کوله پشتی گردی فرصتی است برای کسب تجربه و خودشناسی که به جوانان کمک می کند گام های مطمئن تری در زندگی بردارند.
کوله پشتی بر شانه، دوربین بر گردن، سر و وضعی ژولیده و البته چشمانی کنجکاو که همه چیز را ورانداز می کند؛ ساختمان ها، آدم ها، خیابان ها و انگار قرار نیست پای رفتنش به این زودی ها خسته شود. این چهره ها از چند فرسنگی داد می زنند که مسافرند، اما خودشان حسابشان را از گردشگران جدا می دانند. این افراد نیامده اند که در هتل های شیک اقامت کنند، با راهنمای تور این طرف و آن طرف بروند و فقط از اماکن توریستی بازدید کنند. این ها به دنبال تجربه زندگی هستند. سفر می کنند تا ببینند هزاران کیلومتر دورتر دیگران چطور زندگی می کنند، چه می خورند، چه می پوشند، برای امرار معاش چه می کنند، در خوشی چه می کنند و غم هایشان را چطور بروز می دهند. برای دانستن همه این ها به اطلاعات دست دوم دیگران بسنده نمی کنند، خودشان وارد زندگی مردم عادی می شوند و در جوانی به قدر چندین سال تجربه می اندوزند. ظاهرا از میان همه ویژگی هایشان، کوله پشتی بزرگی که بر شانه دارند بیشتر به چشم آماده که نامشان شده کوله گرد یا همان بک پکر.
ارزان سفر کردن و مستقل بودن در سفر دو ویژگی اصلی کوله پشتی گردی است
بک پکینگ شیوه ای از سفر است که هم خودش و هم علاقمندانش منحصر بفرد هستند. با اینکه اولین بک پکر در سده هفده میلادی از ایتالیا سر برآورد، اما تاریخ ظهور این شیوه از سفر به دهه 60 و 70 میلادی باز می گردد. زمانی که فرهنگ هیپی ها در غرب طرفداران بسیاری پیدا کرده بود. بسیاری بر این باورند که اگرچه انسان ها در طول قرن های متمادی بار و بنه بر پشت می نهادند و به سفر می رفتند اما مفهوم مدرن بک پکینگ یا کوله پشتی گردی قدمتی 60 ساله دارد.
همچنان بیشترین آمار کوله گردهای دنیا متعلق به اروپای غربی، آمریکای شمالی و استرالیا است. در این کشورها جوانان بعد از به پایان رساندن دوران دبیرستان می توانند رفتن به کالج را برای مدتی به تعویق بیاندازند. در این مدت مختارند تا دست به کارهایی بزنند که فکر می کنند در یافتن مسیر زندگی و کسب تجربه بیشتر کمک شان می کند
تصمیم هیپی ها برای دور شدن از امنیت خانه و رفتن به سوی شرق باعث بوجود آمدن مسیری شد که به آن مسیر هیپی می گویند (Hippie trail)، مسیری که با بخش اعظمی از جاده ابریشم هم پوشانی دارد. این افراد برای یافتن راه خود در زندگی به سرزمین های شرق سفر کردند، با مردم بومی دمخور می شدند و از همه مهم تر برای آن که بتوانند روزهای بیشتری را به دور از خانه کسب تجربه کنند، تا جای ممکن ارزان سفر می کردند. از این جهت کوله پشتی گردی را می توان یکی از انواع گردشگری جایگزین دانست که درست در نقطه مقابل گردشگری انبوه قرار می گیرد. این شیوه از گردشگری بیشتر از تورهای تفریحی به تورهای آموزشی شباهت دارد.
یش از نیمی از کوله گردهای دنیا بین 18 تا 24 سال سن دارند و گروه بزرگ بعدی 25 تا 34 ساله ها هستند
ارزان سفر کردن و مستقل بودن در سفر دو ویژگی اصلی کوله پشتی گردی است. شاید به همین دلیل است که این شیوه بسیار مورد علاقه جوانان است. بیش از نیمی از کوله گردهای دنیا بین 18 تا 24 سال سن دارند و گروه بزرگ بعدی 25 تا 34 ساله ها هستند. البته رفته رفته سن کوله گردها رو به افزایش است و گروه های سنی مسن تر نیز به این شیوه سفر علاقه نشان داده اند. حتی این روزها خانواده هایی که صاحب فرزند هستند نیز به کوله پشتی گردی تمایل پیدا کرده اند و البته با قدری احتیاط بیشتر به این شیوه سفر می کنند.
اما همچنان بیش ترین آمار کوله گردهای دنیا متعلق به اروپای غربی، آمریکای شمالی و استرالیا است. در این کشورها جوانان بعد از به پایان رساندن دوران دبیرستان می توانند رفتن به کالج را برای مدتی به تعویق بیاندازند. در این مدت مختارند تا دست به کارهایی بزنند که فکر می کنند در یافتن مسیر زندگی و کسب تجربه بیشتر کمک شان می کند. کم نیستند دانش آموزانی که به عنوان اولین تجربه مستقل بودن، سفر را انتخاب می کنند. علت بالا بودن آمار 18 تا 24 ساله ها به این خاطر است. گروه بعدی که قدری مسن تر هستند شامل افرادی می شود که در فاصله زمانی بین اتمام دانشگاه تا یافتن یک شغل مناسب دست به کوله پشتی گردی می زنند.
