مشاور پژوهشگاه گردشگری کشور و فرهنگ شناس معاصر، گرانی اقامتگاه های بوم گردی در حد هتل های چندستاره را «نقض غرض» دانست و گفت: این سکونتگاه ها با سادگی و ارزانی تعریف می شود.
«احمد محیط طباطبایی» افزود: هرچیزی باید در جای خودش قرار بگیرد. هتل های ستاره دار و مسافرخانه و اقامتگاه بوم گردی اید از تعریف ذاتی خود تبعیت کنند و مطابق با تعریف و شرح وظیفه خدمات دهند.
رییس شورای بین المللی موزه های ایران (ایکوم) اضافه کرد: بوم گردی به مفهوم واقعی، یعنی ما شرایطی را در یک مکان داشته باشیم که «بر اساس فرهنگ منطقه» از گردشگران میزبانی کنیم؛ برای نمونه اقامتگاه عشایری باید چادر و اقامتگاه روستایی باید خانه روستایی مشابه دیگر خانه های منطقه باشد.
محیط طباطبایی ادامه داد: فلسفه اقامتگاه های بوم گردی ایجاب می کند در آنجا هیچ چیز مصنوعی ایجاد نشود، بلکه آنچه هست ساماندهی شود؛ زیرا گردشگران می خواهند با مراجعه به این مکان ها، فرهنگ ذاتی منطقه را اعم از خوراک و پوشاک و محل اقامت به طور بی واسطه ببینند.
به گفته وی، «بیشتر گردشگران اقامتگاه های بوم گردی از قشر فرهنگی اند و با گردشگران تفریحی که هزینه های رفاهی فراوان را مطالبه می کنند، تناسبی ندارند. پس تحمیل هزینه های زیاد به بهانه خدمات لوکس با ماهیت این نوع گردشگری نامتجانس است.
بر اساس آمار رسمی تاکنون حدود یک هزار اقامتگاه بوم گردی در کشور ایجاد شده که البته برخی کارشناسان این رقم را کمتر می دانند.
بیشتر این اقامتگاه ها در استان های مرکزی قرار دارد.
