تصمیم گیرندگان و خط مشی گذاران گردشگری ورزش های زمستانی برای مواجه با پیامدهای تغییرات اقلیمی سه راه پیش روی خود دارند.
بازار ورزش های زمستانه در این موقع از سال گرم گرم است. این شاخه تخصصی از گردشگری در 50 سال اخیر رشدی درخور توجه داشته است. تخمین زده می شود که حدود 120 میلیون نفر اسکی باز، طرفدار پر و پا قرص برف و گردشگری و ورزش، در دنیا وجود داشته باشند و بیش از 2000 پیست اسکی در 80 کشور دنیا بازار این ورزش پر هیجان را گرم نگه می دارند.
زمانی تنها پیست های اسکی کوه های آلپ، مقصدهایی نام آشنا برای اسکی بازان بودند، اما این روزها پیست های تازه تاسیس در آسیا و اروپای شرقی نیز سخت می کوشند تا با پیست های با سابقه به رقابت بپردازند. اما ظاهراً قرار نیست همیشه برای ورزش های زمستانی، در روی پاشنه رشد و توسعه بگردد. تغییرات اقلیمی به سراغ این گونه از گردشگری نیز آمده است.
برای مقصدهای گردشگری زمستانه، برف در حکم طلاست. در حقیقت آب و هوا و میزان بارش برف در این مناطق سرمایه اصلی برای توسعه گردشگری محسوب می شود. حال آن که تغییرات اقلیمی، به معنای فرا رسیدن زمستان های گرم تر، بارش برف کمتر و فصل سرمای کوتاه تر برای این مقصدها است.
برای مثال در ایالات متحده آمریکا، ایالت های شرق و شمال شرق، زمستان گرم و بی سابقه ای را تجربه می کنند. ساکنین واشنگتن در دمای 22 درجه به استقبال سال نوی میلای رفته اند. این در حالی است که متوسط دمای این شهر در چنین وقتی از سال اغلب زیر صفر درجه بوده است. به دلیل بارش بسیار کم برف در ماه دسامبر، از 35 پیست اسکی در سراسر نیویورک، گاهی 29 پیست آن تعطیل بوده اند.
این امر تهدید بزرگی برای یک صنعت چند میلیارد دلاری محسوب می شود. البته این اولین باری نیست که چنین اتفاقی می افتاد. آخرین بار در سال 2011 بود که بسیاری از پیست های اسکی ناچار به استفاده از برف مصنوعی شدند. شاید این شیوه برای جبران برف نباریده، بعد از این بیشتر به کار بیاید اما با گرم شدن دمای زمستان ها همین برف های مصنوعی نیز باید مدام تجدید شوند و همین امر هزینه پیست های اسکی را افزایش می دهد.
تغییرات اقلیمی تنها بر روی پیست های اسکی تاثیر منفی ندارند بلکه کل ورزش های زمستانی را با اشکال مواجه می کنند و این در حالی است که بر اساس یک نظر سنجی، بیش از 300 اسکی باز در پیست های اتریش اظهار کرده اند که برف طبیعی را به برف مصنوعی ترجیح می دهند. بنابراین باید شاهد کاهش تعداد گردشگران علاقمند به ورزش های زمستانی نیز باشیم. اتفاقی که تاثیرات تکاثری نیز با خود دارد؛ یک پیست خلوت، یعنی رستوران های خلوت تر، هتل های خالی، فروشگاه ها و پمپ بنزین های منتظر برای از راه رسیدن گردشگران.
در سال 2007 پیست های اسکی اتریش با کاهش 25 درصدی ورود گردشگران مواجه شدند. این اتفاق مصادف بود با برگزاری مسابقات بین المللی اسکی در این کشور و همچنین کاهش شدید بارش برف که منجر به کنسل شدن بسیاری از رزروهای از پیش انجام شده گردید. با اینکه دست اندر کاران گردشگری بر این باورند که اتریش به خوبی از پس برگزاری مسابقات آن سال برآمد، اما سود اقتصادی آن از 24 میلیون یورو در سال 2006 به 13 میلیون یورو کاهش یافت. اتفاقاتی از این دست تصمیم گیرندگان و خط مشی گذاران در این عرصه را بر آن داشت تا فکری اساسی برای مواجه با پیامدهای تغییرات اقلیمی بکنند.
بطور مختصر می توان گفت که آن ها به سه طریق قادرند تا در برابر تغییرات اقلیمی از خود واکنش نشان دهند:
نخست آن که خود را از بند وابستگی به لطف و رحمت طبیعت برهانند. استفاده از برف مصنوعی، توسعه پیست های اسکی در محیط های محصور یخی و شرایط کنترل شده از نظر دمایی و همچنین سرمایه گذاری روی پیست ها در ارتفاع بالاتر برخی از اقداماتی هستند که میان ما و پیامدهای تغییرات اقلیمی دیواری امن می کشند.
راه حل دوم، جبران خسارت گردشگران است. بیشتر گردشگرانی که رزروهایشان را کنسل می کنند بیم آن را دارند که با کاهش بارش برف و دمای نامناسب هوا، تجربه خوبی بدست نیاورند و در این معامله ضرر کنند. در حالی که پیست های اسکی می توانند با تضمین کردن جبران چنین خسارتی از این هراس بکاهند و بخشی از سودی را که بر اساس ادراک نادرست گردشگران از شرایط پیست ها از دست می رود جبران نمایند و حس وفاداری آن ها را تقویت کنند.
سر آخر راه سوم توسعه گونه های جایگزین گردشگری است. از برخی زیرساخت های موجود می توان در ایام تابستان نیز استفاده نمود. بنابراین برخی بر این باورند که بهتر است پیامدهای تغییرات اقلیمی را بپذیریم و با آن سازگار شویم.
اگرچه این روش ها تنها راهکارهای موجود نیستند، ولی برخی از آن ها هم کنون نیز به کار گرفته می شوند. هر کدام از این روش ها چالش های خاص خود را دارند و عاری از اشکال نیستند. اصلی ترین اشکال وارده به همگی آن ها این است که از منظر ترجیحات و سلیقه گردشگران مورد بررسی قرار نگرفته اند.
ورزش های زمستانی به دلیل هیجان و آدرنالین زیادی که تولید می کنند جذابیت بسیاری دارند. در حالی که برف مصنوعی و پیست سرپوشیده قطعاً از این هیجان می کاهد. اگرچه در شرایط کنونی تاسیس پیست های گرانتر در مناطق دورتر که بتوانند مقدارِ کافیِ برف و کیفیت بالای برگزاری ورز ش های زمستانی را تضمین نمایند، مورد استقبال برخی از گردشگران قرار گرفته است اما آمارها نشان می دهد که اغلب گردشگران حاضرند تنها 10 درصد هزینه بیشتر و 2 ساعت راه دورتر را تحمل نمایند.
در چنین شرایطی به نظر می رسد که دست اندر کاران ورزش های زمستانی راه سخت و دشواری در پیش دارند. تغییرات اقلیمی با همه چالش ها و اثرات منفی اش از راه رسیده است، اما آیا درآمدهای اقتصادی گردشگری ورزش های زمستانه نیز با برف کوه ها آب می شود؟ یا می تواند از خودش در برابر زمستان های گرم محافظت کند؟
