29 مارس 2024 - 14:17

راهکار بوتسوانا و بومی های ایکسای برای توسعه گردشگری اجتماع محور

14 ژانویه 2017 - 15:00 dsfr.ir/r51jk

راهکار بوتسوانا و بومی های ایکسای برای توسعه گردشگری اجتماع محور
bp.blogspot.com
گردشگری اجتماع محور در بوتسوانا

گردشگری اجتماع محور شانس موفقیت بیشتری دارد وقتی براساس مهارت ها و جاذبه هایی باشد که بخشی از سبک #زندگی #سنتی هستند.

SNV یکی از سازمان هایی است که سرمایه گذاری زیادی به شکل صرف وقت، تلاش و صرف منابع مالی در هدایت مکان های کمتر توسعه یافته و افراد محلی برای توسعه اقتصادی و اجتماعی از جمله ابتکار عمل هایی در زمینه گردشگری اجتماع محور کرده است. SNV چند پروژه توسعه ای به مدت 25 سال در بوتسوانا در دست داشت که در سال 2003 پایان یافت. بیشتر این پروژه ها به سمت جوامع محرومی از قبیل بوشمن های کالاهاری هدف گذاری شده است. بنابراین ابتکار عمل های آن برای جایگیری در مرحله اکتشاف از چرخه عمر مقصد کاملا مناسب است. SNV از سال 1994 تاکنون در توسعه گردشگری اجتماع محور در ایکسای درگیر بوده تا جامعه محلی کوچک بوشمن ها را به منظور استفاده از منابع طبیعی پایدار خود برای توسعه جامعه توانمند سازد.

روستای ایکسای در منطقه شکار کنترل شده NG4 شمال غرب بوتسوانا واقع شده؛ یک جامعه محلی که منابع طبیعی و حیات وحش دو منطقه شکار کنترل شده NG4 و NG5 را مدیریت می کند. در همین زمان، حدود 400 نفر در ایکسای زندگی می کنند که 80 درصد آنها بوشمن و 20 درصد باهررو (یک گروه گله دار از نامیبیا) و کارمندان دولتی هستند. ایکسای یک مرکز سنتی آب و تجارت برای بوشمن ها بود که از اواخر دهه 1970 ایکاسی ها در آن ساکن شدند. با اینکه شکار و گله داری هنوز هم از فعالیت های معیشتی اصلی ایشان است، آنها را نمی توان به عنوان مردم بدوی تلقی کرد چون با استانداردهای لباس پوشیدن غربی، رژیم غذایی، اقامت، کار و تحصیل مطابقت دارند.

پروژه های اجتماع محور

صندوق Cgaecgae Tlhablolo دارای برخی فعالیت های گردشگری است که دانش و مهارت بوشمن های حیات وحش کالاهاری را به نمایش می گذارد و هدف آن حفظ سنت ها و فرهنگ بوشمن است. در سال 1992 جامعه محلی ایکسای از SNV درخواست کرد یک پروژه مدیریت منابع طبیعی اجتماع محور را شروع کنند. این پروژه در سال 1994 از سوی SNV شروع شد و یک نفر مشاور مدیریت منابع طبیعی را به ایکاسی فرستاد. مشاور با مشکلات مهمی برای چگونگی برخورد با بوشمن های در حاشیه مانده و با هر دو گروه گفته شده که از لحاظ اقتصادی قدرتمند و مالک ابزار تولید بودند، مواجه بود. SNV فعالیت های توسعه ای را در تشریک مساعی با صندوق Cgaecgae Tlhablolo سازماندهی کرد. تریبون هایی در سطح روستا و سطح خانوار برپا شد تا افراد محلی را حساس کند و آگاهی و مشارکت آنها را بالا ببرد. این تریبون ها تقریبا چهار سال زمان برد و آشکار ساخت که ایده مدیریت منابع طبیعی اجتماع محور در ذهن افراد محلی روشن نبود.

بنابراین در سال 1995 تصمیم گرفته شد با یک سازمان صنایع دستی خودیاری به نام «صنایع دستی کوکورو» فعالیت آغاز شود؛ یک تعاونی که هنوز در ایکسای در حال فعالیت است. این تعاونی به عنوان واسطه عمل می کند و از صنعتگران کالا می خرد و به فروشگاهی در یک قطب مهم گردشگری به نام «ماون» می فروشد. این تعاونی حدود 80 عضو دارد که 75 درصد آنها زن هستند. مردان با جمع آوری پوست حیوانات و تخم شترمرغ از طریق ماموریت شکار، مواد خام را فراهم می کنند. تعاونی یک شرکت نوپا بود که افراد محلی را درگیر فعالیت شناخته شده ای می کرد و به یک منبع مهم درآمد برای سالمندان و زنان سرپرست خانوار تبدیل می شد. به دنبال آن چند فعالیت دیگر مطرح شد که به توسعه گردشگری اجتماع محور انجامید. فروشندگی خیابانی به عنوان یک فعالیت زایشی از صنایع دستی کوکورو، یک تعاونی که مواد غذایی و کالاهای مصرفی خانوار را به جامعه محلی ارائه می دهد و تجربه فعالیت یک کسب وکار تجاری را به دست می آورد، یکی از کسب وکارهای ایجاد شده بود.

از سوی دیگر، کمیته موفق مدیریت سهمیه در سال 1996 تاسیس شد و کنترل سهمیه را برای منطقه تحت مدیریت ایکسای در دست دارد. در همین حال، صندوق Cgaecgae Tlhablolo در سال 1997 ثبت قانونی شده بود. یک طرح برای کاربری زمین و برنامه مدیریت از طریق جلسات مشارکتی با کل جامعه ایکسای در 1996 و 1997 نیز ترسیم شد. علاوه بر اینها، گردشگری ایکسای به دو گروه کلی توسعه یافت؛ شکار تغذیه ای از طریق بهره بردار سافاری و گردشگری اجتماع محور فرهنگی. یک توافق سرمایه گذاری مشترک شکار با شرکت کومتسا سافاری که بیشتر هزینه های اداره صندوق Cgaecgae Tlhablolo و مشاغل فصلی برای ساکنان را فراهم می کند نیز شکل گرفت. همچنین در سال 1997 جامعه محلی بسته های گردشگری فرهنگی عکاسی را شروع کرد. محصولات و جاذبه های این منطقه فرهنگ، رقص، آواز، صنایع دستی، گردآوری غذا، داستان سرایی و سافاری های شکار و عکس گرفتن بود. از سوی دیگر، نبود زیرساخت هایی همچون جاده، تلفن، برق و نبود تحصیلات و مهارت های زبانی از جمله چالش های گردشگری این منطقه عنوان می شدند.

درس های آموخته شده

  • گردشگری اجتماع محور شانس موفقیت بیشتری دارد وقتی براساس مهارت ها و جاذبه هایی باشد که بخشی از سبک زندگی سنتی هستند.
  • جامعه محلی باید به نحو روشن از سوی همه افراد محلی تعریف شده باشد و این تعریف توسط سازمانی پذیرفته شده از طرف همه دست اندرکاران ارائه شود.
  • مدیریت کسب وکار باید توسط افراد ماهر با اختیار تصریح شده در یک قرارداد هدایت شده باشد.
  • اشتغال شاید مهم تر از بیشینه ساختن بازدهی مالی باشد.
  • نیاز به شرکای درست که سودآوری کسب وکار را به نفع طرفین افزایش می دهند.

منبع: کتاب گردشگری اجتماع محور، یافتن تعادل و تعیین مسیر برای آینده

1