صندلی صنایع دستی در اتاق بازرگانی

21 فوریه 2016 - 15:30 dsfr.ir/cm1wx

صندلی صنایع دستی در اتاق بازرگانی
میثم رودکی
نمایشگاه بین المللی صنایع دستی تهران

اگر انجمنی از تولیدکنندگان در اتاق بازرگانی ایران حضور داشته باشد می تواند خواسته های تولیدکنندگان این عرصه را دنبال کند.

"فریدون میرزالو"

بسیار در سخن مسئولان درباره جایگاه بالای ایران در تعداد صنایع دستی تولید شده شنیده ایم و برنامه های زیادی درباره شیوه ساخت این کالاها مشاهده کرده ایم اما از  این حلوا تاکنون نه دهان تولیدکنندگان شیرین شده و نه سهمی قابل توجهی از 35 میلیارد دلار فروش صنایع دستی را به دست آورده ایم. حال معاونت صنایع دستی تصمیم به ایجاد تشکلی از تولیدکنندگان صنایع دستی گرفته تا هم مطالبات به شکل دقیق تری دنبال شود و هم بتواند با تمرکز بر واحدهای بزرگ نظارت، ‌استاندارد و برندسازی را با قوت بیشتری دنبال کند.

نشست تولیدکنندگان صنایع دستی که روز دوم اسفند با حضور بهمن نامورمطلق معاونت صنایع دستی،‌ فریدون میرزالو مدیرکل دفتر آموزش و حمایت از تولید صنایع دستی و پویا محمودیان مدیرکل صادرات صنایع دستی کشور و جمعی از تولیدکنندگان صنایع دستی در شاخه های گوناگون در محل سالن فجر سازمان میراث فرهنگی،‌ صنایع دستی و گردشگری برگزار شد؛ فرصتی بود تا تولیدکنندگان دیدگاه های خود درباره این تشکل و مشکلات پیش روی این صنعت را با مسئولان این حوزه در میان بگذارند.

معاونت صنایع دستی با بیان اینکه یکی از مشکلات صنایع دستی ایران پاسخگویی به نیازهای بازار است، ‌گفت: در این عرصه تمام تلاش ها به حوزه تولید معطوف شده و بخش فروش و بازرگانی تاکنون مورد توجه کمتری قرار گرفته است.

نامورمطلق نتیجه این رویکرد را تولید محصولاتی که توان فروخته شدن در بازار را ندارند، دانست و افزود: انبارهای پر شده که خریداری ندارد و در نهایت با کالاهای چینی جایگزین می شود نتیجه عدم توجه به بازار است.

وی دوره مسئولیت خود را سخت ترین سال مالی عنوان و اظهار کرد: ما در شرایط نامساعدی در حوزه صنایع دستی قبول مسئولیت کردیم،‌ زمانی که همه چیز ویران شده بود و سخت ترین سال مالی را نیز داشتیم. از این جهت بسیاری از برنامه ها در عرصه صنایع دستی عملیاتی نشد که امیدواریم با بهبود شرایط داخلی و مهیا شدن شرایط خارجی شاهد شکوفایی این صنعت باشیم.

واحدهای بزرگ در اولویت معاونت صنایع دستی

معاونت صنایع دستی برنامه واحدهای تحت مدیریت خود برای ارتقای صنایع دستی و فروش در بازارهای جهانی را توجه ویژه این معاونت به واحدهای بزرگ تولیدکننده صنایع دستی معرفی و اضافه کرد: این گفته بدان معنا نیست که قصد کمرنگ کردن واحدهای کوچک را داشته باشیم اما در نظر داریم شبکه مستحکمی از واحدهای کوچک را ایجاد کرده و در کنار آن واحدهای بزرگ به درخواست های بزرگ پاسخ دهند.

وی ادامه داد: برندسازی از دیگر برنامه های ما در معاونت صنایع دستی است که در واحدهای کوچک به سختی اتفاق می افتد ضمن اینکه تحقیقات و طراحی، توسعه دانش و صادارت از دیگر مسائلی است که نیاز ما به واحدهای بزرگ را نشان می دهد.

استانداردسازی از دیگر نکاتی بود که نامورمطلق در لزوم به ایجاد واحدهای بزرگ صنایع دستی به آن اشاره کرد و گفت: ما قصد داریم جلوی صادرات کالاهای صنایع دستی کم کیفیت را بگیریم و در این راه نیاز به واحدهای بزرگ تر برای نظارت بر کیفیت و استانداردسازی داریم. در حوزه حقوقی و حق تالیف نیز شفاف شدن آن در واحدهای بزرگ راحت تر است ضمن اینکه ما به شکل دقیق تری قادر خواهیم بود بر قیمت گذاری و اصالت کالاها نظارت داشته باشیم و در نهایت این امر موجب شکوفایی صنایع دستی در آینده می شود.

