نحوه محاسبه بهای انرژی (گاز) برای اقامتگاه های بوم گردی در سال ۱۴۰۲ مطابق آنچه در لایحه بودجه در نظر گرفته شده تغییر می کند.
به گزارش «دنیای سفر» نحوه محاسبه بهای انرژی (گاز) برای اقامتگاه های بوم گردی در سال ۱۴۰۲ مطابق آنچه در لایحه بودجه در نظر گرفته شده تغییر می کند. این تغییر برای گروهی از بوم گردی ها کاهش هزینه و برای گروه دیگر باعث افزایش چشمگیر هزینه می شود. در بند «ز» تبصره ۹ - آموزش، پژوهش و فرهنگ (بخش اول احکام یک ساله) آمده است: «تعرفه گاز مصرفی تاسیسات گردشگری و صنایع دستی و آب درمانی ها و هتل ها مشابه تعرفه خدمات است» در بودجه ۱۴۰۱ تعرفه گاز برای مصارف خانگی از ۴۰ تومان به ازای هر مترمکعب برای کم مصرف ها شروع می شد، این رقم برای بخش خدمات به ۱۵۰ تومان می رسید و در بخش صنعتی تا ۵۰۰ تومان افزایش می یافت. یاور عبیری، رئیس جامعه اقامتگاه های بوم گردی ایران در این باره به «دنیای اقتصاد» می گوید: این موضوع در حالی که به نفع بخش اقامتگاه های بوم گردی است، اما از سوی دیگر افزایش هزینه را در بخش دیگری به دنبال دارد.
دردسر گازی بوم گردی ها در 1402
او اضافه می کند: کسانی که اقامتگاه گردشگری شان را تاسیس کرده یا تغییر کاربری در یک بنا داده و از آن به عنوان اقامتگاه بهره می گیرند، تعرفه گاز آنها معادل تعرفه صنعتی بود که با تبدیل شدن به بخش خدماتی شاهد کاهش هزینه در این بخش خواهند بود. با این حال بسیاری از صاحبان اقامتگاه ها، مشمول وضعیت تبدیلی هستند که برای آنها چنین تعرفه ای افزایش هزینه به دنبال دارد. این صاحب اقامتگاه گردشگری در کرمانشاه درباره وضعیت تبدیلی توضیح می دهد: در این حال صاحب اقامتگاه، خانه خود را به شکل اقامتگاه استفاده می کند ، این افراد هزینه های گازشان تاکنون به شکل خانگی بوده که نسبت به وضعیت خدماتی از نرخ پایین تری برخوردار است. در حال حاضر در ایران ۳ هزار و ۴۰۰ اقامتگاه بوم گردی فعال هستند که نزدیک به ۹۰ درصد آنها به شکل تبدیلی اداره می شوند. این اقامتگاه ها معمولا مشتریان فصلی خود را دارند و همین امر باعث می شود سایر ایام سال با وجود نداشتن گردشگر، ناچار شوند هزینه گاز خود را با تعرفه خدمات به جای مسکونی بپردازند.
مناطق گرمسیر با چالش هزینه برق مواجهند
محسن پورنبی، صاحب یک اقامتگاه در بوشهر به «دنیای اقتصاد» می گوید: در صنف ما قیمت گاز در قیمت تمام شده هزینه ها پایین تر از قیمت برق است. در حال حاضر قیمت گاز برای ما ۱۰۰ هزار تومان می شود در حالی که برای برق فیش یک میلیون تومانی پرداخت می کنیم.او اضافه می کند: البته در مناطق سردسیر هزینه های گاز نسبت به مناطق گرمسیر نظیر بوشهر بالاتر می رود با این حال اغلب آنها از نوعی از وسایل گرمایشی بهره می گیرند که در هزینه هایشان تاثیر خیلی زیادی ندارد.
افزایش هزینه گاز برای اقامتگاه های تبدیلی
شایان بهرامی هم صاحب یک اقامتگاه بوم گردی در بوشهر است. او به «دنیای اقتصاد» می گوید: بسیاری از اقامتگاه های بوم گردی که در روستاها قرار گرفته اند به شکل فصلی به گردشگران خدمات می دهند و در سایر ایام سال این اقامتگاه کاربری مسکونی برای صاحبان آن دارند. به گفته او هزینه های تجاری یا خدماتی برای چنین واحدهای اقامتی غیرقابل توجیه است. او می افزاید: با افزایش تعرفه برق بسیاری از همکاران ما تصمیم به ابطال مجوزهای خود قرار گرفتند. آنها ترجیح می دهند به جای عنوان اقامتگاه گردشگری، از اصطلاح خانه روستایی استفاده کنند تا مشکل مالیات، تعرفه برق صنعتی یا گاز خدماتی را نپردازند. او ادامه می دهد: با تبدیل شدن به خانه روستایی یا خانه مسافر به جای اقامتگاه بوم گردی، صاحبان چنین کسب و کاری دچار چالش بازرسی یا رفت و آمدهای متعدد به ادارات نیز نمی شوند. دولت در این شرایط که گردشگری با مسائل متعدد دست و پنجه نرم می کند باید باری از دوش آنها بردارند نه اینکه با طرح هایی مانند مانع زدایی برق، هزینه برق اقامتگاه ها را ۱۱ برابر کنند و با تغییر تعرفه گاز به خدماتی، هزینه گاز آنها را افزایش دهند.
