گردشگری می تواند بستری برای هماهنگی و گفتمان های عقیدتی ایجاد کند.
هفته جهانی هماهنگی بین عقاید از 1 تا 7 فوریه مصادف با 12 تا 18 بهمن ماه، رخدادی سالانه است که از سال 2011 در خلال نخستین هفته فوریه گرامی داشته می‌شود. مجمع عمومی سازمان ملل متحد در قطعنامه A/RES/65/5، مصوب 20 اکتبر 2010، با نام گذاری این هفته بر این مهم اشاره می‌کند که درک متقابل و گفتگوی بین ادیان و عقاید، ابعاد مهم فرهنگی صلح را بنیان می‌گذارد و این هفته را به عنوان راهی برای ترویج هماهنگی میان تمامی افراد بدون در نظر گرفتن عقیده آنان بنا می‌گذارد.
با به رسمیت شناختن ضرورت نیاز به گفتگو میان عقاید و ادیان برای بهبود درک متقابل، هماهنگی، و همکاری بین افراد، مجمع عمومی سازمان ملل متحد دولت‌های عضو را طی این هفته به حمایت از انتشار پیام هماهنگی ادیان و حسن نیت در کلیساها، مساجد، کنیسه‌ها، معابد، و سایر پرستشگاه‌ها، به صورت داوطلبانه و بر مبنای سنت‌های مذهبی یا عقیدتی خود، تشویق می‌کند.
به نظر می رسد پدیده گردشگری از توانایی های لازم برای کمک به این فرآیند برخوردار باشد. شاید نتوان این اعتبار را به تمام انواع مختلف گردشگری داد اما حضور گردشگرانی که به دل فرهنگ و اجتماع جوامع رسوخ می کنند و تنها از ورای پنجره های شیشه ای و در زمان های محدود به کسب تجارب گردشگری خود نمی پردازند، بسترهای بالقوه ای را برای تعاملات حقیقی و سازنده با جامعه میزبان که اغلب دارای تفاوت های فرهنگی و عقیدتی بسیار با گردشگر است، فراهم می سازد.
گردشگری می تواند هر چند اندک، بردباری افراد را در برابر تفاوت ها بالا ببرد. کسانی که با گردشگران، بیشتر در ارتباط هستند می دانند که قرار نیست تمام افراد پیرامون آنها از عقایدی مشابه با آنها برخوردار باشند. این واقعیت که در تمام دنیا افرادی هستند که متفاوت از ما فکر می کنند، لباس می پوشند، رفتار می کنند و حرف می زنند ولی در حقیقت همچون ما از زیبایی ها لذت می برند و به انسانیت پایبند هستند و از زشتی ها و پلیدی ها رنج می برند، از طریق گردشگری و در ارتباط با گردشگران قابل درک تر است.
همان طور که بارها و بارها گفته شده است، برای برطرف ساختن تنازعات مذهبی باید گفتمان های متعددی بین شاخه های عقیدتی و دینی متفاوت صورت گیرد. گردشگری می تواند بستر بلندمدت تری نسبت به سایر راهکارها برای ارتقا درک مشترک و هماهنگی در بین عقاید مختلف ایجاد کند و با شکل گیری تعاملات سازنده و همکاری های موثر، تفاوت های حس شده و اختلافات ذهنی را کاهش دهد.
هر چه تعداد بیشتری از افراد جامعه در ارتباط با گردشگران قرار گیرند، پیش داوری های ذهنی گذشته در مقابل تعاملات عینی با دیگر فرهنگ ها کمرنگ تر می شود.
در احکام اخلاقی تمام ادیان، انسان دوستی، میهمان نوازی، صلح، بردباری و درک متقابل مورد تاکید قرار گرفته است. گردشگری می تواند فضایی را برای به آزمون کشیدن این احکام فراهم سازد تا این آموزه های دینی فراتر از گذشته برجسته و اعمال شوند.
آری با گردشگری می توان آستانه تحمل فرهنگی را بالا برد؛ در مواجه با تفاوت ها بردبارتر بود؛ دوستی های بیشتری را ممکن ساخت و در نهایت قدمی استوارتر به سمت صلح جهانی برداشت.
