وال استریت ژورنال نوشت: منطقه آزاد کیش با برداشته شدن تحریم ها می تواند درها را برای اقتصاد بسته ایران باز کند.
به گزارش وال استریت ژورنال، جزیره خواب آلود و مرجانی که در خلیج فارس سر از آب ها بیرون آورده می خواهد دوبی آینده شود تا بومی ها و خارجی ها بتوانند بدون دادن مالیات یا کاغذبازی های اداری دست به داد و ستد بزنند. چالش جزیره کیش این است که ایرانی است و در غرب ادعا می شود همینجا بود که مامور FBI، رابرت لوینسون، در سال 2007 هنگام رسیدگی به قاچاق سیگار، ناپدید شد. تنش میان ایران و عربستان و دیگر کشورهای عربی نیز می تواند تهدیدی باشد برای ناکام گذاشتن تلاش ها به منظور پایان دادن به انزوای اقتصادی ایران.
با این همه، مقامات کیش که از برداشته شدن تحریم ها دلگرم شده اند، جزیره را دروازه ای برای پاک کردن تصویر بدی می دانند که غربی ها از ایران ترسیم کرده اند. کیش که خبری از مالیات و روادید در آن نیست، همانند هنگ کنگ در زمانی که چین درهای خود را به روی جهان باز کرد اکنون سکوی پرتابی برای اقتصاد ایران به شمار می رود.
حمیدرضا شیرزاد، مدیر سرمایه گذاری برای سازمان منطقه آزاد کیش می گوید: «اینجا آزمایشگاهی برای سراسر کشور است.»
کیش تا دهه 70 قرن گذشته تکه زمینی ماسه ای بود. فرودگاه کوچک آن برای پذیرایی از هواپیمای مافوق صوت کنکورد طراحی شده بود تا برای جشنها و شوهای لباس هفته ای یک بار از پاریس به اینجا پرواز کنند.
برخلاف دیگر شهرهای ایران، برای رفتن به کیش نیازی به روادید نیست و این به گفته آقای شیرزاد نشانه دیگری است از آن که این جزیره دروازه ای است برای رسیدن به دیگر شهرهای ایران. او انتظار دارد این جزیره که نزدیک به 90 کیلومترمربع مساحت و 20 هزار نفر جمعیت دارد در 3 سال آینده بازدیدکنندگانش دو برابر شده و به 4 میلیون نفر برسد. او می گوید: «هر تجارتی با گفتگو آغاز می شود و با گفتگو پایان می یابد. پس اگر اجازه رفت و آمد آزادانه نداشته باشید، به پایان رساندن گفتگوها بسیار سخت خواهد بود.»
ژان گودارد، رئیس «ای دی آی سرویس» از شرکت های مشاوره ای لجستیک در امارات پس از بازدید از کیش گفت که اینجا برای رشد در بخش لجستیک و باربری دریایی ظرفیت فراوانی دارد. کاری که اینجا کرده اند برای سرتاسر خاورمیانه سودمند است.»
مناطق آزادی مانند کیش ابزار مهمی برای راهبرد دولت ایران در اقتصاد 400 میلیارد دلاری در رقابت با امارات متحده عربی به شمار می روند. کیش می تواند از الگوی شنژن در چین پیروی کند که زمانی یک روستای ماهیگیری بود و اکنون سرمایه خارجی فراوانی را به خود جلب کرده است.
مقامات کیش می گویند این جزیره، آن دامنه اقتصادی یا فراوانی نیروی کار را ندارد تا همانند شنژن پشتیبان طیفی از کارها و پیشه ها باشد. از این رو، آن ها بر چند مورد انگشت شمار تمرکز کرده اند؛ از جمله صنایع پیشرفته، ساخت ابزارهای پزشکی، بیمه و گردشگری. کیش همانند دیگر مناطق آزاد تجاری پلی است میان دو جهان؛ یک پا در سده بیست و یکم، و دیگری در گذشته ایران.
