مسئله #گردشگری در #ایران نیازمند وفاق و عزم جدی، نه در #دولت به مثابه کابینه، بلکه در سطوح بالای حاکمیتی است.
"یک کارشناس ارشد علوم سیاسی گرایش روابط بین الملل"سید محسن هاشمی - کارشناس مدیریت فرهنگی - در یادداشتی که با عنوان «ضرورت عزم حاکمیت در برخورداری از ظرفیت گردشگری» در اختیار ایسنا قرار داده، آورده است: «در خبرها آمده بود که دولت تایلند برای سال میلادی جاری 50 میلیارد دلار درآمد حاصل از صنعت گردشگری پیش بینی کرده است. این یعنی معادل 50 درصد فروش نفت و گاز ایران در سال.
زهرا احمدی پور - رئیس سازمان میراث فرهنگی و گردشگری - بر اساس آنچه ایسنا از نشست وی با معاونانش منتشر کرده گفته است: "متاسفانه افق روشنی از این که در سال 2017 در ایران از ظرفیت گردشگری استفاده کنیم وجود ندارد. دستگاه های دولتی دچار کرختی هستند." او در ادامه سخنانش از همکارانش پرسیده، وضعیت 3 سال گذشته گردشگری در زمینه های ایمنی و رضایتمندی گردشگران چه تفاوتی داشته و آنان پاسخ داده اند، آسیب شناسی نشده است.
این البته نخستین باری نیست که اراده ای در سازمان میراث فرهنگی و گردشگری به دنبال احیای ظرفیت های اقتصادی و اجتماعی گردشگری ایران است. نگارنده در خاطر دارد در سال های نخست صدارت حسین مرعشی بر سازمان میراث فرهنگی و گردشگری او نیز در گفت و گوها و برنامه هایش همین اراده را در زنده سازی ظرفیت های گردشگری ایران دنبال می کرد. البته دوران صدارتش کمتر از دو سال بود و صندلی صدارت میراث فرهنگی و گردشگری را به محبوب رییس دولت نهم، اسفندیار رحیم مشایی واگذار کرد.
بر کسی پوشیده نیست که سرزمین پهناور و آب و هوای متنوع ایران دارای ظرفیت های قابل توجهی در عرصه گردشگری تاریخی، فرهنگی، مذهبی، کویرگردی و بوم گردشگری است؛ اما غلبه نگاه امنیتی به این مهم باعث شده تا امکان برخورداری از این صنعت پاک (در مقابل سایر صنایع آلاینده محیط زیستی) در کشورمان فراهم نشود. در همین زمینه است که هر از گاهی مدیرانی در سازمان میراث فرهنگی و گردشگری به این امر متمایل می شوند و پس از اندک زمانی درمی یابند که علاوه بر این که سازمان تحت مدیریت شان همسو با تحولات ساختارهای اداری جهان، پیش نرفته و با تصدی گری و مداخلات خود مانع توسعه ماموریت شان است، نیروهایی در دیگر مراجع قدرت با هر تحرکی در این زمینه با دلواپسی علاوه بر رصد اوضاع به مداخلات فراقانونی دست خواهند زد که به ناچار علاقه مندان به توسعه گردشگری ترجیح می دهند، عطایش را به لقایش ببخشایند.
به نظر می رسد مسئله گردشگری در ایران نیازمند وفاق و عزم جدی، نه در دولت به مثابه کابینه، بلکه در سطوح بالای حاکمیتی است تا از ره آورد این صنعت پاک بتوان علاوه بر ایجاد اشتغال و تولید ثروت و رفاه در کشور نسبت به معرفی فرهنگ و آداب ایران اسلامی به جهانیان نیز بهره برد.»
