در زمان از دست دادن خانه یا منابع غذایی غیر قابل اعتماد به واسطه وقوع سیل ممکن است خانواده ها به ازدواج زودرس دختران خود تشویق شوند.
از سال 2009 بوده و همچنین عضوی از از موسسه آسپن است که بالا بردن سطح آگاهی در رابطه سلامت و حقوق جنسی و باروری را برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار را دنبال می کنند.
این کارشناس معتقد است:
هر برنامه ای برای کاهش تغییرات آب و هوایی با نادیده انگاری زنان محتوم به شکست خواهد بود؛ او در یادداشتی که در مجله تایم در اول دسامبر و همزمان با کنفرانس cop21 منتشر کرد به تشریح دیدگاه های خود پرداخت.
پیشرفت در برنامه های تغییرات آب و هوا به میزان قابل ملاحظه ای به قرار گرفتن زنان در مرکز دستورکار Cop 21 پاریس بستگی دارد. این کنفرانس فرصتی برای دستیابی به یک توافق جهانی و مقابله با چالشی است که همه ما را تهدید می کند. کارشناسان و سیاستگذاران تغییرات آب و هوا از 190 کشور جهان گرد هم می آیند تا به یک توافق درباره میزان مشخص و قابل اندازه گیری کم کردن مصرف سوخت های فسیلی به منظور کاهش انتشار گازهای گلخانه ای برسند.
با وضعیتی که جهان به لحاظ انتشار این گازها روبروست ما با مسئولیت نگهداشت یک سیاره سالم برای نسل های آینده مواجه هستیم و هر استراتژی که در این زمینه به کار گرفته شود باید زنان را پیشگام و در مرکز دستور کار تغییرات آب و هوا قرار دهد.
با وجود اینکه زنان می توانند در یافتن و اجرای راه حل های تغییر اقلیم نقش مهمی ایفا کنند این در حالی است که در گذشته حضور آنها با وجود ارتباط غیر قابل انکارشان با تغییرات آب و هوایی و سلامت نادیده گرفته می شد.
نگاهی به کشاورزی در کشورهای در حال توسعه نشان می دهد اثرات مخرب تغییرات آب و هوایی بر دام، تولید محصول و منابع آب رنج مضاعفی را بر زنان که عموما مسئولیت کاشت و جمع آوری آب را دارند به همراه داشته است. نه تنها زنان جوامع فقیرتر متاثر از کمبود و تقلیل منابع طبیعی محلی می شوند بلکه این تغییرات احتمال بلایای طبیعی مرتبط با آب و هوا را نیز بر زندگی آنها افزایش می دهد.
در زمان وقوع سیل ما با افزایش خطرات بهداشتی مرتبط با بارداری و زایمان روبر هستیم که زنان با استفاده از آب های آلوده با آن مواجه می شوند. همچنین در طول خشکسالی به واسطه دوری مسافت منابع آبی، زنان با افزایش خطر خشونت های جنسی روبرو هستند.
تغییرات آب و هوایی همچنین ممکن است ازدواج زودهنگام دختران را به همراه داشته باشد. برای مثال در زمان از دست دادن خانه یا منابع غذایی غیر قابل اعتماد به واسطه وقوع سیل ممکن است خانواده ها به ازدواج زودرس دختران خود تشویق شوند. ازدواج کودکان عواقب شدیدی بر سلامت و کاهش فرصت های آنها برای آموزش و احتمال استمرار یک زندگی فقیرانه را به همراه دارد.
اینها تنها چند نمونه از چگونگی تاثیر بلایای مرتبط با تغییرات آب و هوایی بر سلامت و حقوق جنستی و باروری زنان هستند که نقش حیاتی در توانمندسازی آنها دارند. زمانی که این حقوق حمایت نشوند بسیار از زنان و دختران وارد مارپیچی از ازدواج زودهنگام و باروری های زودرس می شوند که فشارهای غیرمتناسبی از مسئولیت ها اعم از مراقبت از خانه و به عهده گرفتن تهیه غذا، آب و سوخت را برای آنها را به دنبال دارد.
از این رو مشاهده تغییرات آب و هوا در درون یک منشور جنسیت و سلامت انسانی نشان دهنده اهمیت یک رویکرد یکپارچه به توسعه است. در برنامه عمران ملل متحد (UNDP) نیز بر این نکته تاکید شده که باید مسائل را به صورت چند وجهی مورد بررسی قرار داد.
برای مثال در هند تسهیلات جهانی محیط زیست، نصب پانل های خورشیدی را به عنوان یکی از راهکارهای خود برگزید. این پانل ها مزایای زیادی برای زنان داشتند از جمله اینکه بهره گیری از انرژی پاک راه حلی برای جلوگیری از تغییرات اقلیمی بود؛ آنها همچنین با نصب پانل ها کسب درآمد می کردند که به آنها استقلال مالی می بخشید ضمن اینکه با در دسترس بودن برق زنان ناچار نبودند برای جمع آوری هیزم مسافت طولانی را طی کنند. این منبع انرژی همچنین می توانست به مثابه امکانی برای سلامت عمومی، بهداشت و توسعه اجتماعی عمل کند.
بنابراین رهبری زنان و درگیر کردن آنها به عنوان یک عنصر کلیدی در هر استراتژی موفق برای مبارزه با تغییرات اقلیمی بایستی مدنظر قرار گیرد. در بسیاری از کشورها زنان در خط مقدم دفاع در برابر این تغییرات هستند و نشان داده اند با دانش، تجربه و مدیریت منابع می توانند تلاش های موفقی را برای کاهش تغییرات اقلیمی به انجام برسانند.
در پایان آنچه برای زنان خوب است برای همه ما خوب و مناسب خواهد بود بنابراین جنسیت باید بخشی از تمام مباحث و سیاست های مربوط به تغییر آب و هوا باشد. توانمندسازی و رهبری زنان به طور مستقیم در ساختن جوامع انعطاف پذیر و به نوبه خود در تقویت توانایی ما در کاهش تاثیر مخرب تغییرات آب و هوایی موثر خواهد بود.
