چند سالی است که با رونق گرفتن مبحث #گردشگری #حلال در دنیا، پرداختن به این موضوع در داخل کشور نیز رونق زیادی گرفته است.
برخی کارشناسان معتقدند، بسیاری از کشورها برای جذب سرمایه های گردشگران مسلمان از این موقعیت به خوبی استفاده می کنند و برای این امر امکانات ویژه ای را تدارک دید ه اند. مالزی، امارات متحده عربی، ترکیه، اندونزی و مراکش از پیشگامان گردشگری حلال در جهان هستند. به نظر این عده وقتی چنین امکاناتی به صورت بالفعل در کشورمان وجود دارد، چرا نباید از این ظرفیت نهایت استفاده را ببریم.
در طیف دیگر، هستند متخصصانی که معتقدند این طرح برای صنعت گردشگری ایران که در تمام رستوران ها، هتل ها و اماکن عمومی اش اصول حلال رعایت می شود؛ کاربردی نیست و عملا معنایی ندارد.
اما تعریف دقیق گردشگری حلال چیست؟ سازمان جهانی جهانگردی، گردشگری حلال را محصول جدیدی از صنعت گردشگری دانسته که برنامه های تفریحی و گردشگری ویژه ای را برای مسلمانان تدارک می بیند.
به عنوان مثال در این نوع گردشگری، از غذای حلال در رستوران ها و پروازهای هوایی استفاده می شود، در هتل های مخصوص این گردشگران مشروبات الکلی سرو نمی شود، برای آنها استخرهای جداگانه در نظر گرفته شده و در طول سفر، اوقات شرعی اعلام و برای آن برنامه ریزی می شود. ضمن آنکه در برنامه سفر نیز، بازدید از اماکن مذهبی گنجانده می شود. پیش بینی ها حکایت از آن دارند که که ارزش مالی این نوع توریسم تا سال 2020 به 192 میلیارد دلار برسد.
این نوع گردشگری، به اندازه ای جامعه میزبان را منتفع می کند که در کشورهای اروپایی همچون فرانسه نیز موردتوجه مسوولان قرار گرفته تا در مفید فایده بودن آن شک و شبهه ای باقی نماند. اما همان طور که به آن اشاره کردم تنها نکته قابل بحث، بر سر این است که آیا اساسا در کشور ما که در رستوران ها گوشت با ذبح غیراسلامی استفاده نشده، در هتل ها مشروبات الکلی سرو نمی شود و گردشگران با ورود به کشور، با فرهنگ اسلامی همقدم می شوند، برخورد با توریسم حلال چگونه باید باشد.
آنچه مسلم است، بازی با کلمات؛ در نهایت منفعتی برای گردشگری کشور نداشته و بهتر است به جای درگیر شدن با کلمات از یک سو و سر دادن شعارهای شنونده پسند از سوی دیگر، از این فرصت نهایت استفاده را ببریم. همه ما می دانیم و به آن اذعان داریم که با رعایت قوانین اسلامی در کشور، نه تنها زیرساخت و امکانات لازم برای گسترش این نوع گردشگری وجود دارد، بلکه تنها با به کاربردن تمهیداتی، کافی است تا چرخ این نوع گردشگری در کوتاه ترین زمان ممکن و به صوت میانبر در کشور به رونق بیفتد. شاید برای انتفاع از این حوزه، نه شعارهای پرطمطراق لازم باشد و نه مخالفت های پر سروصدا.
در کنار فعالیت های اساسی گردشگری، کمی استراتژی در اطلاع رسانی جهانی و خلاقیت در اجرای آن کافی است تا به گردشگران خواهان توریسم حلال، گفته شود که در کشور ایران، علاوه بر جاذبه های فرهنگی و طبیعی، تمامی موارد مربوط به آداب و رسوم مذهبی رعایت شده و آنها می توانند با خیال راحت، بار سفر بسته و عازم این کشور شوند.
