گمانه زنی های باستان شناسی در تل پای دره کامفیروز (تل قلعه) شهرستان مرودشت به شناسایی روستای 5 هکتاری 6000 ساله مربوط به دوران فرهنگی لپویی منجر شد.
به گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، فضل الله حبیبی سرپرست گروه باستان شناسی با اعلام این خبر افزود: پس از بررسی سطحی و گمانه زنی ها در اطراف محوطه پای دره کامفیروز و تهیه نقشه توپوگرافی یک تپه اصلی (احتمالا قلعه) و آثار یک آسیاب مربوط به دوره سلجوقی نیز شناسایی شد.
این باستان شناس دلایل اصلی گمانه زنی را گسترش آزاد راه شیراز-اصفهان به حریم تل پای دره، و همچنین عبور جاده اصلی شیراز به کامفیروز از بخشی از محوطه در سال های قبل و عبور لوله گاز به بخش کامفیروز اعلام کرد.
حبیبی افزود: برای تعیین عرصه و پشنهاد حریم حفاظتی تل پای دره، تهیه نقشه توپوگرافی از محوطه باستانی و انتخاب و اجرای گمانه های آزمایشی، و شناخت دوره های مختلف تل پای دره با توجه به یافته های فرهنگی مد نظر نظر قرار گرفت.
به گفته وی، 7 گمانه 1 در 1متر و 2 گمانه 2 در 2 متر در محدوده این محوطه باستانی ایجاد و یک تپه به ابعاد 70 در 60 متر که احتمالا آثار یک قلعه مربوط به دوره سلجوقی است نیز شناسایی شد.
حبیبی گفت: در شمال تپه اصلی (تپه اسلامی) که پس از خاکبرداری شرکت گاز استان فارس آثاری مربوط به دوران مس و سنگ جدید در آن دیده شد گمانه زنی انجام گرفت و یافته هایی مربوط به فرهنگ لپویی متعلق به هزاره چهارم پیش از میلاد (دوره روستا نشینی جدید) شناسایی شد.
این باستان شناس افزود: گمانه زنی های انجام شده حکایت از یک روستای بزرگ تقریبا 5 هکتاری مربوط به دوران فرهنگی لپویی و یک تپه اصلی (احتمالا قلعه) و آثار یک آسیاب مربوط به دوره سلجوقی در محوطه پای دره دارد.
وی با اشاره به شناسایی یک کف شفته ریزی مربوط به فرهنگ لپویی گفت: در بخش شرقی تپه اسلامی به آثار کف سکونتی مربوط به دوره سلجوقی برخورد کردیم و همچنین در قسمتی شمالی تل پای دره یک زباله دانی مربوط به دوره لپویی شناسایی شد.
به گفته این باستان شناس بررسی ها و گمانه زنی انجام گرفته در تل پای دره سفال های دوره فرهنگی باکون الف و همچنین سفال های دوره بانش قدیم شناسایی شد.
او افزود: با توجه به تقسیم بندی این دوره فرهنگی پیش از تاریخ فارس یعنی دوره لپویی توسط ویلیام سامنر آمریکایی به سه فاز دوره باکون/لپویی، لپویی میانی و لپوی/بانش، قدمت آن به حدود 3400 تا 3900 پیش از میلاد می رسد.
سرپرست گروه باستان شناسی تله پای دره افزود: با مطالعه یافته ها فرهنگی شناسایی شده در تل پای دره به نظر می رسد بخشی وسیعی از این محوطه متعلق به سه فاز دوران لپویی باشد که امید است در آینده بتوانیم در این محوطه توالی دوره های استقراری را بطور مشخص تری شناسایی و فرآیند گذار از دوره باکون به دوران لپویی و همچنین فرآیند گذار از دوران روستانشینی به دوران آغاز شهرنشنی را مورد مطالعه قرار دهیم.
برنامه گمانه زنی به منظور تعیین عرصه و پیشنهاد حریم تل پای دره بخش کامفیروز با دو قسمت مجزا و دو دوره استقراری اصلی که در سال 1385 ثبت ملی شده است با مجوز رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری صورت گرفت.