29 مارس 2024 - 16:06

محورهای کارآفرینی برای رونق زیرساخت های گردشگری

22 ژوئن 2016 - 09:30 dsfr.ir/w12bz

محورهای کارآفرینی برای رونق زیرساخت های گردشگری
viniainiv.files.wordpress.com
کارآفرینی در گردشگری

رابطه کارآفرینی و گردشگری از طریق توجه به این موضوع که آیا کارآفرینی این پتانسیل را دارد تا اثر مثبتی بر جنبه های مختلف اقتصادی، فرهنگی و محیطی جامعه داشته باشد، مشخص می شود.

در زمینه کارآفرینی، گردشگری و اثرات آنها بر توسعه پایدار نظریات و دیدگاه های متعدد، متنوع و در عین حال مجزایی وجود دارد. مبانی نظری در این رابطه عموما پراکنده بوده یا بر محور کارآفرینی و اهمیت آن متمرکز شده اند یا اینکه تمرکز اصلی آنها روی موضوع گردشگری بوده است. با تحلیل اقتصادی مباحث مرتبط می توان دریافت کارآفرینی و گردشگری علاوه بر اینکه هریک به طور مستقیم و مجزا در استقرار توسعه پایدار اثر دارند، به واسطه تعاملات و اثراتی که بر یکدیگر نیز دارند می توانند تاثیرات دوچندانی بر توسعه پایدار داشته باشند. به عبارت بهتر برای آنکه رونق گردشگری بتواند نقش و تاثیر خود را در ایجاد رشد و حرکت کشور به سمت توسعه ایفا کند، زیربناهایی همچون خدمات حمل و نقل، هتلداری و ... لازم دارد که فراهم سازی آنها مستلزم کارآفرینی بوده و به طور مستقیم یا غیرمستقیم به ایجاد مشاغل جدید می انجامد.

به این ترتیب اثرات اولیه مثبت و مستقیم گردشگری روی توسعه از ناحیه کارآفرینی به شدت تقویت و به طور قابل ملاحظه ای تشدید می شوند. به طور مشابه، برای آنکه امکان ایجاد مشاغل جدید و کارآفرینی وجود داشته باشد، باید فرصت های اقتصادی مناسبی در کشور به وجود آید که یکی از بهترین راه های ایجاد چنین فرصت هایی ایجاد رونق و بهبود در صنعت گردشگری است، از این رو گردشگری نیز می تواند اثرات اولیه مثبت و مستقیمِ کارآفرینی بر توسعه کشور را تقویت و تشدید کند. به این ترتیب کارآفرینی و گردشگری هر یک امواج اولیه و ثانویه ای در رابطه با توسعه پایدار به وجود می آورند که البته امواج ثانویه آنها نتیجه هم افزایی و تقویت مجدد اثرات متقابل آنها بر رشد و توسعه پایدار است.

تناسب کارآفرینی و گردشگری

پر واضح است که کارآفرینی و نقش آن در رشد و توسعه کشور منوط به وجود فرصت های مناسبی است که هر کارآفرین برای ایفای ماموریت خود به آن نیازمند است. امروزه کارآفرینی در گردشگری اهمیت بسزایی دارد. در واقع رابطه کارآفرینی و گردشگری از طریق توجه به این موضوع که آیا کارآفرینی این پتانسیل را دارد تا اثر مثبتی بر جنبه های مختلف اقتصادی، فرهنگی و محیطی جامعه داشته باشد، مشخص می شود.

آنگونه که صاحب نظرانی نظیر تیلور تاکید کرده اند ویژگی مهم در تقاضای گردشگری سرعت تغییرات آن است و ساختار عرضه باید توانایی انطباق سریع با تغییرات بازار و تقاضا را داشته باشد؛ به عبارت دیگر وجود یک مکانیزم دریافت اطلاعات و ارزیابی وضعیت و واکنش نسبت به محیط در سیستم گردشگری الزامی است و چنین مکانیزمی به صورت بالقوه فرصت های بی نظیری را برای کارآفرینان کشور ایجاد و نقش کارآفرینی در توسعه را به عنوان اثرات ثانویه هم افزایی می کند. به صورت مشخص محیطِ اقتصادیِ کارآفرینانه، تامین کننده نیازهای صنعت گردشگری بوده و از طریق ایجاد رونق در این صنعت نیز می تواند به رشد و توسعه کشور منتهی شود.

