خواسته هایی که در توافقنامه پاریس درج نشد

«کن» CAN شبکه ای متشکل از 950 سازمان غیردولتی از سرتاسر دنیا (110 کشور) است. هدف آنها انجام فعالیت های مرتبط در جلوگیری از اثرات و پیامدهای تغییرات آب و هوا در تمام ابعاد اجتماعی، اقتصادی و اکولوژیکی است.

این کنفرانس یکی از بزرگ ترین نشست های دیپلماتیک مرتبط با محیط زیست بود که بیش از 36 هزار نفر از گروه های ذی نفع مختلف از سرتاسر دنیا را گرد هم آورده بود. در این نشست بین المللی، نمایندگان متعددی از تشکل های مردمی از سراسر جهان برای ارائه پیشنهادهای خود برای اثرگذاری در توافقنامه پاریس حضور داشتند. از کشور ایران نیز ناهید نقی زاده، دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی روستایی به نمایندگی از مؤسسه توسعه پایدار محیط زیست، در کنفرانس حضور داشت. نقی زاده گزارشی از حضور تشکل های مردم نهاد و سازمان های جوامع بومی و محلی در این کنفرانس تهیه کرده است که طی آن، نقش اثرگذار جوامع بومی و محلی و نمایندگان تشکل های مردم نهاد محیط زیستی تبیین شده است.

یکی از رویدادهای مهم کنفرانس پاریس حضور قوی و پررنگ جوامع بومی و محلی از نقاط مختلف دنیا، به خصوص سازمان های جوامع بومی و محلی کشورهای آمریکای لاتین (از جمله جنگل های آمازون)؛ کشورهای آفریقایی، آسیایی و مناطق حاشیه اقیانوس ها بود که بسیار تأثیرگذار و قابل تامل بود. خواسته ها و مواضع جوامع بومی و سازمان های آنان از طریق اعتراض های آرام در محل کنفرانس، نوشتن پلاکارد و ایستادن در محل گذر شرکت کنندگان و نمایندگان دولت ها، مصاحبه مطبوعاتی و نشست و جلسه نمود پیدا می کرد.

بخش مهمی از خواسته های آنان عبارت بود از: «احترام و حفظ حقوق این جوامع در تصمیمات و توافقنامه کنفرانس پاریس»، «به رسمیت شناختن، حفظ و ارتقای دانش بومی و نوآوری های جوامع بومی»، «تأمین امنیت ارضی و حق بر سرزمین در حفظ زمین»، «جوامع بومی بخشی از مسئله نیستند، و نقش حیاتی در دستیابی به راه حل های مؤثر در برابر تغییرات آب و هوا دارند»، «نه گفتن به: زمین خواری، سدهای بزرگ، انرژی هسته ای، سوخت های زیستی، صنایع استخراجی، سوخت های فسیلی و نه به تجارت کربن». سازمان های جوامع بومی و محلی خواهان آن بودند که دولت ها از ارائه راه حل های دروغین دست بردارند و به راه حل هایی فکر کنند که ایفای نقش این جوامع در دستیابی به هدف های کنوانسیون در مقابله با اثرات تغییرات آب و هوا مؤثرتر شود. اما از برآورد نظرات این سازمان ها، اینطور استنباط می شود که خواسته های این جوامع به طور مؤثر و قوی در توافقنامه پاریس درج نشده است.

فعالان غیردولتی محیط زیست و شبکه های آنان

در سطوح ملی (از فرانسه) و در سطوح بین المللی فعالان بسیاری از تشکل های کشاورزان، عشایر، ماهیگیران، زنان، جوانان، فعالان محیط زیست و... در رویدادهای متعدد شرکت داشتند. در این میان سازمان های غیردولتی عضو شبکه کن (Climate Action Network (CAN شبکه 950سازمان غیردولتی در جهان، شرکتی فعال در روند کنفرانس پاریس برای اثرگذاری هرچه بیشتر در توافقنامه پاریس داشتند. فعالیت این گروه ها نیز از طریق اعتراض های آرام دسته جمعی در محل کنفرانس، برگزاری نشست های حاشیه ای، جلسه های مشورتی، مصاحبه مطبوعاتی و تلویزیونی، انتشار خبرنامه و به ویژه تدوین بیانیه های متعدد و ارائه آن در نشست های رسمی کنفرانس به نمایندگی از سوی سازمان های جامعه مدنی نمود پیدا می کرد. بیشترین درخواست این سازمان ها مواردی همچون پایان دادن به استفاده از سوخت های فسیلی، افزایش مکانیسم ها و حمایت های مالی در اقدام های جهانی مقابله با پیامدهای تغییرات آب و هوا در کشورهای تحت تأثیر و آسیب پذیر، به خصوص در موضوع سازگاری، کاهش ضرر و زیان، افزایش میزان تعهد دولت ها جهت کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، حرکت به سوی اقتصاد بدون کربن، محدود کردن گرمایش زمین تا حد 1.5درجه سانتی گراد، حرکت به سوی انرژی های تجدیدپذیر، بررسی، تجدید نظر و به روز کردن برنامه های مشارکت ملی دولت ها (INDCs)، و... در توافقنامه پاریس بود.

