نگاه های نگران به پل تاریخی لنگرود

مرمت پل خشتی شهرستان #لنگرود بر اساس برنامه ریزی و با نظارت کارشناسان حرفه ای در حال انجام است.

مدیر میراث فرهنگی شهرستان لنگرود معتقد است، مرمت پل خشتی این شهرستان بر اساس برنامه ریزی و با نظارت کارشناسان حرفه ای در حال انجام است، در حالیکه برخی اهالی بومی لنگرود می گویند مرمت این پل تاریخی توسط شهرداری و بدون در نظر گرفتن هر نوع ضوابط میراث فرهنگی اجرایی شده است.

بومی های فرهنگ دوست شهرستان لنگرود و فعالان اجتماعی در صفحه های مجازی خود با ایجاد هشتگ «# من - نمی گذارم - پل - خشتی - لنگرود - بمیرد»، اعتراض خود را به بهسازی، تقویت و مرمت پل خشتی لنگرود اعلام کرده و شهرداری را عامل این اقدام می دانند؛ به عقیده آنها، میراث فرهنگی به دلیل نداشتن اعتبار، نمی تواند چندان محل انتقاد باشد.

سید مهدی شمس، مدیرکل میراث فرهنگی و گردشگری شهرستان لنگرود درباره ی عملیات مرمت این بنای تاریخی به ایسنا می گوید: لحظه به لحظه در عملیات مرمت با کارشناسان میراث فرهنگی استان برنامه ریزی ها صورت گرفته و در حال حاضر این اقدام نیز تحت نظارت است، در مرمت این پل تاریخی در واقع یک کارشناس حرفه ای مشغول به کار شده، نه یک بنّای ساختمان.

وی در پاسخ به این که برخی دوستداران میراث فرهنگی و فعالان اجتماعی و مردم بومی لنگرود نسبت به این مرمت معترض و معتقدند با این اقدام حتی ظاهرِ پل به طور کامل تغییر کرده اظهار می کند: یک گروه کارشناس حرفه ای در این زمینه اظهار نظر کرده اند، حرف مردم عادی برای ما نمی تواند ملاک باشد، آن ها 30 سال پیش و زمانی که مسیر عبور و مرور از روی پل را با سنگ لاشه ای پوشاندند کجا بودند و چرا اعتراضی نکردند؟ اقدامی که امروز در حال حذف آن هستیم تا هیچ مصالحی که در عرف و در بحث میراث فرهنگی قابل استفاده نیست، در این بنا استفاده نشود.

شمس با بیان این که پل خشتی لنگرود، یکی از نمادهای غرور مردم این شهر است، ادامه می دهد: دغدغه های مردم عادی را قبول دارم و به آن ها احترام می گذارم، اما آن ها نمی توانند برای ما تعیین تکلیف کنند، کارشناسان ما کسانی هستند که حمام گلشن در کاشان را مرمت کرده اند، نظر مردم عام با کارشناسان زمین تا آسمان متفاوت است، بنابراین اگر کارشناسی در این زمینه اعتراض دارد با من تماس بگیرد تا در این زمینه صحبت کنیم.

او با تاکید بر این که مواد و مصالح مورد استفاده در این بنای تاریخی کاملا براساس اصول و ضوابط میراثی است، می افزاید: با این وجود با چند بار بارش برف و باران در این محوطه، پل خشتی لنگرود بار دیگر به حالت اولیه خود برمی گردد.

مدیر میراث فرهنگی و گردشگری شهرستان لنگرود با بیان این که هیچ موردی در مرمت این بنای تاریخی نیست که بحث میراثی آن را زیر سوال ببرد، اضافه می کند: در گذشته 50 درصد این پل تخریب شده یا آسیب دیده بود.

«شمس» همچنین درباره عبور و مرور وسایل نقلیه و مردم بر روی این پل تاریخی می گوید: هیچ وسیله ی نقلیه ای امکان حرکت روی این پل را ندارد، چون مدتی است با ایجاد مانع، از این کار جلوگیری کرده ایم، از سوی دیگر مدت هاست که یک پل آهنی در فاصله ی بسیار کمی از این پل زده شده، اما مشکل این است که مردم خود حاضر نمی شوند قدری راه شان را دور کنند.

