هنرمند نقاش صاحب نام ایران، محسن وزیری مقدم از یکی از آثارش که زینت بخش دیوارهای کاخ اختصاصی مجموعه فرهنگی تاریخی نیاوران است دیدن کرد.
به گزارش روابط عمومی مجموعه فرهنگی تاریخی نیاوران؛ محسن وزیری مقدم در این بازدید از این اثر که از مجموعه کیهانی هنرمند می باشد و با تکنیک رنگ و روغن روی بوم خلق شده است دیدن کرد. این اثر که در سال 1339 خلق و موفق به کسب جایزه اول دومین بینال (دوسالانه) تهران شده بود، از سوی گروه هنرهای تجسمی وقت به خانواده پهلوی اهدا شد.
همچنین محسن وزيرى مقدم در بازدید از موزه جهان نما، ضمن ابراز خرسندی از شرایط مطلوب نگهداری آثار در این موزه اظهار داشت: بسیار جالب است در این مجموعه شاهد موزه ای هستم که آثار ارزشمندی از هنرمندان به نام ایرانی و خارجی در آن نگهداری می شود.
محسن وزيرى مقدم (متولد 5 مرداد 1302 - تهران) پس از اخذ ديپلم كشاورزى (1321) تحصیلات خود را در رشته نقاشی در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران ادامه داد. تحقیقات آکادمیک ابتدایی وی بیشتر بر تأثیر مکتب امپرسيونيسم و پست امپرسيونيسم بر موضوع و فرم در آثار ونگوگ متمرکز بوده است.
وی در سال 1330 نخستین نمايشگاه انفرادى خود را در محل انجمن ايران-آمريكا در تهران برگزار نمود و سه سال بعد (1333) با هدف ادامه تحصیل در دانشکده هنرهای زیبای شهر رم، ايران را به مقصد ایتالیا ترک نمود. تحقیقات هنری وزیری مقدم در این دوره (1338-1333) بر تحلیل دو جریان انفرماليسم اروپايى و نقاشى اكشن آمريكايى متمرکز بوده است.
وی پس از برگزاری نمایشگاه هایی از نقاشی های تمثیلی اش در گالری Porto Nuovo شهر رم (ارديبهشت 1334) و شهرهای دوسلدورف و مونيخ آلمان (1334)، در سال 1335 با شرکت در كلاس هاى توتى شٓلويا؛ نقاش شهیر ایتالیایی، آشنایی اش با هنر انتزاعى را عمق بخشید و در تصويرگری انتزاعی و خلق فضاهاى بصرى مهارت یافت.
وی نخستین آثار انتزاعی اش را هم زمان با جنبش معاصر پرسش از نسبت ماده در نقاشی انتزاعی و رد قلم بر آن، در فاصله زمانی سال های 7-1336 خلق نمود. با تمرکز تجربه و تحقیقات هنری وزیری مقدم بر ماده اثر انتزاعی؛ او در ادامه با یافتن تکنیک های اجرایی این ایده و استفاده از انواع مختلف شن خالص یا آمیخته با رنگ بر سطح بوم، شماری از قوی ترین آثار انتزاعی خود را خلق نمود و توجه برجسته ترین منتقدان هنری ایتالیا را به آثار خود جلب کرد (1341-1337)؛ به نحوی که، موزه هنر مدرن نیویورک با خرید یکی از آثار وی، نام وزیری مقدم را در کنار دیگر سرآمدان هنر مدرن جای داد (1342).
وی در ادامه با هدف انتقال دانش و تجربیات هنری خود به دانشجویان ایرانی، به ایران بازگشت و ضمن تدریس در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران؛ کتب ارزنده ای نظیر روش طراحی و راهنمای نقاشی را نیز در راستای اهداف آموزشی خود تألیف و منتشر نمود (1359).
وزیری مقدم به موازات فعالیت های آموزشی این دوره، آثار نقش برجسته تک بعدی بر آلومینیوم و آهن (1346-1345) و تندیس های چوبی ثابت (1347) و متحرک خود را نیز خلق نمود (1348). این تندیس ها الهام بخش فرم های تیز و منحنی در نقاشی های فیگوراتیو دهه ی 50 وی بودند.
رویکرد وزیری مقدم به فضا؛ به مثابه بن مایه ثابت و اصلی آثارش، همواره منتقدان هنری وی نظیر آرگان، آلبرتو موراويا، پيِر رِستانى، بِويلاكوا، مِرنا، پِنسا بِنه و غیره را به تحسین وا داشته است. وی بر پایه این تم ثابت و اصلی، جستجوى تجربه های نوین بصری از اشكال و رنگ ها در فضا را تا زمان حاضر پی گرفته است.
