.

دلیل دیگر، تمرکز اکثر پروازهای خارجی ایرلاین های ایرانی در پایتخت است. هواپیماهای بیشتر ایرلاین های ایرانی که در مسیرهای بین المللی پرواز دارند از فرودگاه امام خمینی (ره) بلند می شود و در این فرودگاه فرود می آید. تنها مسیرهای منتهی به دبی، برخی از شهرهای ترکیه و عراق از برخی شهرهای دیگر نیز صورت می گیرد. اما شرکت هواپیمایی ترکیش ایر از اصفهان و شیراز و تهران و البته با ترانزیت به مقصد میلان ایتالیا پرواز دارد. ضمن آنکه می توان از این شهرها (با پرواز با ترکیش) در روزهایی با تنوع بیشتر برای میلان بلیت تهیه کرد.

با وجود این کاستی ها اما هستند ایرانی هایی که همچنان پرواز با ایرلاین های ایرانی را ترجیح می دهند. برخی دیگر از مسافران هم می گویند این 2 مشکل را می توان تحمل کرد، اگر راهی سریع برای رفتن از تهران به شهرستان ها و برعکس (بعد و قبل از پرواز به ایران) بود. فاصله زیاد فرودگاه بین المللی امام خمینی از فرودگاه مهرآباد مسافران را به این فکر می اندازد که به جای تحمل ترافیک تهران یا سفر با تاکسی و اتومبیل شخصی در جاده های کشور که چند ساعتی زمان می برد، در سالن های ترانزیت فرودگاه های دیگر کشورها حضور داشته باشند. شاید اگر متروی فرودگاه بین المللی امام خمینی راه اندازی شود و البته از این طریق بتوان این فرودگاه را به فرودگاه مهرآباد وصل کرد، تا مسافران ایرانی و خارجی بعد از ورود به تهران بتوانند سریع تر و راحت تر به شهرهای دیگر کشور برسند، بتوان سهم بیشتری برای ایرلاین های ایرانی در جابجایی مسافر قائل شد. ضمن آنکه باید این نکته را در نظر گرفت؛ بسیاری از فرودگاه های پرتردد بین المللی دنیا، ترمینالی برای پروازهای داخلی آن کشور دارند. بنا بر این می توان با راه اندازی سالن پروازهای داخلی ایران در فرودگاه امام خمینی نیز در صدد رفع این کاستی برآمد. هرچند مسئولان اعلام کرده اند که انتقال پروازها از مهرآباد به فرودگاه امام منتفی است، اما شاید بتوان برای رونق بخشیدن به پروازهای خارجی ایرلاین های ایرانی، استثناهایی قائل شد.

البته نمی توان وجود تعداد بالای شرکت های هواپیمایی خارجی در کنار ایرانی ها را برای ایجاد رقابت و تنوع نادیده گرفت. اما زمانی این رقابت می تواند منصفانه باشد که این ایرلاین ها از امکانات و شرایطی نزدیک به هم برخوردار باشند.

پس از توافق هسته ای و انتشار اخبار متفاوت مبنی بر آغاز فعالیت هایی برای تجهیز ناوگان هوایی کشور به هواپیماهای بیشتر و جوان تر که قابلیت پرواز در مسیرهای اروپایی را داشته باشند، می توان به حذف این کاستی ها و جلوگیری از خروج ارز و حتی ارزآوری ایرلاین های ایرانی امیدوار بود.

« دنیای سفر » این نوشته را از « اقتصاد نیوز » آورده است. واکاوی، پی گیری، نگارش و آفرینش، شایسته سپاسگزاری است.
1