نکاتی برگرفته از دیدگاه های سازمان های غیردولتی در مورد توافق پاریس

اعضای شبکه سازمان های غیردولتی مرتبط با تغییرات آب و هوا در بررسی اینکه آیا خروجی کنفرانس پاریس در انتقال و گذر از سوخت های فسیلی به سمت انرژی های تجدیدپذیر و حفاظت از جوامع تحت تأثیر تغییرات آب و هوا مؤثر خواهد بود، نظراتی را ارائه داده اند که برخی از آنها به شرح زیر است.

مدیر اجرایی اَکشن ِاید بین الملل (Actionaid International)

آنچه ما از توافقنامه پاریس انتظار داشتیم، اول درنظر گرفتن فقیرترین مردم دنیا بود؛ کسانی که با تهدید دائمی بلایای طبیعی زندگی می کنند. با این حال آنچه ارائه شده است، زیاد در بهبود شرایط شکننده میلیون ها نفر در سرتاسر دنیا کافی نیست. با وجود ناامیدی، توافقنامه پاریس مسیری را فراهم آورده است که جوامع بتوانند درخواست های خود را مطرح کنند. از آنجایی که چالش تغییرات آب و هوا همچنان در حال وخیم تر شدن و تحت تأثیر قرار دادن میلیون ها نفر است، بنابراین جوامع تحت تأثیر برای درخواست تغییر و تحول اساسی، تأمین مسکن، شغل و آینده از دولت ها حرکت هایی را شروع کرده اند. ما راه حل های عملی برای تغییر آب و هوا در دست داریم و نیاز ما در حال حاضر حمایت های کافی از سوی سیاستگذاران است و پاریس برای ما به منزله آغاز سفر است.

شبکه اقدام آب و هوا، نیوزیلند

توافق پاریس گام مهم و رو به جلویی است چون مسیری برای اقدام در مقابله با تغییرات آب و هوا، نشانی برای پایان دوران سوخت های فسیلی و طلوعی برای استفاده از انرژی های تجدیدپذیر و مسیری برای حرکت به سوی آینده ای با 100 درصد انرژی های تجدیدپذیر است.

شبکه اقدام آب و هوا، جزایر اقیانوس آرام

توافق پاریس، باید اقدامی سریع برای مقابله با تغییرات آب و هوا و مسائل جوامع اقیانوس آرام باشد؛ ما چگونه می توانیم مصالحه و سازش را بپذیریم؟ منطقه اقیانوس آرام همیشه پیشنهادهای مناسبی را ارائه داده است اما توافقنامه پاریس منعکس کننده درخواست ما طی بیانیه های ارائه شده، نیست. ما بر این باوریم که پاریس آخرین مرحله نیست و ما آن را به مرحله یک گام به جلو در شناسایی زمینه های مشترک در مقابله با پیامدهای ناشی از تغییرات آب و هوا می پنداریم. ما روزی پیروز و غالب خواهیم بود. مدیر خط مشی و استراتژی، اتحادیه دانشمندان علاقه مند ارسال یک پیام روشن به صنایع سوخت فسیلی: پس از چند دهه فریب و انکار، تلاش های شما برای جلوگیری از اقدام های مؤثر در جلوگیری از پیامدهای تغییرات آب و هوا بی ثمر است. رشد رو به افزایش نگرانی عمومی در مورد اثرات تغییر آب و هوا، در دسترس و مقرون به صرفه بودن استفاده از انرژی های تجدیدپذیر راه حلی است که رهبران سیاسی دنیا باید در مقابل صنایع آلوده کننده فسیلی و ایجاد اقتصادی با تکیه بر انرژی های پاک و جلوگیری از بدتر شدن شرایط انرژی اتخاد کنند.بخش دیگری از این کنفرانس اختصاص داشت به برگزاری نمایشگاهی که بسیاری از سازمان های حاضر در کنفرانس به انعکاس رسالت، فعالیت و برنامه های خود در کاهش انتشار پرداخته بودند.

