مکانیزه نبودن خدمات تاکسیرانی و اتوبوسرانی در کشور معضلی بزرگ در بحث حمل و نقل گردشگری به ویژه در حوزه گردشگری شهری به شمار می رود.
مبحث نظارت بر واحدهای خدمات رسان گردشگری و ساماندهی فعالان این حوزه، از موضوعات تامل برانگیز ساماندهی و نظارت بر حمل و نقل درون شهری و برون شهری است؛ همان موضوعی که در سطح کلان معضلی در مبحث گردشگری شهری به شمار می رود.
نمونه بارز این نا به سامانی را در ورودی فرودگاه های مختلف کشور شاهد هستیم. حضور مسافربرهایی که با فریاد زدن های بی مورد سعی در جلب و جذب نظر مسافران دارند و فرقی نمی کند که مسافربر شخصی هستند یا مسافربرهای تاکسی های ویژه فرودگاه و به رغم استقرار شرکت های تاکسیرانی مستقر در فرودگاه، روند خدمات رسانی به مسافران هنوز در این شرکت ها مکانیزه نشده است؛ به طوری که یک مسافر پس از کرایه کردن تاکسی از کانتر مستقر در سالن انتظار، هنگامی که پای خود را به بیرون از سالن فرودگاه می گذارد با هجوم رانندگانی مواجه می شود که با هدف راهنمایی مسافر به سوی فرد آمده و مزاحمت های ناخواسته ای را برای او ایجاد می کنند.
این مساله برای هیچ گردشگری خوشایند نیست؛ حضور و البته مزاحمت های مسافربرهای شخصی را نیز باید به این معضل افزود. این معضل، خاص فرودگاه های کشور نیست و در راه آهن و پایانه های اتوبوس های شهری و بین شهری نیز با چنین مشکلی مواجه هستیم. مکانیزه نبودن خدمات تاکسیرانی و اتوبوسرانی در کشور معضلی بزرگ در بحث حمل و نقل گردشگری به ویژه در حوزه گردشگری شهری به شمار می رود، که تقریبا برای هیچ فردی به ویژه گردشگران خوشایند نیست.
ناهماهنگی در نوع و مدل تاکسی ها، فرسودگی برخی از وسایل نقلیه، ناهماهنگی در پوشش رانندگان، عدم تسلط رانندگان به ویژه رانندگان فرودگاه ها به زبان انگلیسی، عدم آموزش رانندگان در برخورد با گردشگران و مسافران، عدم برخورداری بیشتر وسایل نقلیه از سیستم گرمایشی و سرمایشی و عدم رعایت بهداشت در وسیله نقلیه و همین طور بهداشت فردی برخی از رانندگان، از موضوعاتی است که در حیطه حمل و نقل شهری جای تامل دارد.
متاسفانه تاکنون ساماندهی مناسبی در این زمینه صورت نگرفته است و اقدامات انجام شده نیز بیشتر مربوط به نوسازی ناوگان حمل و نقل شهری و یکسان کردن پوشش برخی رانندگان به ویژه رانندگان اتوبوس های شهری و بین شهری بوده است که این اقدام در حوزه ساماندهی خدمات حمل و نقل شهری با رویکرد رونق و ارتقای کیفی خدمات گردشگری کفایت نمی کند.
آنچه ضروری به نظر می رسد و باید در اولویت قرار گیرد، مکانیزه شدن خدمات رسانی تاکسی ها به ویژه در فرودگاه ها و سایر پایانه ها است؛ مشابه همان رویکردی که نمونه موفق آن را در بانک ها یا دفاتر پلیس + 10 کشور شاهد بودیم؛ یعنی شماره دهی به مسافران، استقرار آنان در مکان هایی مشخص و در اولویت قرار دادن آنان با توجه به شماره اخذ شده برای دریافت تاکسی؛ البته نباید از نظر دور داشت که این اقدام در ساماندهی تاکسی های فرودگاه می تواند تاثیرگذار باشد، اما ساماندهی مسافربرهای شخصی کار چندان ساده ای نیست و نیازمند برنامه ریزی بیشتر و اعمال قوانین بازدارنده است.
در کنار این مهم، موضوع دیگری که باید مورد توجه قرار گیرد، ضرورت آموزش مسافربرها به اصول برخورد با گردشگران و مسافران است تا شاید از این طریق صاحبان تاکسی ها رسالت خود را تنها راندن وسیله نقلیه با هدف جابه جایی مسافر ندانند و بر تاثیرگذاری برخورد مناسب با مسافران در کنار رعایت مسائل بهداشتی چون تهویه مطبوع وسایل نقلیه خود، بهداشت پوشش و بهداشت وسیله نقلیه نیز واقف شوند.