برخی دیگر از پژوهشگران در قالب یک رویکرد سیستمی در ارتباط با اهمیت کارآفرینی در تعامل با گردشگری و اثر آن بر توسعه پایدار معتقدند از آنجا که گردشگری یک صنعت پویا است، نیازمند کارآفرینانی است تا فرصت های توسعه جدید و روش های خلاق مدیریت توسعه موجود را کشف کنند. توانایی کشف فرصت ها، تأمین منابع مالی مورد نیاز، شناسایی اماکن و سایت های برتر، استخدام طراحان به منظور توسعه فیزیکی، تأمین منابع انسانی مورد نیاز برای مدیریت تاسیسات فیزیکی و خدماتی برای توسعه گردشگری بسیار مهم است.

در کشورهای توسعه یافته کارآفرینی بخشی از فرهنگ محسوب می شود و نبود این عامل در بسیاری از کشورهای توسعه نیافته به عنوان یک نقص اساسی، توسعه فعالیت های گردشگری را با مشکل مواجه می سازد. بر این اساس نقش کارآفرینان و نوآوری را می توان عنوان و عامل اصلی در گردشگری در نظر گرفت و باعث موفقیت و توسعه صنعت گردشگری در سطح جهان و منطقه دانست؛ چراکه صنعت گردشگری صنعتی عموما خدماتی است که از اجزایی نظیر حمل ونقل، تشکیلات واسطه ای، اسکان واقامتگاه، جاذبه ها و سایر خدمات تشکیل شده و نقش زیادی در اشتغالزایی دارد.

در همین ارتباط کارآفرینی می تواند در پنج محور زیرساخت های لازم را برای رونق گردشگری فراهم آورد. نتیجه کارآفرینی در این محورها در ایجاد پنج نوع اشتغال نیروی انسانی در مورد گردشگری قابل تفکیک است:

  1. اشتغال مربوط به زیرساخت ها، فرودگاه ها، امنیت جاده ها.
  2. اشتغال اولیه که عمدتا شامل فعالیت هایی است که برای فراهم آوردن زمینه قبل از انجام سفر یا حین مسافرت صورت می پذیرد. فعالیت موسسات گردشگری و اطلاع رسانی حمل و نقل بین مبدا و مقصد از این نوع است.
  3. اشتغال در تامین نیازها که سهم عمده ای از اشتغال در فعالیت های گردشگری را شامل می شود.
  4. اشتغال نرم افزاری که ممکن است گردشگر به طور مستقیم با آنها سروکار نداشته باشد؛ مانند خدمات بیمه یا بانکداری.
  5. اشتغال غیرمستقیم که بیشتر با فعالیت های تولید جنبی مرتبط است و همزمان با سرمایه گذاری در گردشگری فراهم آید.

واضح است که رونق در این محورهای پنج گانه نه تنها مستقیما بلکه از طریق رونق بخشی به صنعت گردشگری در ایجاد رشد درونزا و توسعه کشور موثر است. از سوی دیگر، توسعه گردشگری مبتنی بر کارآفرینی محلی، اغلب وابسته به عرضه منابع و نیروی کار محلی است و در این صورت توان محلی با فعالیت های گردشگری افزایش می یابد و فرصت هایی را برای مشارکت فعال افراد جامعه و در نتیجه توسعه پایدار جامعه ایجاد می کند.

بر این اساس اجرای این سیاست ها توصیه می شود:

  • توجه به زیرساخت ها وامکانات لازم برای توسعه گردشگری به ویژه حمایت از طرح های کارآفرینانه جهت ایجاد و گسترش این زیرساخت ها.
  • سرمایه گذاری فزاینده خصوصی و خارجی در بخش گردشگری و حمایت از کارآفرینی در این صنعت.

« دنیای سفر » این نوشته را از « دنیای اقتصاد » آورده است. واکاوی، پی گیری، نگارش و آفرینش، شایسته سپاسگزاری است.
1