انتظار از دولت ایران

توافقنامه پاریس به عنوان نقطه عطفی در جهت ارتقای آگاهی اقشار مختلف جوامع انسانی سراسر دنیا در مورد سیاست های مرتبط با تغییرات آب و هوا و آغازی برای تعهد دولت ها در عملکرد به مسئولیت های مرتبط با این موضوع است. با توجه به اینکه توافقنامه پاریس تعهد تمام کشورهای عضو کنوانسیون است، انتظار می رود دولت جمهوری اسلامی ایران نیز با توجه به هدف ها و مسئولیت های ارائه شده در بیست ویکمین کنفرانس کنوانسیون تغییرات آب و هوا، برنامه ریزی مناسبی برای مشارکت و همکاری مسئولانه دیگر سازمان های دولتی و دیگر گروه ها در افزایش توان تاب آوری، حرکت به سوی اقتصاد کم کربن و ترویج وسیع استفاده از انرژی های پاک در مقابله با پیامدهای ناشی از تغییرات آب و هوا داشته باشد.

مهم ترین دستاورد

«توافقنامه پاریس» مهم ترین دستاورد بیست ویکمین کنفرانس اعضای کنوانسیون تغییرات آب و هوا است که هدف کلی آن، تغییر اقتصاد بر مبنای سوخت های فسیلی در چند دهه آینده، و کند کردن آهنگ گرم شدن کره زمین است. این توافقنامه نقطه عطفی در مقابله با پیامدهای ناشی از تغییرات آب و هوا و انجام مسئولیت و تعهد مشترک دولت ها، سازمان ها و نهادهای بین المللی و دیگر گروه های غیردولتی در این امر است. برنامه مشارکت ایران درکاهش گازهای گلخانه ای به صورت غیرمشروط از سال 2020تا سال 2030، معادل 4درصد نسبت به سال پایه (سال 2010) و درصورت رفع تحریم ها و فراهم شدن کمک های مالی، فناوری و ظرفیت سازی بین المللی، 8 درصد دیگر نیز به این میزان اضافه خواهد شد. جلسات حاشیه ای کنفرانس پاریس نزدیک به 200 نشست را شامل می شد که عمدتا در موضوع های سازگاری (adaptation)؛ توان تاب آوری (Resilience)، کاهش انتشار (Mitigation)، سیاست های تغییر آب و هوا، منابع مالی، ظرفیت سازی، انرژی های تجدیدپذیر، ابتکار و نوآوری، مدیریت ریسک و... بود.

حضور ایران در کنفرانس پاریس؛ فعال یا غیرفعال؟

همزمان با پایان کار کنفرانس پاریس، شماری از کـارشـنـاســان محیط زیست از حضور کمرنگ ایران در این کنفرانس انتقاد کردند؛ ازجمله دکتر محمدرضا فاطمی، متخصص اکوبیولوژی دریا به همشهری گفت: در طول این اجلاس هیچ موضعگیری از ایران دیده نشد یا آنکه در این زمینه اطلاع رسانی لازم صورت نگرفت. در واقع هیچ گزارش قابل تاملی درباره این نشست مهم در رسانه ةای فارسی زبان منتشر نشد؛ حتی سایت اطلاع رسانی سازمان حفاظت محیط زیست هم اطلاعات محدودی را در این زمینه منتشر کرد. این در حالی است که ایران 1.6 درصد در تولید گازهای گلخانه ای سهم دارد و هرچند نسبت به چین که در تولید گازهای گلخانه ای 28 درصد سهم دارد سهم ایران ناچیز است اما با وجود این، کشور ما دهمین کشور از نظر تولید گازهای گلخانه ای محسوب می شود. بر همین اساس شایسته بود در این اجلاس هیأت ایران پررنگ تر ظاهر شود. دکتر اسماعیل کهرم، مشاور سازمان حفاظت محیط زیست هم در گفت و گو با همشهری با اعلام اینکه رئیس سازمان حفاظت محیط زیست به نمایندگی از دکتر روحانی دراین اجلاس حاضر شد و درهمان روزهای نخست با رئیس جمهور فرانسه، دبیرکل سازمان ملل و صدراعظم آلمان دیدار وگفت وگو کرد، گفت: اینکه هیأت ایرانی شرکت کننده در اجلاس تاچه اندازه فعال بوده، پرسشی است که پاسخی برای آن ندارم. حتی نمی دانم چه کسانی عضو این هیأت بوده اند اما آنچه مسلم است ما متخصص تغییرآب وهوا داریم حتی دفتری تحت این عنوان داریم که شایسته بود اعضای این دفتر در کنفرانس حاضر می شدند. حالا اگر بی بی سی می گوید که هیأت ایرانی در اجلاس فعال نبوده است در یک کلمه می توانم بگویم متأسفم.

