براساس آخرین اخبار بدست آمده، کشف یک محوطه تاریخی در ماهنشان زنجان صورت گرفت.
شقایق هورشید، سرپرست هیئت باستان شناسی این محوطه تاریخی گفت: کاوش های نجاتبخشی حوضه آبگیر سد مراش شهرستان ماهنشان استان زنجان با مجوز پژوهشگاه با کاوش درمحوطه «مراش 6» به انجام رسید.
او با بیان اینکه بررسی و شناسایی حوضه ی آبگیر سد مراش با هدف نجات بخشی، توسط لاله عبدی کیا در سال 1393 انجام شده بود، افزود: در این بررسی مجموعاً 16 اثر تاریخی و باستانی ادوار مختلف از پارینه سنگی میانی تا دوره اسلامی متآخر شناسایی و معرفی شد که محوطه مراش 6 که در بین اهالی روستا و به واسطه قرارگرفتن آن در ابتدای دره جندره سی، با نام محوطه جندره سی شناخته می شود، حدوداً در 500 متری جنوب غربی روستای مراش، یک کیلومتری ساختگاه سد و در دره رودخانه حلب قرار گرفته است.
هورشید با اشاره به اینکه با ساخت و آبگیری سد مراش این محوطه به طور کامل به زیر آب می رود، بیان کرد: محوطه مورد اشاره در بررسی سال 1393 با توجه به شواهد و یافته های سطحی، گورستان عصرآهن معرفی شده است. او با بیان اینکه این محوطه توسط قاچاقچیان اشیای عتیقه مورد حفاری های غیرمجاز قرار گرفته و در سطح آن چندین گودال و قطعات سنگ پراکنده شبیه بقایای گور مشاهده می شود، افزود: به علت قرار گرفتن در تراز آبگیری سد مراش و خطر نابودی آن، موقعیت و دسترسی بهتر به محوطه خصوصاً در شرایط سخت منطقه و همچنین بودجه محدود گروه، برای کاوش نجاتبخشی پیشنهاد شد.
سرپرست هیئت باستان شناسی با تاکید بر اینکه گروه کاوش به واسطه اطلاعات بررسی سال1393 و همچنین مشاهدات سطحی، کار را با ایجاد ترانشه گستردهای با ابعاد 10×15 متر در راستای شمال جنوب و به منظور دستیابی به ساختارهای گورها آغاز کرد، ادامه داد: با ادامه کاوش مشخص شد که هیچگونه گور یا تدفینی در محدوده محوطه وجود ندارد، اما به تدریج ساختارهای معماری نمایان و امتداد ساختارها با الحاق ترانشه های دیگری پیگری شد. به گفته این باستان شناس، ساختارها و بقایای معماری شامل دیواره های ساخته شده از مصالح قلوه سنگ های رودخانه ای و ملات گل، یک کف سنگفرش و دو اجاق هستند و در مجموع سه فضای معماری در راستای تقریبی شرقی- غربی نمایان شد.
او با تاکید بر اینکه در جریان کاوش تعداد زیادی تکه های سفال که بعضاً دودزده (تکه سفال های آشپزخانه ای) و مربوط به استفاده روزمره توسط ساکنان آن دوره بوده بدست آمد، گفت: علاوه بر این که تعداد زیادی قطعات استخوان و دندان های جانوری که احتمالاً متعلق به حیوانات اهلی بوده بدست آمد که مورد مصرف روزانه ساکنان بوده، از اشیای به دست آمده دیگر می توان به مشته سنگی و سنگ ساب اشاره کرد که تماماً پس از مستندنگاری به امین اموال استان زنجان تحویل داده شد.
هورشید ادامه داد: با توجه به آثار و شواهد بدست آمده به نظر میرسد محوطه استقراری آشکار شده متعلق به دوره تاریخی (اشکانی، ساسانی) است که در آینده با انجام آزمایش ترمولومینسانس می توان به اطمینان بیشتر دست یافت.
« دنیای سفر » این نوشته را از « ایسنا » آورده است. واکاوی، پی گیری، نگارش و آفرینش، شایسته سپاسگزاری است.
