مدیرکل نظارت و ارزیابی خدمات گردشگری گفت: وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی اختیار و مسؤلیتی برای صدور مجوز «خانه – کافه ها» ندارد.
سیدجواد موسوی درباره مراجع صادرکننده مجوز خانه های تاریخی و قدیمی که به رستوران، کافه و یا اقامتگاه تبدیل می شوند، گفت: مجوز «خانه -کافه» را وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی نمی دهد. ما مجوزها را براساس مصداق هایی که در بند «ب» و «ج» آیین نامه ایجاد، اصلاح، تکمیل، درجه بندی و نرخ گذاری تاسیسات گردشگری تصویب شده، صادر می کنیم.
او در پاسخ به بلاتکلیفی خانه کافه ها برای گرفتن مجوز فعالیت و نامشخص بودن مرجع صادرکننده این مجوز در شرایطی که بسیاری از این کافه ها در خانه های تاریخی و یا ثبت شده در فهرست میراث ملی راه اندازی شده اند، اظهار کرد: در آن آیین نامه حدود ۲۹ مصداق در زیرمجموعه تاسیسات گردشگری تعریف شده که وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی مجوز آن ها را صادر می کند. «خانه -کافه» در ذیل این مصادیق نیامده است.
مدیرکل نظارت و ارزیابی خدمات گردشگری همچنین درباره تکلیف مجوز «هاستل» ها که شمار آن ها نیز در حال افزایش است اما با مقاومت هتلداران و برخوردهایی از سوی اداره اماکن نیروی انتظامی برای ادامه فعالیت با این عنوان رایج جهانی در ایران مواجه شده است، گفت: «هاستل ها» در مصادیق آیین نامه ایجاد، اصلاح، تکمیل، درجه بندی و نرخ گذاری تاسیسات گردشگری تعریف نشده است و این اقامتگاه ها معمولا با عنوان «مهمان پذیر» از این وزارتخانه مجوز می گیرند.
موسوی درباره تکلیف مجوز «هتل بوتیک» ها که تعداد آن ها نیز در حال افزایش است، گفت: این اقامتگاه ها در حال حاضر با عنوان دیگر از جمله «اقامتگاه یا هتل سنتی» از این وزارتخانه مجوز می گیرند اما در اصلاحیه آیین نامه ایجاد، اصلاح، تکمیل، درجه بندی و نرخ گذاری تاسیسات گردشگری انواع هتل از جمله «هتل بوتیک» تعریف شده که در دریافت مجوز مشکلی نداشته باشند. اما این اصلاحیه باید نخست در شورای عالی میراث فرهنگی و گردشگری تصویب شود تا مصوبه هیات دولت را دریافت کند.
در آیین نامه ایجاد، اصلاح، تکمیل، درجه بندی و نرخ گذاری تاسیسات گردشگری مصوب ۱۳۷۰ که در سال ۱۳۹۴ اصلاح شد «تاسیسات گردشگری» اینگونه تعریف شده است: «واحدهایی که پس از اخذ مجوزهای لازم از سازمان (وزارتخانه) و با رعایت قوانین و مقررات مربوط به شرح زیر تأسیس یا فعالیت می کنند:
۱ـ هتل، متل و مهمانپذیر. ۲ـ مراکز اقامتی خود پذیرایی شامل هتل آپارتمان ها، زائر سراها و خانه مسافرها. ۳ـ اقامتگاه های بوم گردی و اقامتگاه های سنتی. ۴ـ مراکز تفریحی و سرگرمی گردشگری. ۵ ـ مجتمع ها، اردوگاه ها و محوطه های گردشگری. ۶ ـ مراکز گردشگری سلامت از قبیل مجتمع های سلامت تندرستی و آب درمانی و هتل بیمارستان. ۷ـ محیط ها و پارک های طبیعت گردی و گردشگری روستایی و عشایری. ۸ ـ مراکز گردشگری ساحلی و دریایی. ۹ـ واحدهای پذیرایی و انواع غذاخوری های منفرد بین راهی موجود. ۱۰ ـ تأسیسات اقامتی و پذیرایی واقع در مجتمع های خدمات رفاهی بین راهی. ۱۱ـ واحدهای پذیرایی واقع در پایانه (ترمینال) فرودگاه ها، پایانه های مسافربری زمینی برون شهری، دریایی و ریلی. ۱۲ـ واحدهای پذیرایی واقع در پایانه های مسافری مرزی کشور. ۱۳ـ سفره خانه های سنتی. ۱۴ـ مناطق نمونه گردشگری. ۱۵ـ دهکده های سلامت. ۱۶ـ دفاتر یا شرکت های خدمات مسافرتی و جهانگردی. »
« دنیای سفر » این نوشته را از « ایسنا » آورده است. واکاوی، پی گیری، نگارش و آفرینش، شایسته سپاسگزاری است.