اما هر دو گروه در این نکته مشترک هستند که می خواهند راه خودشان را پیدا کنند و بی تجربه برای باقی عمرشان تصمیم نگیرند. اغلب این افراد قصد دارند تا رزومه خود را پربار نمایند، زبان دیگری بیاموزند، ماجراجویی کنند و البته قدری خوش بگذرانند. جوان ترها در کوله پشتی گردی تنها تفریح نمی کنند بلکه خیلی هایشان خواهان کار کردن در مقصد نیز هستند حتی کارهای داوطلبانه؛ به همین دلیل برای برخی از آن ها داشتن زبان مشترک ملاک مهمی در انتخاب مقصد است.
با وجود آن که در سال های اخیر سفر کردن بسیار مورد علاقه قشر جوان جامعه ایران بوده است اما هنوز کوله پشتی گردی آنچنان که باید و شاید در میان جوانان ایرانی باب نشده است
بطور معمول کشورهای جنوب شرق آسیا مانند تایلند، کامبوج، ویتنام و لائوس سهم زیادی در جذب کوله گردها دارند. این کشورها به دلیل واحد پولی ضعیف تر در مقایسه با دلار یا یورو و همچنین تفاوت های فرهنگی بسیار برای کوله گردها مقصدهای ایده آلی هستند. به طور کلی اگر مقصدی بتواند ارزانی را در کنار تجربیات متنوع فرهنگی به مسافران عرضه نماید کوله گردها را به خود جذب می کند. بنابراین اینکه شما از کدام کشور کوله گردی تان را آغاز می نمایید در انتخاب مقصد شما تاثیر فراوان دارد.
برای کوله گردهای آمریکایی و کانادایی کشورهای آمریکای مرکزی و جنوبی به همان اندازه جذاب هستند که کشورهای جنوب شرق آسیا برای استرالیایی ها و کشورهای شرق اروپا برای انگلیسی ها و آلمانی ها. اما هستند مقصدهایی که در میان کوله گردها شهرت دارند و اطلاعات سفر به آن ها در بین علاقمندان دست به دست می گردد. مثلاً اگر کوله گردی و طبیعت گردی را در یک پکیج می خواهید، نیوزلند، تایلند و نپال را به شما پیشنهاد می دهند. اگر به دنبال مقصدهای فرهنگی هستید و مایلید با مردم در کوچه و بازار وقت بگذرانید ایران، هند، گرجستان، ویتنام و اتیوپی را تجربه کنید.
کوله گردها به هر کجای دنیا که بروند ارزان ترین راه را برای آموختن، با مردم بودن و لذت بردن از زندگی پیدا می کنند. آن ها فاصله میان مسافر و میزبان را از میان بر می دارند و در یک بده بستان فرهنگی تجربه زندگی می آموزند. البته در سال های اخیر تمایل کوله گردها به سفر با یک دوست و همراه باعث شده که برخی انتقاداتی به این افراد داشته باشند. منتقدان نگرانند که کوله گردها بیشتر وقت خود را با یکدیگر بگذرانند و در نتیجه وقت کمتری را به ارتباط با جامعه محلی اختصاص دهند.
هدف از کوله پشتی گردی کسب تجربه برای برداشتن قدم هایی مطمئن تر در زندگی است و این فرصت را نباید به هیچ بهانه ای از دست داد
با وجود آن که در سال های اخیر سفر کردن بسیار مورد علاقه قشر جوان جامعه ایران بوده است اما هنوز کوله پشتی گردی آنچنان که باید و شاید در میان جوانان ایرانی باب نشده است. کوله پشتی گردی در خارج از مرزهای ایران هنوز با دشواری هایی همراه است. مثلاً هنوز سفر به خارج از کشور حتی به ارزان ترین شیوه ممکن برای بخش بزرگی از جامعه جوان ایرانی امری دست نیافتنی است. علاوه بر آن گرفتن ویزا از برخی کشورها برای یک جوان بدون پشتوانه مالی کافی کار بسیار دشواری است. اما به همه این ها باید عدم آگاهی و آشنایی جوانان با روش های کم کردن هزینه در سفر را هم افزود. استفاده از ارتباطات انسانی، مهمان نوازی میزبانان و البته خلاقیت و هوش خود مسافر می تواند هزینه سفر را بسیار کمتر از تخمین اولیه نماید و کوله پشتی جوانی مسافران را با تجربه های ناب پر بار کند.
ناگفته نماند که تا زمانی که فرصت کوله پشتی گردی در خارج از کشور برای خیلی از جوانان فراهم نشده است نباید از کوله پشتی گردی های داخلی غافل شد. ایران کشور پر راز و رمزی است که هنوز برای بسیاری از جوانان همین سرزمین ناشناخته مانده است. هدف از کوله پشتی گردی کسب تجربه برای برداشتن قدم هایی مطمئن تر در زندگی است و این فرصت را نباید به هیچ بهانه ای از دست داد.
