بخشی از علت چرائی این سرقت ها را می توان در موزه ی لوور به دست آورد.
"معاون پژوهشی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران"موزه ی لوور چند ماه است بخش «اسلامی ایرانی» خود را با کاشی های تاریخی مربوط به شهرها و دوره های تاریخی ایرانی تزئین کرده است، اقدامی که با توجه به بازتاب خبر سرقت کاشی ها از سردرِ بناهای تاریخی و اظهارنظر برخی کارشناسان میراث فرهنگی مبنی بر انتقال این آثار به کشورهای دیگر، آن را قدری پیچیده تر کرده است.
دکتر حسن کریمیان، باستان شناس و معاون پژوهشی دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران که حدود یک ماه پیش بازدیدی از موزه ی لوور در پاریس داشته است، با حجم زیادی از کاشی های قدیمی که در بخش ایرانی موزه ی لوور به نمایش درآمده اند و اطلاعات کاملی از مکان، زمان کشف و دوره ی تاریخی آن ها ارائه نشده، مواجه می شود.
او در گفت و گو با خبرنگار ایسنا با بیان این که در بخش اسلامی موزه ی لوور نسخه های خطی، در و پنجره های منبت کاری شده، کاشی ها، عناصر گچ بری شده، حجاری های روی سنگ و هر عنصری که به نحوی به بناهای تاریخی مربوط می شوند، به نمایش درآمده اند، می گوید: آخرین بازدیدی که پیش از این از موزه ی لوور داشتم به سال 93 باز می گردد، اما در آن زمان و قبل از آن چنین چیزی را در موزه ی لوور ندیده بودم، این تعداد کاشی و عناصر تاریخی در بخش اسلامی موزه لوور چشمگیر بود.
او با بیان این که قطعا با توجه به تعداد عناصر تاریخی که در این فصل در موزه ی لوور به نمایش درآمده اند و همچنین از حجم و تنوع این آثار می توان متوجه شد که این آثار نمایش داده شده یک بیستم آن چیزی است که در انبارهای موزه ی لوور وجود دارند، ادامه می دهد: چیزی حدود دو سه هزار قطعه از اجزای تزئینی بناهای ایران در این بخش از موزه وجود داشتند. برایم جالب بود که چطور این همه عناصر تزئینی در موزه لوور به نمایش درآمده اند؟ در حالی که تا پیش از این، نمایش این آثار در این موزه ی مهم بسیار محدود بودند.
وی با بیان این که از مدتی قبل مساله ی غارت اجزای تزئینی بناهای ایران را بررسی می کرده است، می گوید: معتقدم بخشی از علت چرائی این سرقت ها را می توان در موزه ی لوور به دست آورد. این آثار به چنین مکان هایی منتقل می شوند تا این فضاها را آرایش دهند، حال این که چه میزان از این آثار در انبارهای موزه ی لوور و دیگر موزه های اروپائی قرار دارند، بماند.
