هدف کمپین بایکوت سفر به کشورهای حامی داعش سیاه و سفید (دبی و ترکیه)، دعوت مردم به انتخاب آگاهانه مقصد سفر است.
پس از انتشار "چرا کمپین تحریم سفر به ترکیه، شکست می خورد" که کمپین را بررسی کرد، یادداشتی در روزنامه دنیای اقتصاد منتشر شده است که به شفاف سازی ماهیت کمپین پرداخته است.
اگر تصمیم گیری تاثیرگذاری از سوی دولت اتخاذ نگردد و جناح برنده انتخابات مجلس در این باره اعلام موضع نکند و همچنین ماجراجویی های دولت ترکیه و امنیت داخلی آن کشور در سطح فعلی باقی بماند؛ شواهد از عدم موفقیت کمپین تحریم سفر به ترکیه، حکایت دارد.
مردمی شدن این کمپین تا حد بسیاری زیادی به نتایج انتخابات مجلس بستگی دارد و چنانچه حامیان دولت و طرفداران اصلاحات به موفقیت چشمگیری دست یابند، توجه به موضوع ایرانگردی در بین مردم پررنگ تر می شود. در آن زمان می توان انتظار داشت، مردم نه با نیت تحریم که آگاهانه سفر داخلی را به سفر خارجی ترجیح دهند.
دنیای اقتصاد: در حالی که قریب به دو ماه از آغاز به کار کمپین بایکوت سفر به کشورهای حامی داعش سیاه و سفید (دبی و ترکیه) می گذرد، حالا برخی این شبهه را وارد می کنند که چرا ایرانی هایی که خود سال ها گرفتار تحریم های بین المللی بوده اند، اقدام به تحریم سفر به کشورهایی نظیر ترکیه و امارات کرده اند؟ این پرسش غلط البته با کژفهمی درباره ماهیت کمپین بایکوت سفر به کشورهای حامی داعش نیز همراه می شود؛ به گونه ای که کمپینی مردمی را با کمپینی سیاسی و دولتی در قیاس قرار می دهند.
کمپین مذکور از زمان تولد، همواره بر لزوم مردمی بودن (در مقابل دولتی بودن) تاکید و اعلام کرده که بهتر است چنانچه مردم یک کشور نسبت به رفتار دولت یا مردم کشوری دیگر نسبت به خود معترض هستند، دست به اعتراض یا تحریم مردمی علیه آن ها بزنند نه اینکه چنین بایکوتی از سوی دولت صورت گیرد؛ چه اینکه اصلی ترین انتقاد و اعتراض به تحریم های ظالمانه علیه ایران این بود که، یک ملت را تحریم کرده بودند.
مردمی بودن این کمپین به جای دخالت دولت در آن می تواند چند مزیت را به همراه داشته باشد؛ پیش از هر چیز دولت های حامی داعش سیاه و سفید از حرکت های مردمی و مدنی بیش از تحریم های دولتی وحشت دارند و اثربخشی آن بر عملکرد این دولت ها بیشتر خواهد بود. همچنین پیوستن ایرانی ها به چنین کمپینی حاوی این پیام خواهد بود که مردم از رفتارهای غیردوستانه آن ها با گردشگران ایرانی غافل نیستند و به حمایت آن ها از تروریسم نیز واکنش نشان می دهند.
از سوی دیگر این کمپین مردمی باعث خواهد شد که آزادی عمل برای تجار و بازرگانان ایرانی باقی بماند. کمپین بایکوت سفر به کشورهای ترکیه و امارات، در حقیقت یک دعوت است؛ دعوت مردم به اینکه آگاهانه تر دست به انتخاب مقصد سفر خود بزنند. علاوه بر این، تاکید می کند که تعامل اقتصادی باید تعاملی برد-برد باشد و نمی شود کشوری مانند امارات و ترکیه از ایران سود اقتصادی ببرند؛ اما در طرف مخاصمه با ما بنشینند.
بر این اساس، چه نیکو است اگر برخی منتقدان در نظر داشته باشند که کمپین بایکوت سفر به ترکیه و امارات، نه تنها کمپینی سیاسی و دولتی نیست بلکه خود به شدت منتقد دولتی و سیاسی شدن چنین حرکت ارزشمند مردمی نیز است.
علاوه بر این، این کمپین قرار نیست مردم را مجبور به تحریم سفر کند، بلکه دعوتی است از مردم برای ایرانگردی به جای سفر به چنین کشورهایی تا از این رهگذر، به جای خروج ارز کشور از این طریق، صرف سفر در داخل ایران شده و به مردم جوامع محلی سود برساند.
تیتر دنیای اقتصاد نشون میده که مقایسه از اول نادرسته: تفاوت تحریم ... و کمپین بایکوت ...
معلومه که تحریم با بایکوت فرق داره. طراحان کمپین تغییر موضع داده اند و الان میگن بایکوت، تا پیش از این می گفتند تحریم. در واقع از "تحریم سفر به ترکیه" عقب نشینی کرده اند به "بایکوت سفر به ترکیه" و یا "دعوت به ایرانگردی".
اما در کل حرکتشون ستودنیه اگه فلان روزنامه بود، هرگز چنین اصلاحی رو انجام نمی داد.
امیدوارم مردم ایرانگردی رو انتخاب کنند و نه تحریم سفربه فلان جا رو. چون وقتی انتخاب می کنیم، سعی می کنیم لذت ببریم. اما وقتی تحریم می کنیم و به زور به ایرانگردی میریم، دایم در طول سفر با خودمون کلنجار میریم که چرا این کار رو کردم. یعنی لذت سفر می پره خلاصه