حمام سنتی ایرانی چیزی از خدمات اسپا و حمام های سنتی سایر کشورهای صاحب نام در عرصه این نوع خدمات کم ندارد.
در سال های اخیر اسپاها به عنوان بخش مهمی از تفرجگاه های گردشگری در نظر گرفته شده و در بسیاری از کشورهای جهان جای پای خود را محکم کرده اند. رونق خدمات اسپا منجر به افزایش مزیت های رقابتی و افزایش درآمد این تفرجگاه ها شده و نرخ اشغال هتل ها را در بسیاری از کشورهای جهان بالا برده است. اسپاها از خدمات متنوع و گسترده ای برخوردارند که سرویس های مربوط به آب درمانی بخشی از خدمات این مکان های تفریحی به شمار می روند. همچنین حمام های سنتی نیز از آن جمله هستند که در تعدادی از کشورهای جهان راه اندازی شده، بازار بین المللی پیدا کرده و به عنوان یک نوع خاص از خدمات گردشگری به دیگر کشورها نیز صادر شده اند.
در ایران نیز چند سالی است که خدمات اسپا و حمام سنتیِ تعدادی از کشورها همچون ترکیه، به کشورمان وارد شده و این خدمات در کنار حمام سنتی ایرانی در برخی از باشگاه های ورزشی، اسپاها و هتل های ایرانی ارائه می شوند؛ امری که خود حاکی از بازار پررونق خدمات اسپای دیگر کشورها، در داخل کشورمان است. حال اگر مقایسه ای سطحی میان این سبک خاص از خدمات اسپا داشته باشیم، خواهیم دید که حمام سنتی ایرانی چیزی از خدمات اسپا و حمام های سنتی سایر کشورهای صاحب نام در عرصه این نوع خدمات کم ندارد. سپس این سوال مطرح می شود که چرا بازار اسپای ایرانی یا همان حمام سنتی تنها در انحصار هموطنان و گردشگران داخلی باقی مانده و تاکنون نتوانسته است به خارج از مرزهای کشورمان صادر شود. در باور مردمان ایرانی حمام کردن که معمولا و با توجه به تمایل افراد با ماساژ سنتی نیز همراه بوده، علاوه بر جنبه نظافت، موجب ایجاد تعادل طبع، آرامش جسم و روان و تعدیل مزاج افراد نیز می شده و حتی منابع فارسی، تاریخ حمام درمانی در ایران را به دوره سامانی و پیش از آن نیز می رسانند که این خود بیانگر توجه گذشتگان به تاثیرگذاری حمام بر سلامت جسم و روان افراد بوده است.
علاوه بر عمل استحمام، شیوه حمام سنتی در ایران با نوعی غذا درمانی نیز همراه بوده؛ به طوری که مردم برای درمان بیماری ها یا حفظ سلامت خود، با توجه به نیاز و با بهره گیری از طب سنتی یا به توصیه درمانگران این طب، خوراکی ها یا نوشیدنی های گوناگونی را پیش از استحمام، هنگام استحمام یا پس از آن مصرف می کردند تا ضمن حفظ سلامت، قوای جسمانی خود را نیز تقویت کنند. موارد اشاره شده حاکی از برخورداری سنت استحمام ایرانی و آداب مرتبط با آن از پشتوانه علمی و فرهنگی قوی است؛ پشتوانه ای که شیوه استحمام سنتی ایرانی را مستعد ورود به بازار جهانی می کند. این موضوع ضرورتی را عیان می کند که به دلیل عدم شناخت کافی تاکنون کمتر مورد توجه قرار گرفته و از این رو تنها به انحصار بازار داخلی درآمده است؛ ظرفیتی که می تواند در بازار گردشگری بین الملل خود را صاحب برند کند و با صدور به کشورهای دیگر مشتریان خود را به دست آورد.
