رئیس میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان لنده از احیای هنر وریس بافی در این شهرستان خبر داد.
گردشگری و صنایع دستی کهگیلویه و بویراحمد، خیرالله خیراندیش روز شنبه 7 دی ماه 98 در جمع خبرنگاران با بیان این که وریس بافی از هنرهای دیرینه عشایر استان است، گفت: «این رشته به دلایل مختلف در لیست رشته های منسوخ شده در استان قرار گرفت اما این روزها با حمایت اداره میراث فرهنگی و همت زنان عشایر این شهرستان احیا شده است.»
او افزود: «وریس به شکل نوارهای پهن به عرض 5 تا ۱۵ سانتی متر و طول حدود 2 تا 10 متر است که از پشم گوسفند یا بز تولید می شود.»
خیراندیش گفت: «عشایر از وریس به جای طناب استفاده می کنند و معمولاً از آن برای بستن بار حیواناتی مانند الاغ یا قاطر، استقرار بهون یا سیاه چادر، حمل هیزم توسط زنان روستایی استفاده می شود همچنین نوع ریزبافت آن در گهواره کودکان و سایر کارهای تزیینی مورد استفاده قرار می گیرد.»
او با اشاره به روش بافت وریس بافی تصریح کرد: «ابتدا دار را به طول دلخواه بر روی زمین پهن و چله کشی می کنند و همزمان از صفحات چهارگوش چوبی که توسط نجاران محلی درست می شد به نام چپر که هرکدام دارای چهار سوراخ است نخ های تار را عبور می دهند.»
رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی ادامه داد: «بافنده واریس پس از انجام مراحل فوق بافت را شروع می کند و در این بافته چوب ها کار دهانه بافت را انجام می دهند که هر چه بافت وریس پهن تر و ریزتر باشد تعداد چوب ها بیشتر خواهد بود.»
او گفت: «پس از عبور دادن نخ ها از لابه لای تارها با استفاده از وسیله ساده ای از جنس چوب به طول تقریبی ۴۵ سانتی متر و عرض ۱۰ و قطر ۳ سانتی متر به نام دفه، تاروپود را به یکدیگر جفت می کنند و همچنین در بافت وریس معمولاً از نقوش هندسی جانوری استفاده می شود.»
خیراندیش عنوان کرد: «رنگ های بکار رفته در وریس معمولاً از پنج رنگ تشکیل شده که رنگ های اصلی رنگ قالب بافت وریس را انجام می دهند.»
بر پایه این گزارش هنر وریس بافی در زمره صنایع دستی عشایری کهگیلویه و بویراحمد است و بیشتر جنبه خود مصرفی دارد.
« دنیای سفر » این نوشته را از « میراث آریا » آورده است. واکاوی، پی گیری، نگارش و آفرینش، شایسته سپاسگزاری است.
