28 مارس 2024 - 11:24

خانه مستوفی الممالک آشپزخانه شیشه شد

18 فوریه 2017 - 14:30 dsfr.ir/mz1t1

خانه مستوفی الممالک آشپزخانه شیشه شد
نامشخص
خانه مستوفی الممالک

خانه ای که روزگاری ابهت خاصی داشت و به خاطر سبک معماری ویژه اش، #فیلم ها و #سریال های فاخری در آن فیلمبرداری شد، حالا مخروبه شده است.

خانه ای که روزگاری ابهت خاصی داشت و به خاطر سبک معماری ویژه و همین طور مالک صاحبنامش، فیلم ها و سریال های فاخری چون سلطان صاحبقران (علی حاتمی)، عروسی خوبان (محسن مخملباف)، گراند سینما (حسن هدایت)، دلشدگان (علی حاتمی)، دیوانه ای از قفس پرید (احمدرضا معتمدی)، افسانه آه (تهمینه میلانی) و شهرزاد (حسن فتحی) در آن فیلمبرداری شد، حالا به لطف مالک کنونی اش آنقدر مخروبه شده که پیمان قاسم خانی، کارگردان فیلم سینمایی «خوب، بد، جلف» سکانس های مربوط به خانه حسام تبهکار را در آن می سازد که نمای خارجی آن خارج از شهر است ولی نمای داخلی به قلب بافت تاریخی تهران و خانه مستوفی الممالک پرت می شود. در این فیلم خانه حسن مستوفی الممالک که شش بار نخست وزیر و 15 بار وزیر بود و به عنوان یکی از بزرگ ترین، خوشنام ترین و کارآمدترین سیاستمداران دوره قاجار شناخته می شود، محلی برای زندگی اراذل و اوباش و آشپزخانه ای برای تولید شیشه و روانگردان های صنعتی می شود.

اما به راستی چه اتفاقی می افتد که چنین خانه ای با معماری بی نظیر، لوکیشن چنین فیلمی می شود؟ آیا کارگردانان امروز بدون دانستن پیشینه تاریخی خانه ها و مالکان آن ها فقط دنبال لوکیشن هایی هستند که فیلم شان در آن ساخته شود و اصلا به ارزش معنوی و مادی آن خانه توجه نمی کنند؟ چرا اغلب خانه های قدیمی و فاخر ایران در واقعیت هم محلی شده اند برای زندگی معتادان تا جایی که شهرداری ها در شهرهایی چون تهران، شیراز، قزوین و اهواز بافت تاریخی را خراب می کنند تا در ظاهر معتادان را از آن محلات دور کنند.

حالا این تصور به سینمای ایران نیز راه یافته تا جایی که در بسیاری از فیلم ها وقتی می خواهند خانه معتاد و یا تبهکاری را نشان دهند به سراغ خانه های تاریخی می روند و آرام آرام هنرهفتم به مخاطبان القا می کند که خانه های تاریخی و قدیمی محل زندگی افراد متشخص نیست و این اراذل و اوباش هستند که در آن ها زندگی می کنند.بعد از مدتی وقتی مردم و مسئولان به این باور برسند که در این خانه ها دیگر نمی شود زندگی کرد، بی توجه به نگهداری از آنها شده و ترجیح می دهند این خانه ها را خراب و نوسازی کنند.

با این حال حساب خانه مستوفی الممالک در گذر مستوفی چهارراه گلوبندک تهران جداست. این خانه که در فهرست آثار ملی کشور نیز به ثبت رسیده، در دهه 60 با ترغیب سیدمحمد غرضی، وزیر پست و تلگراف و تلفن از بازماندگان مستوفی الممالک خریداری شد تا در آن موزه پست راه اندازی شود. اما پس از گذشت سال ها هنوز این امر محقق نشده است. حالا شرکت پست که مالک امروز آن است این خانه را به گروه های فیلمبرداری اجاره می دهد بدون آنکه کمیته ای برای بررسی فیلمنامه داشته باشند تا بدانند آیا موضوع فیلم با چنین خانه ای هماهنگی دارد یا خیر؟ شاید هم مهم نیست. مهم اجاره بهایی است که گرفته می شود و حتی برای خود بنا نیز هزینه نمی شود چرا که وضعیت کنونی این ساختمان اصلا خوب نیست. سقف ها طبله کرده، گچبری ها ریخته و درها را موریانه زده. این شرکت حتی اجازه نمی دهد بازدیدکنندگان و علاقه مندان از این خانه دیدن کنند. نه مرمت و بهسازی در کار است نه بازدید و مروری.

خانه مستوفی الممالک نیاز به مرمت فوری دارد که اگر رخ ندهد معلوم نیست چند زمستان دیگر می تواند در برابر برف و باران تاب آورد و فرو نریزد.

1