سرپرست کاوش های باستانی شهر سوخته گفت: این شهر متعلق به ۳۲۰۰ سال پیش از میلاد نیست بلکه حداقل ۳۰۰ سال قدیمی تر است یعنی این شهر حداقل ۳۵۵۰ سال پیش از میلاد بنیانگذاری شد.
به گزارش «دنیای سفر»، مراسم رونمایی از بازی های رومیزی «باستانی شهر سوخته» و «مار و دُم شهر سوخته» به همت پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری با همکاری شورای نظارت بر اسباب بازی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان برگزار شد.
در این نشست سید منصور سید سجادی سرپرست کاوش های باستان شناسی شهر سوخته با اشاره به بازی باستانی شهرسوخته گفت: بازی هایی از این دست را در خاورمیانه؛ ترکمنستان، قبرس، مصر و معروف ترین آن را در گورستان سلطنتی «اور» در عراق امروزی داریم که شباهت فراوان و شگفت انگیزی به بازی شهر سوخته دارد.
وی با اشاره به اینکه در باستان شناسی به دنبال رقابت نیستیم تصریح کرد: در پژوهش ها و آزمایش های اخیر بر اساس شواهد و یافته ها متوجه شدیم که شهر سوخته برخلاف آنچه تصور می کردیم متعلق به ۳۲۰۰ سال پیش از میلاد نیست بلکه حداقل ۳۰۰ سال قدیمی تر از آن چیزی است که فکر می کردیم یعنی این شهر حداقل ۳۵۵۰ سال پیش از میلاد بنیانگذاری شده است.
این باستان شناس افزود: دراین جابجایی، تاریخ این بازی نیز که گمان می کردیم متعلق به حدود ۲۲۰۰-۲۱۰۰ پیش از میلاد (۴۲۰۰ سال پیش) است ۲۰۰ سال قدیمی شده که این امر نشانگر آن است که بازی شهر سوخته ۲۰۰ سال از بازی معروف گورستان سلطنتی اور قدیمی تر است.
سید سجادی قبر سردابه ای که بازی شهر سوخته در آن کشف شده را یکی از ۴۰ هزار قبور دهگانه ای خواند که در گورستان شهر سوخته وجود دارد و گفت: حداقل حدود ۶۰ هزار انسان در این گورستان از ۴ تا ۵ هزار سال پیش آرمیده اند.
وی با اشاره به اینکه هر یک از قبور این گورستان نکته ای را مشخص می کند و هر نوع از قبور در شهر سوخته بیانگر یک طبقه اجتماعی است گفت: قبور سردابه ای که شامل یک اتاقک برای دفن متوفی و هدایا و نذورات است متعلق به افراد نخبه یا در حقیقت کلاس برتر جامعه (حکمران، تجار و …) بوده است.
این باستان شناس افزود: قبر شماره ۷۳۱ که این شیء ارزشمند در آن کشف شد از نظر اشیا باستانی بسیار غنی است به نحوی که در آن قاشق غذاخوری و ظرف سفالی با نقش مشهور به نخستین پویانمایی تاریخ (انیمیشن بز جهنده) کشف شد.
سید سجادی با بیان اینکه در کنار کشف این بازی به واقعیت های بسیاری دست یافتیم تصریح کرد: جنس تخته این بازی از چوب آبنوس است که در فلات ایران به عمل نمی آید و متعلق به شمال پاکستان امروز یا در حقیقت هندوستان است که نشان دهنده ارتباط این جامعه با جوامع دیگر بوده، همچنین هنر خراطی در این شیء بسیار زیبا اجرا شده است.
سرپرست کاوش های شهر سوخته گفت: گمان می کنیم افرادی که این بازی را انجام می دادند حتماً با ریاضیات و منطق آشنا بودند و از آنجا که وقتی را برای بازی صرف می کردند بی شک از رفاه نسبی برخوردار بوده اند.
وی خطاب به دانش آموزان حاضر در مراسم گفت: آثار باستانی این مملکت حتی آن خرده سفال ها که بنظر مهم نمی آیند، در حقیقت مثل برگ های شناسنامه ما هستند که هویت مان را نشان می دهند کار ما باستان شناسان جمع آوری این خرده ریزهای پراکنده و چسباندن آنها به یکدیگر است تا هویت ۴-۵ هزار ساله خود را پیدا کنیم.
