جناب آقای رئیس جمهور لطفا خطای راهبردی «باید برای محیط زیست برنامه ریزی کنیم» را انجام ندهید.
«طبیعت صبور است؛ اما صبر طبیعت هم زمان دارد... . وقتی ما به طبیعت ظلم می کنیم، زمین را آلوده کرده، حقابه تالاب ها را نمی دهیم، نتیجه اش قهر طبیعت است».
اینها نه یک اظهارنظر کارشناسی و نه یک عبارت شاعرانه، بلکه فرمایشات رئیس جمهور محترم درباره مشکلات محیط زیستی است. شاید تأثیرگذارترین فراز این سخنان «باید برای محیط زیست برنامه ریزی کنیم» باشد.
اینکه رئیس محترم دولتی که خود را محیط زیستی می داند، این سخنان را بر زبان بیاورد، هیچ تعجبی ندارد؛ ولی گلایه اینجاست که چرا در روزهای پایانی یک دولت چهار ساله، گزاره «باید برای محیط زیست برنامه ریزی کنیم» را می شنویم؟
جناب آقای رئیس جمهور اطلاع کامل و دقیق دارند که مبنای پیوست برنامه محیط زیستی انتخاباتی ایشان در سال 92 مبتنی بر مطالعات، طرح ها و برنامه هایی بود که در 20 سال قبل از آن در کشور به سرانجام رسیده بود و اوج تجلی آن در برنامه چهارم توسعه کشور به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده است.
پیش از آن هم راهبردهای حفاظت از تنوع زیستی کشور در شورای عالی حفاظت محیط زیست به ریاست رئیس جمهور محترم وقت به تصویب رسیده بود که همان راهبردها مبتنی بر 20 جلد مطالعات توسعه پایدار کشور بود. مطالعاتی که 25 سال پیش براساس امضای بیانیه ریو در سال 1992 از سوی مرحوم دکتر حسن حبیبی، معاون اول رئیس جمهور وقت به عنوان نماینده جمهوری اسلامی ایران، امضا شده بود.
برای رئیس جمهوری که خود حقوق دان است، تکرار اصل پنجاهم قانون اساسی زیره به کرمان بردن است. همان طور که تکرار قوانین مهمی نظیر قانون حفاظت و بهسازی محیط زیست، قانون الحاق جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون تنوع زیستی، قانون ایمنی زیستی و از همه مهم تر سیاست های کلی نظام است که از طرف مجمع تشخیص مصلحت نظام به تصویب رسیده و در سال 1394 از سوی مقام معظم رهبری به سران سه قوه ابلاغ شده است.
بارها در سخنان و نوشتارهای متعدد تکرار کرده ام که ادعای محیط زیستی بودن دولت آقای روحانی را یک فرصت می دانم و در صداقت و اعتقاد قلبی ایشان به این موضوع تردیدی ندارم؛ ولی از آنکه دولت به عنوان یک تیم منسجم در این مسیر همگام و هماهنگ عمل کند، کمتر نشانی یافته ام. علاقه ای به واگویه برخی عبارات بعضی از اعضای کابینه درباره محیط زیست در جلسات عمومی و خصوصی (که منتشر شده) ندارم و شاید یادآوری آنکه در حوزه های مختلف آب، نفت، کشاورزی، صنعت، بازرگانی و اقتصاد، التزام عملی در محیط زیستی بودن دولت دیده نمی شود، جز یک تکرار ملال آور هیچ تعبیر دیگری نداشته باشد؛ اما آنچه من را به تعجب وا می دارد، بیان جمله «باید برای محیط زیست برنامه ریزی کنیم» است.
جناب آقای روحانی، به عنوان کسی که در دوره گذشته به شما رأی داده ام و به احتمال فراوان در دوره پیش رو نیز بار دیگر به شما اعتماد خواهم کرد، آرزوی توفیق روزافزون برای شما و هیئت دولت را دارم و معتقدم بی توجهی دولت های قبلی در چند دهه گذشته به محیط زیست اگر در این دولت جبران نشود، عواقب وخیمی را در پیش خواهد داشت که پایداری سرزمینی ایران را تهدید می کند.
جناب آقای رئیس جمهور لطفا در رثای محیط زیست و زیبایی طبیعت، آموزه های دینی و اخلاقی برای مدارا با آب، خاک، هوا و تنوع زیستی بیشتر بگویید؛ ولی لطفا خطای راهبردی «باید برای محیط زیست برنامه ریزی کنیم» را انجام ندهید.
محیط زیست ایران بیش از هر بخش و فرابخش دیگری، برنامه اقدام و دستورالعمل دارد و اگر روزی بتوانیم فقط یک درصد از آن را صادقانه، جدی و با التزام عملی اجرا کنیم، بسیاری از ناهنجاری های موجود و ناملایمات این روزها برطرف خواهد شد.
جناب آقای رئیس جمهور اگر به حرف های ما کارشناسان محیط زیست و گزارش های سازمان های تحت امر خود اعتماد ندارید، دست کم فرمایشات هفدهم اسفند 93 مقام معظم رهبری را یک بار دیگر مرور کنید؛ سخنانی که متأسفانه بیشتر بهانه همایش ها و تزیین نمایشگاه ها شده است تا نقشه راه مملکت داری.
جناب آقای محمدی فاضل
ریاست سابق محترم دانشکده محیط زیست
با سلام و احترام
من به عنوان یک شهروند درجه دو نیز همچون شما در دوره قبلی با افتخار به جناب روحانی اعتماد نموده و تا یکی دو سال پیش نیز مجدانه از ایشان حمایت می نمودم چرا که میدانستم بازسازی ویرانه ها زمان می برد ولی اکنون میبینم که اصلا قراری بر بازسازی نبوده و صرفا هدف وقت کشی و گذران روزگار و سواری بر اسب مراد بوده و پر واضح است چیزی را که من کم سواد می بینم ، شما استاد گرامی از پیش می دانسته اید لذا از آنجائیکه آزموده را آزمودن خطاست ، حتی از احتمال اعتماد دوباره شما نیز شگفت زده خواهم شد. البته جناب روحانی خودشان انسان شریفی هستند ولی اطرافیانی که در بخشهایی چون صنعت و معدن ، راه و شهرسازی ، نیرو و محیط زیست برگزیده اند نمایانگر این است که ایشان یا نمی تواند اطرافیانش را بشناسد و یا اینکه همسو با آنها می باشد و از آنجاکه راه و رسم عزیزان نامبرده به شدت با صرفه و صلاح مردم زاویه دار می باشد ، به خاطر آسوده شدن از این عزیزان ناچاریم روحانی عزیز را به خداوند منان بسپاریم. خدا یار و نگهدارش باد.