چنین افرادی از روی نا آگاهی دست به این اقدامات می زنند، غافل از آن که با گذشت سالیان، نه تنها نام نیکی از آن ها به یادگار نمی ماند که به عنوان تخریب گران تاریخ مورد نکوهش قرار خواهد گرفت.
حفظ آثار تاریخی وظیفه ای همگانی و نیازمند توجه همه مردم جامعه است. یادگاری نویسی بر جاذبه های گردشگری، موضوعی است که گهگاه به سوژه ای داغ در شبکه های اجتماعی تبدیل می شود. در آخرین مورد یادگاری نویسی در یکی از بزرگ ترین غارهای دست ساز جهان به موضوع بحث شبکه اجتماعی تیشینه تبدیل شده است.
به گفته یک کوهنورد دوستدار طبیعت، «چنین افرادی از روی نا آگاهی دست به این اقدامات می زنند، غافل از آن که با گذشت سالیان، نه تنها نام نیکی از آنها به یادگار نمی ماند، بلکه نام آن ها به عنوان تخریب گران تاریخ مورد نکوهش قرار خواهد گرفت.»
غار سنگ تراشان جهرم غاری مصنوعی، بی نظیر و شگفت انگیز است که در فاصله 3 کیلومتری شهرستان جهرم قرار دارد. این غار مصنوعی بزرگ ترین غار دست ساز خاورمیانه و یکی از زیباترین غارهای مصنوعی در جهان به شمار می آید. کارشناسان قدمت سنگ تراشی های این شاهکار بی نظیر را مربوط به دوران صفویه می دانند. این غار در گذشته معدن سنگ بوده که از آن سنگ های سفید آهکی و شکل پذیر به دست می آمده و مردم جهرم و شهرهای مجاور نیز از دیرباز این سنگ ها را در نمای ساختمان ها و بناهای مهم از جمله بناهایی در شیراز (خصوصا در مسجد جامع عتیق و بیمارستان نمازی) به کار می برده اند. اما متاسفانه این بنای بی نظیر تاریخی نیز همچون بسیاری از موارد مشابه از گزند پدیده عجیب یادگاری نویسی در امان نمانده است! این موضوع تلخ به محل بحثی بین کاربران شبکه اجتماعی تیشینه (شبکه اجتماعی تخصصی گردشگری) تبدیل شده و کاربران از زوایای مختلف دلایل متفاوتی را برای این رفتار مذموم برشمرده اند.
به گفته یک کوهنورد دوستدار طبیعت، «چنین افرادی از روی نا آگاهی دست به این اقدامات می زنند، غافل از آنکه با گذشت سالیان، نه تنها نام نیکی از آنها به یادگار نمی ماند، بلکه نام آنها به عنوان تخریبگران تاریخ مورد نکوهش قرار خواهد گرفت.»
کاربر دیگری معتقد است: «بهتر است یک تابلو در مکان های تاریخی نصب شود تا افراد نوشته های خود را روی آنهاثبت کنند.»
برخی نیز حفظ آثار تاریخی را وظیفه مسئولان دانسته و گفته اند وقتی افراد با آثار تاریخی ثبت شده به درستی برخورد نمی کنند، چه انتظاری می شود از بازدیدکنندگان این غار، که هنوز به ثبت ملی هم نرسیده است، داشت.
صحبت گردشگر دیگری نیز قابل تامل است که می گوید: «آیا تخت جمشید ثبت ملی نشده است که متاسفانه هنوز شاهد هستیم برخی افراد تصاویر یادگاری خود را در حالی که روی نمادهای این اثر کهن نشسته اند، با افتخار و حس تاریخ دوستی در فضای مجازی منتشر می کنند و می نویسند: من و تخت جمشید همین الان یهویییی!»
به گفته دبیر انجمن میراث فرهنگی کشور، محافظت و نگهداری هریک از آثار تاریخی نیازمند حدود یکصد نیرو است که همین مساله اهمیت ورود همه افراد جامعه را به این موضوع نمایان می کند. همچنین لازم است رسانه ها نسبت به شناساندن آثار تاریخی ملموس و ناملموس هر منطقه به صورت جدی فعالیت هایی را در دستور کار خود قرار دهند. به طور حتم در صورتی که افراد جامعه به اهمیت حفاظت از آثار تاریخی پی ببرند، خودشان به صورت داوطلبانه وارد این عرصه خواهند شد.
به راستی منشأ این رفتار ناپسند کجاست و چگونه می توان با آن مبارزه کرد؟