ضربه به اقتصاد بوم گردی
نیلوفر حسینی، کارشناس حوزه گردشگری روستایی و اقامتگاه های بوم گردی به «دنیای اقتصاد» می گوید: سازمان ملل طی گزارشی به بررسی شرایط تاب آوری کسب و کارهای خرد کشورهای حوزه آمریکای جنوبی در شرایط بحرانی کرونا پرداخته است. طبق این گزارش، سیاست هایی که دولت های این منطقه در حمایت از این کسب و کارها انجام داده اند بسیار قابل توجه است. او می افزاید: در این کشورها حفظ نقدینگی کوتاه مدت کسب و کارهای خرد گردشگری از طریق تعویق در پرداخت قبوض آب و برق، مالیات، هزینه بیمه تامین اجتماعی بر عهده کارفرما و اقساط وام و حفاظت از نیروی کار این کسب و کارها از طریق پرداخت بخشی از دستمزد توسط دولت با همکاری کارفرما، قوانین محدود کننده اخراج کارکنان و ایجاد انعطاف در شرایط قرارداد کاری (مانند کاهش ساعات کار یا تعلیق قراردادها) امکان پذیر شده است.حسینی ادامه می دهد: تقویت محصولات کسب و کارهای گردشگری از طریق راه حل های نوآورانه نظیر ایجاد پلتفرم های فروش آنلاین، تسهیل در روند این فعالیت ها ، تامین مالی و تسهیل دسترسی به اعتبارات برای کسب و کارهای خرد گردشگری در این کشورها انجام شده و در این زمینه تمهیدات ویژه ای از نظر میزان وام، الزامات دسترسی، شرایط پرداخت و جنبه های دیگر را در این اعتبارات در نظر گرفته اند. او اضافه می کند: اکنون سوال اساسی این است که کدام یک از این سیاست ها در حمایت از اقامتگاه های بوم گردی برای عبور از بحران توسط دولت انجام شده است؟ و اگر اجرا نشده چرا؟ و چرای مهم تر اینکه در این شرایط بحرانی، آیا افزودن بار سنگین جدید بر کمر خم شده بوم گردی، عقلانی به نظر می رسد؟ به گفته او سیاست سوزاندن خشک و تر سیاست بسیار اشتباهی است. حسینی می افزاید: بیشتر بوم گردی های کشور شرایطی بسیار نزدیک به «Home Stay» دارند که در آن اقامتگاه بوم گردی محل زندگی میزبان است.
از نظر این فعال حوزه بوم گردی در شرایط بحرانی، کسب و کارهای خرد آسیب پذیرترین بنگاه های اقتصادی هستند که امکان شکست دائمی آنها بسیار بالاست.
او توضیح می دهد: در سیاست های توسعه ای وقتی توسعه کمی از توسعه کیفی اهمیت بیشتری پیدا کند، نگاه همه جانبه و مطالعه امکان سنجی کمرنگ می شود و توسعه ای ناپایدار را رقم می زند. شرایطی که هم برای جامعه و فرهنگ هم محیط زیست و هم اقتصاد بومی تاثیری معکوس و منفی دارد. متاسفانه سیاست «توسعه کمی» اقامتگاه ها توسط دولت یکی از ناپایدارترین طرح های توسعه گردشگری در کشور بوده است و اکنون در شرایط بحران، اولین و بیشترین آسیب، متوجه کسب و کارهای خرد گردشگری شده است و از آن جا که پیش از اجرای توسعه بوم گردی در کشور، برای شرایط بحران هیچ پیش بینی نشده است، ما اکنون شاهد یک فاجعه و ضربه شدید به اقتصاد بومی در حوزه بوم گردی هستیم.
« دنیای سفر » این نوشته را از « دنیای اقتصاد » آورده است. واکاوی، پی گیری، نگارش و آفرینش، شایسته سپاسگزاری است.