وی با اشاره به دو کنفرانسی که سال آینده در عرصه صنایع دستی در ایران برگزار می شود،‌ اظهار کرد: اجلاس آسیا و اقیانوسیه و اجلاس جهانی که شرکت کنندگان آن از 5 قاره شرکت می کنند زمانی است که ما می توانیم توان خود در این عرصه را به نمایش گذاشته و خود را به برترین های این عرصه معرفی و با آن ها گفت و گو کنیم.

نامورمطلق همچنین با حمایت از طرح تشکیل تشکل تولیدکنندگان صنایع دستی گفت: این تشکل می تواند ساماندهی مطالبات تولیدکنندگان از دولت را بر عهده بگیرد. ایفا کردن نقش کاتالیزور و دسته بندی کردن مطالبات و پیگیری آن ها از دیگر مطالبی بود که وی در گفته های خود از ‌آن ها به عنوان وظایف این تشکل نام برد.

صنایع دستی در اتاق بازرگانی

فریدون میرزالو نیز در ادامه سخنان نامورمطلق از تولیدکنندگان خواست این تشکل را شکل داده و گفت: اگر انجمنی از تولیدکنندگان در اتاق بازرگانی ایران حضور داشته باشد می تواند خواسته های تولیدکنندگان این عرصه را دنبال کند زیرا سازمان میراث فرهنگی با توجه به گستردگی کار قطعا نمی تواند تمام مشکلات این عرصه را حل کند و اطلاعات دقیقی درباره میزان تولید واقعی این حوزه ندارد.

تکلیف خود را بازار مشخص کنیم

پویا محمودیان از دیگر سخنرانان این نشست بود که ضمن ارائه آمارهایی مبنی بر افزایش صادرات صنایع دستی گفت: ما باید تکلیف خود را با بازار مشخص کنیم که پاسخگویی به آن نیاز به اطلاعاتی در میزان و کیفیت تولید دارد. زمانی که تولیدکنندگان انجمنی به نمایندگی از خود داشته باشند می توانند برنامه ریزی و سیاستگذاری در این عرصه را صورت داده و در نهایت سهم خود در صادرات را مشخص کنند.

تولیدکنندگان از بازار دور افتاده اند

اعلمی از تولیدکنندگان سفال و سرامیک که عمده مشتریانش را اتحادیه اروپا تشکیل می دهند،‌ در این نشست گفت: ما نیازمند یک تشکل صادراتی هستیم و یک واحد که هدفش تامین بازارهایی باشد که در دنیا وجود دارد. تولیدکنندگان ما از نیازهای بازار دور افتاده اند بنابراین به تولید کالاهایی مشغول هستند که مخاطبی ندارد. از این رو ما باید کار مطالعاتی در این زمینه انجام داده و یک کمیته فنی تکنیک های جدید را به تولیدکنندگان آموزش دهد؛‌ تنها در این صورت واحدهای بزرگ قادر خواهند بود سفارش های بزرگ را به طور مستمر دریافت و نیاز بازار را مرتفع کنند.

مهر استاندارد به جای مهر اصالت

فیض الهی از دیگر تولیدکنندگان صنایع دستی که در این نشست شرکت کرده بود نیز به تجربه حضور خود در نمایشگاه های صنایع دستی هند‌، چین و الجزایر اشاره و اظهار کرد: علاوه بر اینکه تولیدکنندگان بازار هدف را نمی شناسند در برخی موارد مسئولان نیز آگاهی چندانی از بازار هدف ندارند و این امر سبب می شود هنرمندانی را به نمایشگاه بفرستند که با آن بازار همخوانی ندارد.

وی در همین رابطه خواستار بهره گیری از ظرفیت دانشگاه ها شد و اضافه کرد: رفع کردن مشکل مواد اولیه و مسائل مرتبط با بیمه‌،‌ مالیات و شهرداری از دیگر مسائلی است که دولت برای رونق صنایع دستی باید به آن ها توجه کند و الا نامگذاری یک شهر به نام شهر خلاق صنایع دستی هیچ مشکلی را از تولیدکننده رفع نمی کند.

فیض الهی ادامه داد: مهر اصالت که به تولیدکنندگان داده می شود تنها دو سال اعتبار دارد این در حالی است که بازار خارجی اصلا با این مهر آشنا نیست و به جای آن مهر استاندارد را می پذیرد.

صنایع دستی منبعث از فرهنگ ایرانی مزیت رقابتی ما در دنیا

کاظمیان از فعالان عرصه پشم و دستبافته ها نیز دراین نشست گفت: تولیدات صنایع دستی ما باید اصالت فرهنگ ایران را داشته باشد زیرا در غیر این صورت توان مقابله با صنایع دستی ارزان چین و پاکستان را ندارد. ما نمی توانیم با کشورهایی مانند هند،‌ چین و پاکستان در عرصه تولید انبوه صنایع دستی رقابت کنیم چون هزینه ها در کشور ما به مراتب بیش از این کشورهاست؛‌ در مقابل ما باید تمرکز خود را بر تهیه مواد اولیه اصیل و تولید کالاهایی با فرهنگ ایرانی قرار دهیم.

1