اما رئیس سازمان حفاظت محیط زیست چند روز پس ازاین اظهارات گفت: حضور ایران در نشست تغییرات آب و هوایی در پاریس بسیار قوی و فعال بود و بسیاری از رسانه های خارجی نیز انعکاس خوبی از این حضور داشتند؛ با وجود این، متأسفانه تعداد محدودی از رسانه ها و افراد در زمینه حضور ایران در نشست پاریس اظهارنظر کردند که اشتباه بود، زیرا حضور ایران بسیار تأثیرگذار اعلام شد. ابتکار تصریح کرد: ایران در تمام نشست های مقدماتی اجلاس پاریس حضور داشت و هیأتی متشکل از نمایندگان سازمان حفاظت محیط زیست، وزارت امور خارجه، نفت، نیرو، جهادکشاورزی، سازمان ملی استاندارد و انرژی اتمی حضور داشتند.

تمهیداتی برای کاهش دی اکسید کربن

در محل برگزاری کنفرانس، نمایشگاهی متشکل از غرفه های کوچک و بزرگ تـوسط دولـت ها، سازمان های بین المللی، سازمان های غیردولتی، سازمان های جوامع بومی و محلی، دانشگاه ها، گروه های زنان، جوانان و بخش خصوصی از سرتا سر دنیا برپا شده بود که منعکس کننده رسالت، هدف، فعالیت، انتشارات و دیگر تولیدات این سازمان ها در موضوع های مرتبط با تغییرات آب و هوا بود.

دهکده آب و هوا

در قسمتی از کنفرانس، فضایی تحت عنوان «دهکده آب و هوا» با چندین گزینه سازگار با محیط زیست برای دسترسی از آخرین ایستگاه مترو به محل کنفرانس فراهم شده بود. غیراز اتوبوس های عمومی رایگان، 300 اتومبیل برقی نیز توسط شرکت نیسان در محل کنفرانس فراهم شده بود که علاقه مندان می توانستند با درخواست آن لاین یا حضوری از آنها استفاده کنند. در کنار آن 200 راننده حرفه ای و تعداد زیادی راننده داوطلب نیز جهت کاهش تولید دی اکسیدکربن، خدمات لازم را برای کنفرانس ارائه می دادند. شرکت تولید کننده این اتومبیل ها، اعلام کرده، که در پی استفاده 2 هفته ای از این اتومبیل ها حدود 16.5 تن از میزان دی اکسیدکربن تولیدی کاسته شده است. درحالی که اتومبیل ها در طول روز شارژ می شد، تعداد زیادی ایستگاه شارژ تلفن همراه از سوی گروهی به نام «سیستم صوتی خورشیدی» فراهم شده بود که شرکت کنندگان با پدال زدن سریع در دوچرخه های تعبیه شده در محل می توانستند تلفن های همراه خود را شارژ یا دستگاه آبمیوه گیری را روشن و آب میوه بنوشند.

جایزه اکوایتر برای شبکه های زیست محیطی ایرانی

نمایندگان 21 تشکل از جوامع بومی و محلی سراسر دنیا برای دریافت جایزه اکوایتر سال 2015 (Equator Prize)، همراه با بیست و یکمین کنفرانس کنوانسیون تغییرات آب و هوا (COP 21) در پاریس حضور داشتند. تشکل های محلی منتخب این جایزه، شانس دریافت لوح تقدیر و مبلغ 10هزار دلار نیزشرکت در نشست ها و گفت وگوها و رویدادهای خاص جوامع بومی و محلی را در بیست و یکمین کنوانسیون تغییرات آب و هوا از آن خود کردند. این جایزه هر ساله به تعدادی از تشکل های زیست محیطی بومی و محلی که اقدام ها و نوآوری های قابل توجهی در جهت مدیریت و حفاظت محلی از منابع آب، حفظ و حراست از تالاب ها و اکوسیستم های در معرض تهدید انجام می دهند، اعطا می شود.

