«مه لقا ملاح» که در نزد علاقه مندان محیط زیست و گسترش سلامتی طبیعت و زندگی به نام مادر محیط زیست شهرت دارد.
او با پشتکاری زائد الوصف بسان دوران جوانی اش؛ پیگیر سلامت زندگی و دور ساختن نا آرامی های زیست محیطی از زندگی انسان و ساکنان طبیعت است.
مه لقا ملاح که به یکصدمین سال زندگی اش نزدیک می شود از جمله مشارکت کنندگان در تأسیس سازمان حفاظت محیط زیست در سال 1350 بوده و تأسیس جمعیت زنان مبارزه با آلودگی محیط زیست در سال 1372 را نیز در کارنامه افتخارآمیز خود ثبت کرده است.
سالم سازی محیط زیست، موضوعی نیست که با صدور بخشنامه و تصمیمات صرف مدیریتی بتوان به آن دست پیدا کرد بلکه عشق و ایمانی می خواهد که باید در وجود تمامی عناصر آن زنده و بالنده باشد و برای آن نمی توان محدودیت زمانی را قائل بود زیرا انسان تا خودش زنده است به سلامت محیط محتاج است و بعد از سپری شدن ایام حیات هم وارثان و فرزندان او نیازمند محیطی عاری از آلودگی است. این موضوعی است که باید در دستور کار متصدیان امر قرار بگیرد و بایستی دانسته شود سلامت محیط زندگی از جمله موضوعاتی است که باید در عمق وجود آحاد جامعه نفوذ کند و همگان باید خود را موظف در حفظ آن بدانند والا اینکه متوقع باشیم این رسالت عظیم بر عهده سازمان محیط زیست است و آنها باید به تنهایی این مسئولیت را به دوش بگیرند به بیراهه رفتن است.
گرچه در سال های اخیر با گسترش آلودگی های زیست محیطی و توسعه بیماری های ناشی از آلودگی میزان توجه و حساسیت های عموم مردم بیشتر شده است لکن با نگاهی به آمارهای رسمی، کافی نبودن این میزان از مراقبت ها مشخص می شود.
سازمان حفاظت محیط زیست در کنار عمل به مسئولیت های سازمانی خویش می بایستی با معرفی شخصیت هایی چون «مه لقا ملاح» مسئولیت مقابله با کجی های شایع در چگونگی زندگی را عمومیت بخشیده و مه لقاهای متعددی را در کنار خود داشته باشد و راه رسیدن به این آرزوی بزرگ تکریم ایشان در زمان حیاتش است نه اینکه بعد از فراقش به تشکیل مجالس فاتحه و صدور بیانیه و ... اقدام کند.
مه لقاها را در زنده بودن شان احترام کنیم و از زبان خودشان رموز موفقیت و بایسته ها و نبایسته های رسیدن به یک زندگی سرشار از امید و تندرستی را انتشار دهیم تا بطور طبیعی شاهد گسترش این گونه انسان های موثر و موفق در عرصه محیط زیست باشیم.
سازمان محیط زیست باید از لاک خود بیرون بیاید و جامعه را با خودش همراه و همساز کند و سرود زندگی بدون آلودگی را با زبانی عامه پسند به گوش جان همه مردم برساند و کودکان این مرزو بوم را از طریق مدارس به آثار شوم بیماری های زیست محیطی حساس کند والا روند رو به رشد و پیچیده بیماری های ناشی از آلودگی ها نسل بشریت و ساکنان طبیعت با به مخاطرات جدی روبرو می سازد.
