پس از پایان دربی 82 تهران، باز هم زباله تنها خلعتی بود که بر تن آزادی و سکوهایش به ارمغان آوردیم.
نظافت نیمی از ایمان است، حال که بعضی از مسوولان فوتبالی برایمان خوب نمی خواهند، حداقل خودمان به آزادی احترام بگذاریم.
شهرآورد 82 پایتخت یک نقطه تاریک داشت، اتفاقی که همانند قبل باز هم تنها برای آن می توان افسوس خورد، آهی سرد کشید و هیچ نگفت که چرا خود ما هم برای خودمان خوب نمی خواهیم.
درست است که طبقات اول و دوم ورزشگاه آزادی جایی برای دور ریختن زباله ندارد، اما آیا ما خودمان هم نمی توانیم آنچه را تبدیل به زباله کرده ایم پاک سازیم تا در انتهای شهرآورد تصویری تاریک و غیر قابل دفاع از فرهنگ و تمدن خود ارائه ندهیم.
قابل درک نیست که چرا در جاده زباله هایمان را از ماشین به بیرون پرتاب می کنیم، در خیابان به جوی و پیاده راه می اندازیم و در طبیعت آن ها را رها می سازیم. گویی این امر با رفتار ما عجین شده که بخوریم و بیاشامیم، اما هرگز پاک نکنیم، محیطی را که به زباله کریه کرده ایم.
جمعه گذشته ورزشگاه آزادی باز هم شاهد رفتاری ناپسند از سوی هزاران هو‌اد‌ا‌رش بود، باز هم زباله تنها خلعتی بود که بر تن آزادی و سکوهایش به ارمغان آوردیم، ای کاش حال که مسئولان ورزشی به فکر ما نیستند و خبری از صندلی و سطل زباله در گوشه گوشه ورزشگاه نیست، کمی خودمان دل مان برای داشته هایمان بسوزد.
« دنیای سفر » این نوشته را از « خبرگزاری ایسنا » آورده است. واکاوی، پی گیری، نگارش و آفرینش، شایسته سپاسگزاری است.