از کشور جمهوری اسلامی ایران، منیژه حاج قاسمی و سیروس انتخابی به نمایندگی از سوی تشکل های زیست محیطی با نام چتر سمن های نقده که شامل «یاشیل یورد زنان آذربایجان»، «دوستداران طبیعت سولدوز»، «جبهه سبز سولدوز آذربایجان»، «یاشیل داغ»، «دورنای آذربایجان» و «شانلی سولدوز» به فرانسه عزیمت کردند. اقدامات مشترک همه این تشکل ها در امور زیست محیطی به صورت شبکه ای مورد تأیید تسهیلات جهانی محیط زیست برنامه عمران ملل متحد (UNDP-GEF) برای دریافت جایزه مذکور، قرار گرفت و این دو فعال محیط زیست به نمایندگی از تشکل های زیست محیطی چتر سمن های نقده جایزه اکوایتر سال2015 را دریافت کردند. این دو فعال محیط زیست ایرانی، بازدید خود را از سازمان علمی، فرهنگی و تربیتی ملل متحد (UNESCO) شروع و سپس در یک گفت وگو و نشست 8روزه «شبکه جهانی جوامع بومی» شرکت کردند. طی این نشست شرکت کنندگان تجارب محلی خود را با یکدیگر به اشتراک گذاشته و با نمایندگان مرتبط با دریافت این جایزه ازجمله نماینده برنامه کمک های کوچک تسهیلات جهانی محیط زیست (UNDP/GEF/SGP) دیدار و گفت وگو کردند.

بندهایی از توافقنامه پاریس

بندهایی از توافقنامه پاریس که از جوامع بومی و محلی در آن یادشده است.

• صفحه 1: با آگاهی به اینکه تغییرات آب و هوا نگرانی عمومی نوع بشر است، دولت ها باید در اقدام های مرتبط به تغییرات آب و هوا حقوق جوامع بومی و محلی، کودکان، پناهندگان و گروه های آسیب پذیر و به خصوص برابری جنسیتی و توانمند کردن زنان را مورد احترام و ملاحظه قرار دهند.
• صفحه 2: موافقت با ارتقای همکاری های منطقه ای و بین المللی برای بسیج هرچه قوی تر دولت ها و گروه های ذینفع غیردولتی شامل جامعه مدنی، بخش خصوصی، نهادهای مالی، شهرها و دیگر مقام های تصمیم گیر و جوامع بومی و محلی.
• صفحه 19، ماده 136از بخش 5: گروه های ذینفع غیردولتی: به رسمیت شناختن نیازها برای تقویت دانش؛ فناوری؛ عملکردها و تلاش های جوامع بومی و محلی تحت تأثیر پاسخگو به تغییرات آب و هوا و تاسیس پلت فرمی (Platform) یا گروه هم اندیشی برای تبادل و تسهیم تجارب و بهترین عملکردهای اجرایی در کاهش و سازگاری (انطباق) با تغییرات آب و هوا به صورت یکپارچه.
• صفحه 20: با آگاهی به اینکه تغییرات آب و هوا نگرانی عمومی نوع بشر است، دولت ها باید در اقدام های مرتبط به تغییرات آب و هوا حقوق جوامع بومی و محلی، کودکان، پناهندگان و گروه های آسیب پذیر و به خصوص برابری جنسیتی و توانمند کردن زنان را مورد احترام و ملاحظه قرار دهند.
• صفحه 24- بند 5 از ماده 7- توافقنامه: دولت ها آگاهند که اقدام های مرتبط با سازگاری می بایستی طبق رویکردهای مناسب هر کشور، پاسخگو برای به کارگیری رویکرد جنسیتی، مشارکتی، کاملا شفاف و با درنظرگرفتن گروه های آسیب پذیر جوامع و اکوسیستم ها بوده و باید با بهره گیری از بهترین دانش و درصورت لزوم دانش سنتی، دانش جوامع بومی و نظام های دانش محلی بوده، یکپارچگی انطباق و سازگاری با سیاست های اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی را داشته و اقدام های مناسبی را مدنظر داشته باشد.

