28 مارس 2024 - 19:41

آیا گردشگری رقیب جامعه محلی در دست یافتن به منابع آب است؟

1 فوریه 2016 - 08:00 dsfr.ir/ke3ay

آیا گردشگری رقیب جامعه محلی در دست یافتن به منابع آب است؟
theluxurysafaricompany.com
یک فرد محلی و گردشگران در اکولوژی زیبا در آفریقا

وقتی جامعه محلی احساس می کند سهم او از آب، توسط گردشگران ثروتمند به غارت برده می شود، خودش برای باز پس گرفتن سهمش از زندگی وارد عمل می شود.

صنعت گردشگری با داشتن 10 درصد از GDP جهان، همچنان در مسیر تبدیل شدن به بزرگ ترین صنعت دنیا به پیش می راند. اما در دنیایی که بسیاری از مردمانش با بحران کمبود آب سالم آشامیدنی مواجهند، حضور گردشگران چه تاثیری بر دسترسی جامعه محلی به آب خواهد داشت؟

تغییرات اقلیمی در سال های اخیر آب و هوای مقصدهای بسیاری را در سراسر دنیا دستخوش تغییر کرده است. تابستان های گرم تر و طولانی تر نیاز گردشگران به آب را بیشتر کرده است. زمستان های گرم تر و کوتاه تر نیز بسیاری از پیست های اسکی در آلپ را وادار به استفاده از برف مصنوعی کرده و این موضوع مصرف انرژی و آب در این تفریحگاه ها را تا حد بسیاری افزایش داده است.

این در حالی است که بسیاری بر این باورند که گردشگری بدون وجود بحرانی به نام تغییرات اقلیمی نیز از این پتانسیل برخوردار است که با وابستگی شدیدی که به منابع آبی دارد، با جامعه محلی بر سر تصاحب این منابع به رقابت بپردازد. استخرهای شنا، دوبار حمام در روز، آبیاری فضای سبز هتل ها و اماکنی که تنها مورد استفاده گردشگران قرار می گیرند همگی جزو مواردی هستند که بر نیاز ما انسان ها به آب، زمانی که در لباس گردشگر وارد یک منطقه می شویم می افزایند؛ تا جایی که گفته می شود 15 هزار متر مکعب آب می تواند نیاز 100 خانواده روستایی به آب را برای سه سال و نیاز 100 خانواده شهری را برای مدت 2 سال تامین کند، حال آنکه همین مقدار آب تنها برای 2 ماه گردشگران 100هتل لوکس کافی است.

همین آمار نشان از درگیری سخت و سنگین میان صنعت گردشگری با جامعه محلی بر سر دسترسی به آب آشامیدنی سالم دارد. این نزاع به ویژه در کشورهای در حال توسعه که فاصله طبقاتی میان گردشگران با جامعه میزبان شان بسیار زیاد است به مراتب شدیدتر است.

در جایی که جامعه محلی احساس می کند سهم او از آب، توسط گردشگران ثروتمندی که ساکن هتل های لوکس هستند به غارت برده می شود، خودش برای باز پس گرفتن سهمش از زندگی وارد عمل می شود. همین امر باعث شده که در کشورهای شمال شرقی آفریقا مردم بومی اقدام به شکستن لوله های آب آشامیدنی هتل ها کنند و هتل ها نیز برای مراقبت از این لوله ها از نیروهای امنیتی کمک بگیرند. این وضعیت با دودستگی موجود میان جامعه محلی وخیم تر نیز می شود.

برای بسیاری از کشورهای در حال توسعه گردشگری در 20 درصد از GDP کشور سهم دارد و 50 درصد شغل های موجود به نوعی به گردشگری وابسته هستند؛ بنابراین برای مقابله با چنین بحرانی نیاز به راه حلی کلان نگر داریم که منافع همه گروه های ذی نفع را تامین کند.

گردشگری پایدار، هتل های سبز و زنجیره تامین سبز مدعی هستند که تا حد زیادی می توانند در از میان بردن این بحران موثر باشند. اما آنچه در عمل شاهد هستیم موج جدیدی از بحران است که با وخیم شدن پیامدهای ناشی از تغییرات اقلیمی به زودی کارزار تامین آب برای گردشگران را به سوی تقابل بیشتر با جامعه محلی به پیش می راند.

اما شاید هنوز آگاهی بخشی و همراه کردن دو بازیگر اصلی این صحنه، یعنی جامعه محلی و گردشگران به دور از تمامی واسطه های موجود با تبلیغات پر زرق و برق شان درباره تجربه سفرهای لوکس و رویایی در چنین هتل ها و تفریحگاه هایی، در شرایط فعلی موثرترین راه حل ممکن باشد.

1