زبان حال امروز برخی ابنیه و آثار تاریخی کشور بی شباهت به سروده این شاعر نیست که آورده است: «حالمان بد نیست غم کم می خوریم، کم که نه! هر روز کم کم می خوریم».
به گزارش «دنیای سفر»، شاید آن روزی که شاعر این ابیات نوشت: «حالمان بد نیست غم کم می خوریم، کم که نه! هر روز کم کم می خوریم» نمی دانست که روزی سروده هایش به شرح حال ابنیه و آثار تاریخی کشور مشابهت پیدا کند. آثار ارزشمندی که از آن به عنوان شناسنامه یاد می کنیم اما این هویت ملی آن طور که باید دیده نشده و در خور شأن این ملت مورد توجه قرار نگرفته است.
تلفیقِ حضور و ورود جدی؛ اثربخش و جهاد گونه عامه مردم جامعه، اراده ملی و بین المللی خیران و سرمایه گذاران و تلاش مضاعف و شبانه روزی دولت ها می تواند زمینه ساز بروز «نهضت جهانی حفظ و احیای بناهای تاریخی» باشد.
نهضتی که امروز با راه اندازی «انجمن خیرینِ میراث فرهنگی» نویدبخش تحقق عملی آن است. انجمنی متشکل از عاشقان، حافظان و بانیان حراست و پاسداری از آثار تاریخی ایران اسلامی که قرار است به صورت خیریه ای گام بردارد و مردم و نیکوکاران پیشرو شده و با ظرفیت های مادی، معنوی، فکری و اجتماعی خود غبار کم توجهی دیرینه را از چهره آثار باستانی کشور بزدایند.
هر چند دولت ها در سال های متمادی در حد توان و بضاعت خود برای صیانت از آثار ملی کشور قدم برداشته اند، اما باید پذیرفت این هویت چندین هزار ساله که ما را جزو ده کشور برتر دنیا در فهرست آثار ثبتی یونسکو قرار داده، با بودجه دولتی صیانت نخواهد شد و مُهر تأیید، اصالت و اعتبار مردمی می خواهد، گعده ای برای دور همنشینی و هم افزایی می طلبد، نیاز به ساماندهی و اجماع بین المللی دارد و انجمن خیرین میراث فرهنگی همان حلقه مفقوده ای است که در تمام این سال ها منتظر بروز و ظهورش بودیم.
حال که این انجمن اعلام موجودیت کرده بر ما وظیفه ست تا با بهره گرفتن از تمام ظرفیت ها، از آن حمایت کرده، فرهنگ خیریه در میراث فرهنگی را تبلیغ کنیم و خودمان مروّج آن باشیم و امید داشته باشیم و دست به دعا برداریم که بارالها «حَوِّل حالِ میراثُنا اِلی اَحسَنِ الحال».