معرفی شبکه سازمان های غیردولتی «کن» (Climate Action Network, CAN)

«کن» CAN شبکه ای متشکل از 950 سازمان غیردولتی از سرتاسر دنیا (110کشور) است. این سازمان ها در موضوع های مرتبط با تغییرات آب و هوا در سطوح محلی، ملی و منطقه ای و بین المللی فعال هستند و هدف آنها انجام فعالیت های مرتبط در جلوگیری از اثرات و پیامدهای تغییرات آب و هوا در تمام ابعاد اجتماعی، اقتصادی و اکولوژیکی است. آخرین نسخه «منشور» این شبکه، توسط مجمع عمومی شبکه، در هجدهمین نشست اعضای کنوانسیون تغییرات آب و هوا در سال 2012، به تأیید اعضا رسیده است.

سازمان های عضو این شبکه دارای نگرانی های مشترک در زمینه تغییرات آب و هوا هستند و داشتن منشور به معنای درست کردن یک سازمان جدید نبوده بلکه این منشور راهنما و قواعدی را تعیین می کند تا اعضای این شبکه بتوانند با هم در سطوح ملی، منطقه ای و جهانی حرکت های مشترک و تشریک مساعی داشته باشند و همکاری های لازم را انجام دهند. این شبکه بیان می کند: حیات روی زمین در معرض خطر شدید تغییرات آب و هوایی است که ناشی از فعالیت های بدون وقفه انسان در تولید گازهای گلخانه ای است، لذا سازمان های عضو این شبکه درصدد هستند تا با تهدیدهای ناشی از این امر در سرتاسر جهان مقابله و مادر زمین را برای نسل های آینده حفظ کنند.

چشم انداز این شبکه، حفاظت از آب و هوای جهانی است به طوری که بتواند متضمن برابری، عدالت اجتماعی میان مردمان جهان و توسعه پایدار در بین تمام جوامع و حفاظت از محیط زیست جهانی باشد. رسالت این شبکه نیز حمایت و توانمند کردن سازمان های جامعه مدنی برای اثر گذاری مثبت و مؤثر در طراحی و توسعه استراتژی های جهانی مؤثر در کاهش گازهای گلخانه ای و اطمینان از اجرای فعالیت های مؤثر در این زمینه و ارتقای برابری و توسعه پایدار در موارد مرتبط با تغییرات آب و هوا در سطوح بین المللی، ملی و محلی است.

این شبکه جهانی، دارای شبکه های منطقه ای در آفریقای شرقی، اروپای شرقی، قفقاز و آسیای میانه، اروپا، آمریکای لاتین، شمال آفریقا، اقیانوس آرام، آسیای جنوبی، جنوب آفریقا، آسیای جنوب شرقی و آفریقای غربی و مرکزی است. اطلاعات بیشتر در سایت www.climatenetwork.org مسئول جهانی آب و هوا و نوآوری انرژی، صندوق جهانی حیات وحش (WWF) دولت ها پذیرفته اند که گرمایش زمین را زیر 2 درجه سانتیگراد نگه دارند و هدف گذاری اصلی از طریق اعمال محدودیت ها برای افزایش دما تا 1.5درجه سانتیگراد است، لذا از هم اکنون هر اقدامی می بایستی در مقابل این هدف اندازه گیری شود. مهم تر آنکه آنها باید در دستیابی به این هدف، کمک به فقرا، جوامع آسیب پذیر و کسانی را که از اثرات فوری تغییرات آب و هوا رنج می برند، مورد ملاحظه اساسی قرار دهند. این اثرات در حال تشدید و بدتر شدن است و اقدام ها باید سریعا در دستیابی به این هدف و هم راستا با علم پیش رود. سران کشورها باید در فکر اقدام های محکم تر و قوی تری در جهت کاهش، سازگاری و تأمین منابع مالی در این زمینه باشند.

ائتلاف جوانان استرالیا در مقابله با تغییرات آب و هوا

این لحظه تاریخی امید زیادی به قشر جوان برای داشتن آینده ای بدون سوخت های فسیلی را نوید می دهد، اما دنیا هنوز در معرض گرم شدن 3 درجه ای قرار دارد که آینده تاریکی را برای جوامع آسیب پذیر رقم می زند. حال نیازمند ساختاری برای نگه داشتن این موضوع در کمتر از 1.5درجه هستیم و جوانان باید برای استفاده از آن فراخوان شوند. جنبش ما برای دستیابی به عدالت آب و هوایی شروع شده و برنده خواهد شد. جوانان در خط مقدم این نهضت، تمام اقدام های ما را گسترش خواهند داد.