19 مارس 2024 - 11:38

دره شمخال؛ بهشت طبیعت گردی ایران

3 مارس 2019 - 12:00 dsfr.ir/si0hm

دره شمخال

دره شمخال یکی از مسیر های طبیعت گردی و همینطور از بکرترین جاذبه های گردشگری خراسان رضوی است. این دره که 18 کیلومتر طول دارد از روستای شمخال در 80 کیلومتری شهرستان قوچان شروع شده و تا روستای درونگر که از اراضی شهرستان مرزی درگز است امتداد میابد.

در این مسیر طبیعت گردی؛ گردشگران می بایست از دره ای صخره ای عبور کنند که در آن رودخانه ای متشکل از چشمه های فصلی جریان دارد و همچنین پوشش گیاهی غنی و حیات وحش این ناحیه منحصر به فرد بوده و در بسیاری از قسمت های مسیر فقط از وسط رودخانه باید راه را پیمود. در این مسیر آبشار های متعدد، دیواره های سنگی مرتفع که در برخی نقاط به 200 متر هم می رسند، درختان جنگلی و میوه مثل گردو، انجیر و زدآلو، حیات وحش از جمله مار و حشرات گزنده، سفری ماجراجویانه را برای مسافرین دره شمخال تدارک دیده اند.

دلیل نامگذاری و موقعیت دره شمخال

دره شمخال نامش را از روستایی به همین نام که در ابتدای دره قرار گرفته به ارث برده است. روستای شمخال تا شهرستان مرزی باجگیران حدودا 3 کیلومتر و از قوچان 80 کیلومتر فاصله دارد. زبان مردم شمخال کرمانجی است و کلمه شمخال نیز نام اسلحه ای به همین زبان است که در گذشته کاربرد داشته و در دسته تفنگ های سرپر قرار می گرفته.

جاذبه های دره شمخال

این دره یکی از بکرترین دره های خراسان و ایران است که به دلیل ساختار سنگی منحصر به فردش مورد توجه علاقمندان به کوهپیمایی و طبیعت گردی قرار  گرفته است. از سمت شمخال که وارد دره شوید در ابتدا دره ای سنگی با آب کمی که در کف آن جریان دارد خواهید یافت، رفته رفته که پیش بروید همانطور که دیواره ها بلندتر می شوند دره تنگتر و آب هم بیشتر می شود. به طوری که در بیشتر مسیر باید از داخل رودخانه پیشروی کرد. این دره در برخی نقاط U شکل و در برخی نقاط هم V شکل است.

در فصل بهار سیل های خطرناکی در این دره جریان می بابند که اگر در این شرایط گردشگری در دره باشد به سختی نجات خواهد یافت از این رو پیشنهاد می شود در بهار بسیار مواظب باشید و روزهای بارانی به هیچ وجه وارد دره نشوید. البته در برخی نقاط از دره که کمی عریض تر هستند می شود پناه گرفت، چادر زد و شب را سپری کرد اما هر چند کیلومتر یکی از این مکان ها خواهید یافت!

شرایط به این گونه است که بخشی از دره را رودخانه فراگرفته و دیگر مکان ها که آب نیست جنگل است و از تمشک، نی، سپیدار، گز، انجیر، گردو و چندین گونه دیگر پوشیده شده که پیشروی در آنها بسیار دشوار است و ساده ترین مسیر برای راه پپمایی از داخل آب است. البته باید مواظب سر خوردن و افتادن باشید چون کف رودخانه هم تقریبا سنگی است و بسیار لغزنده!

دره پیچ و خم زیادی دارد و حدودا در میانه های راه آبشار و حوضچه آبی وجود دارد که محلی ها به آن حمام می گویند و خواه یا ناخواه چاره ای جز یک آبتنی در این حمام آب سرد نخواهید داشت.

کمتر کسی می تواند مسیر 18 کیلومتری شمخال را در یک روز طی کند و اگر هم چنین شود عملا از دیدن بسیاری از زیبایی های این دره قافل مانده است. برای تفریح در این دره بکر لازم است وسایل لازم برای یک شب گذراندن در طبیعت را همراه داشت.

وسایل لازم برای پیمودن دره شمخال

اگر تا کنون به چنین سفرهایی نرفته اید بگذارید خیالتان را راحت کنم که قرار است در شمخال دو روز را در بستر رودخانه ای که در تابستان هم آبش سرد است پیاده روی کنید، دو دیواره بلند سنگی که بسیار مرتفع هستند شما و رودخانه را فرا گرفته اند. همچنین خارج از رودخانه هم گیاهان و درختان جنگلی اجازه پیشروی را نمی دهند.

بنابراین توجه داشته باشید که بدون این وسایل به دره شمخال نروید: کفشی با کفی نرم و مناسب که نه در آب پاره شود و نه سر بخورد، لباسی که زیاد آب را به خود جذب نکند، کلاه و عینک آفتابی، لباس آستین دار که مانع از آفتاب سوختگی شود، مواد غذایی برای دو روز سفر، وسایل اقامت شب ماندن در طبیعت، وسایل آشپزی، هیزم یا ذغال؛ هر چند این دره پر از درخت است، اما خیالتان راحت باشد که شاخه ای خشک برای برپایی آتش نمی یابید!

آبی که در کف دره جریان دارد قابل نوشیدن است اما بهتر است از چشمه هایی که در گوشه و کنار دره جریان دارند و وارد رودخانه می شوند آب آشامیدنی تهیه کنید، افراد زیادی در مسیر رودخانه و از داخل آب حرکت می کنند که باعث آلودگی آب می شود.

راه رسیدن به دره شمخال

همانطور که در بندهای بالاتر اشاره شد برای رسیدن به ابتدای این دره بکر و زیبا لازم است ابتدا به روستای شمخال که در ورودی دره و 80 کیلومتری قوچان قرار گرفته است رفت و از آنجا وارد دره شد و در جهت جریان آب حرکت کرد. پس از ورود به جاده قوچان ـ درگز دو مسیر برای رفتن به شمخال وجود دارد که یکی معروف به جاده امام قلی است، که مسیر ترانزیتی قدیم (باجگیران – ترکمنستان) بوده و دیگری جاده ای است که از امامزاده “امام باد” می گذرد و در نهایت هر دو جاده یکی می شوند و به باجگیران ختم می شوند. روبروی امام باد دیواره ای برای سنگ نوردی بهینه سازی شده که ورزشکاران این رشته می توانند از آن استفاده کنند.

هر دو جاده ای که اشاره شد، پس از حدود 40 تا 50 کیلومتر از جاده اصلی قوچان به درگز جدا شده و به سمت باجگیران ادامه میابند. هر یک از این جاده ها زیبایی های خود را دارند و سفر در هر یک مزیت های خود را داراست.

1