دوازدهمین جشنواره بین المللی فرهنگ اقوام در حالی به میزبانی استان گلستان برگزار شد که عنوان «بین المللی» را با خود یدک می کشید اما آنچه به نمایش گذاشته شده بود حتی شبه بین المللی هم نبود.
سعیده اسدیان: دوازدهمین جشنواره بین المللی فرهنگ اقوام روز سه شنبه ٢٩ آذر ماه افتتاح شد اما تا آخرین روز جشنواره خبری از بُعد بین المللی آن نبود.
برگزاری یک جشنواره آن هم برای دوازدهمین بار باید مسؤولان برگزاری را آنقدر حرفه ای و آبدیده کرده باشد که بتوانند با اصلاح نقاط ضعف و تقویت نقاط قوت در جشنواره های قبلی، جشنواره دوازدهم را حداقل در شأن شرکت کنندگان برپا کنند اما متأسفانه آن چیزی که به چشم می خورد از یک برنامگی و نبود مدیریت درست خبر می داد.
انتخاب ساعت ١٨ برای افتتاحیه این جشنواره اشتباه ترین کار ممکن بود چرا که با توجه به روزهای کوتاه پاییزی و تاریک شدن زودهنگام هوا، بازدید کننده عملاً امکان تماشای محیط بیرونی جشنواره را با توجه به تاریکی هوا از دست داد و در روزهای بعدی هم نبود نور مناسب، بازدید از محیط بیرونی را پس از ساعت ١٧:٣٠ سخت می کرد.
انتخاب عنوان «بین المللی» برای دوازدهمین جشنواره اقوام باید در حالی صورت می گرفت که شاهد حضور شرکت کنندگان خارجی هم بودیم اما حضور خارجی ها تنها به روز افتتاحیه و آن هم در قامت سفیر و کاردار از کشورهایی همچون بلغارستان، نروژ، قزاقستان، چین، پاکستان، سنگال، اکوادور، مالزی، تاجیکستان، اندونزی، کره شمالی، قبرس و غنا محدود شد.
این در حالی بود که جای خالی آقای رئیس هم در این جشنواره به شدت محسوس بود و علی اصغر مونسان به عنوان رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور در این رویداد حاضر نشد.
ابراهیم کریمی، مدیرکل میراث فرهنگی استان گلستان در حالی برای جذب گردشگران بیشتر، از ۴۰ خبرنگار داخلی و خارجی برای پوشش این مراسم دعوت کرده بود که هیچ جایگاه مناسبی را برای خبرنگاران در روز افتتاحیه در نظر نگرفته بود.
قرار بر این بود که بخش عمده این نمایشگاه مربوط به صنایع دستی از 31 استان کشور باشد اما آنچه به چشم می خورد نشان می داد که ٩٠ درصد شرکت کنندگان در جشنواره مربوط به استان گلستان و ١٠ درصد از سایر استان های کشور هستند.
مدیرکل میراث فرهنگی استان گلستان در نشست خبری دوازدهمین جشنواره بین المللی اقوام وعده داده بود که تمامی غرفه هایی که اقدام به ارائه محصولات و سوغاتی های خاص خود می کنند تحت نظارت دقیق سازمان میراث فرهنگی و سازمان صنعت و معدن قرار دارند و با نام و مشخصات دقیق معرفی می شوند تا سوغات مخصوص شهر خود را به فروش برسانند اما متأسفانه این مهم اتفاق نیفتاد و در هر غرفه ای که وارد می شدیم آش رشته و آش دوغ پای ثابت محصولات فروش جشنواره بود و وقتی سراغ چای محلی را می گرفتی با چای کیسه و لیوان های یکبار مصرف پلاستیکی مواجه می شدی!
البته غرفه های معدودی هم بودند که با سلیقه هرچه تمام و احترام به بازدید کننده محصولات خاص شهر خودشان را ارائه کرده بودند و طمع فروش بیشتر آنها را از فرهنگ اصیل خودشان دور نکرده بود.
برای مثال غرفه استان کرمانشاه با چیدن شیرینی های محلی استان در سینی های سنتی و تعارف آن به بازدید کنندگان و خیر مقدم با لهجه شیرینی کرمانشاهی جذابیت زیادی را از آن خود کرده بود و با معرفی عروسک های محلی عشایر کرمانشاه به نام تاتی اصالت خود را به رخ می کشید.
و یا چادر عرب های خوزستانی که به دلیل فرهنگ و میزبانی خاص خودشان و پذیرایی با قهوه اصل عربی یکی از شلوغ ترین چادرها در طول برگزاری جشنواره بودند.
« دنیای سفر » این نوشته را از « خبرگزاری فارس » آورده است. واکاوی، پی گیری، نگارش و آفرینش، شایسته سپاسگزاری است.
