کارآفرین در اصل پیوندهای جدیدی بین افراد و کسب و کارها ایجاد می کند و روح تازه ای در کالبد زندگی می دمد. کارآفرینی یعنی تاثیرگذار بودن.
به گزارش «دنیای سفر» در دنیای امروز اصطلاح کارآفرین نسبت به گذشته بیشتر و با احتیاط کمتری استفاده می شود. در ایران هم که در برهه های زمانی مختلف بعضی مفاهیم، پدیده ها، رویدادها و ... تبدیل به مُد روز می شوند، استفاده از این واژه بیش از پیش پر رنگ شده و تقریبا به هر فردی که اپلیکیشن یا نرم افزاری ایجاد می کند، کارآفرین می گویند چنان که در دهه ۷۰ می دیدیم تقریبا ۹۰ درصد فارغ التحصیلان مقطع کارشناسی، مهندس بودند یا حتی دکترهایی که تعدادشان در ایران، تنه به تنه آمار جهانی می زد.
این در حالی است که اغلب کارآفرینان مطرح دنیا آن قدر که دیگران دل شان می خواهد آن ها را کارآفرین صدا کنند، خودشان را درگیر این القاب نمی کنند؛ انگاری آن ها با این ویژگی زاده شده اند یا بهتر است بگوییم در DNA آن ها مشخصه ای وجود دارد که سرنوشت شان را برای راه اندازی شغل های گوناگون رقم زده است.
برای برخی از مردم اصطلاح کارآفرینی به معنای جمع آوری میلیون ها تومان پول و سرمایه است؛ در حالی که کارآفرین در اصل پیوندهای جدیدی بین افراد و کسب و کارها ایجاد می کند و روح تازه ای در کالبد زندگی می دمد. کارآفرینی یعنی تاثیرگذار بودن. یعنی آنکه در دنیای امروز بتوانی نیازی را کشف یا ایجاد کنی و با برطرف کردن آن تاثیر مهمی در جامعه بگذاری. این جامعه می تواند مجمع یا سازمانی باشد که شما به صورت بیرونی روی آن تأثیر می گذارید یا اینکه در درون یک سازمان با فعالیت هایتان روند تازه ای ایجاد کنید که همان مفهوم آشنای کارآفرین درون سازمانی است که تقریبا حلقه مفقوده بسیاری از شرکت ها و سازمان های حال حاضر کشور است.
بنابراین به عقیده من برای کارآفرینی نیاز به سرمایه گذاری کلان نیست، چرا که در دنیای کارآفرینان، این پول نیست که بازی ها را تغییر می دهد، بلکه عناصری چون ایده های بکر، جاه طلبی و جسارت از جمله مواردی هستند که در طریق حرکت کارآفرینان، نقش مهم و کلیدی برای عبور از گردنه های پر فراز و نشیب ایفا می کنند.
با این تعاریف کارآفرین بودن اصلا ساده نیست و حتی گاهی خطرناک هم به نظر می رسد. آمارهای جهانی و تجربه های کارآفرینان جوان نشان می دهد که حدود ۵۰ درصد از آن ها، در ۵ سال ابتدایی کارشان برای راه اندازی یک استارت آپ با شکست مواجه شده اند که خود بیانگر دشواری مسیر کارآفرینان است. در زمانه امروز کارآفرینی، خلق ارزش و ایجاد اشتغال حتی به مراتب سخت تر از گذشته شده خاصه آنکه در کشور ما ضمن تحریم های بین المللی، با مشکلات اقتصادی فراوانی که از کاهش فروش نفت و تولید داخلی نشأت گرفته نیز رو به رو هستیم. به تمامی این موارد اگر بحران های اقتصادی متاثر از شیوع ویروس کرونا را هم اضافه کنیم، وضعیت بغرنج تر می شود.
بنابراین در این دوران که نیاز جهانیان به ذخایر نفتی به نسبت گذشته بسیار کاهش یافته و پیش بینی می شود که تا سال ۲۰۴۰ بیش از ۳۰ درصد ناوگان جهانی خودرو را خودروهای برقی تشکیل دهند، بهتر است ما نیز همچون سایر کشورهای دنیا با تغییر رویکرد اقتصادی، بازی را به بخش خصوصی واگذار کنیم و دولت تنها ناظر باشد و نه رقیب بخش خصوصی. این کار تولیدات غیرنفتی را افزایش خواهد داد و پویایی اقتصاد به بدنه اصلی آن باز خواهد گشت. در این صورت است که کارآفرینی، به مفاهیم اساسی اولیه و استانداردهای بین المللی خود نزدیک تر می شود.