او همچنین در توضیح نوع مرمت انجام شده روی این بنای تاریخی اظهار می کند: از زمان آغاز مرمت این بنای تاریخی، عملیات جلبک گیری انجام شده و عملیات های پاکسازی شیمیایی و پاکسازی خشک مکانیکی روی این بنا نیز در دست انجام است.

تغییر ظاهر پل تاریخی پس از مرمت

این در حالی است که علیرضا بندری، فعال اجتماعی با ادعای این که مردم شهر لنگرود از مرمت پل تاریخی «لنگرود» که توسط مدیریت شهری انجام شده ناراضی هستند؛ می گوید: در مرمت این پل به جای استفاده از مصالح همگون با بنای تاریخی، از سیمان و آجر استفاده کرده اند.

وی با بیان این که حدود 40 سال است که به طور دائم از روی «پل خشتی» رد می شود، می گوید: بسیاری این بنا را به دوره صفویه نسبت می دهند، در حالی که براساس اسناد موجود، این پل متعلق به دوره ایلخانی و باقیمانده از حدود 600 سال پیش است.

این بومی لنگرود با اشاره به این که در طول این سال ها حتی یک بار هم ندیده که این پل حفاظت شود، ادامه می دهد: جا داشت برای حفاظت بهتر و بیشتر از این پل دست کم گاهی اوقات تردد روی آن را ممنوع می کردند، در حال حاضر برخی مواقع وسایل نقلیه از روی آن عبور می کنند، علاوه بر این که مسیر هر روزه بسیاری از مردم شهر است.

او با بیان این که دوستداران میراث فرهنگی بارها از شهرداران مختلف لنگرود خواسته اند که به این پل تاریخی توجه کنند چون این پل از نظر قدمت بیش از دیگر آثار تاریخی لنگرود قدمت دارد، تاکید می کند: بقیه آثار تاریخی پل کمتر از 200 سال قدمت دارند، پیش از این بنای تاریخی «گنبد پیر بهادر» که قدمتی حدود 500 سال داشت یا خانه «منجم باشی» متعلق به نخستین حاکم لنگرود یا خانه «دریابیگی» همگی تخریب شدند و در حال حاضر هیچ بنایی در این شهرستان، به جز پل لنگرود متعلق به دوره ی ایلخانی یا قبل تر از آن نیست.

«بندری» نسبت به استفاده از مصالح آجر و سیمان برای مرمت این پل تاریخی توسط شهرداری لنگرود هشدار داد و با بیان این که همه هزینه ها توسط شهرداری شهرستان تأمین شده، ادامه می دهد: براساس چیزی که میراث فرهنگی شهرستان می گوید، هیچ پولی برای مرمت این بنا در اختیار نداشته اند تا هزینه کنند.

او اظهار می کند: ما به عنوان فعالان و دوستداران میراث فرهنگی حاضریم در هر دادگاهی حاضر شویم و شهادت دهیم که مدیریت شهری مرمت این پل را بر عهده گرفته است. حتی خود شهرداری معتقد است اقدام انجام شده برای این بنای تاریخی، مرمت نیست و این پل باید تقویت سازی شود. در واقع براساس اصول اولیه ی مرمت، نزدیک ترین مصالح به مصالحِ استفاده شده برای این بنا باید استفاده شود، در حالی که بنای تاریخی پل لنگرود با سیمان سفید در حال مرمت است.

وی با تأکید بر این که قیافه ظاهری پل به صورت کامل تغییر کرده و مانند گذشته ی خود نیست، ادامه می دهد: مدیریت شهری مدعی است بعد از چند سال بارندگی رنگ پل عوض می شود و شبیه به گذشته می شود.

بندری تأکید می کند: همه باید احساس مسئولیت کنیم. این پل خشتی متعلق به کارخانه یک کلوچه خاص نیست که با انداختن تصویر آن پشت جعبه های کلوچه برای آن تبلیغ کند. این هویت یک شهر است. شهرداری می خواهد از پل بار بکشد، در حالی که اگر همین مبلغ را صرف ساخت یک پل جدید می کردند و این پل برای عبور و مرور تعطیل شده و برای جذب گردشگران استفاده می شد، تا دست کم 150 سال دیگر آن استفاده شود.

این بومی شهر لنگرود در توضیح وضعیت ظاهری پل لنگرود بیان می کند: دو عرشه کوچک در دو طرف این پل قرار دارد که در طول سال های گذشته یکی از آن ها تخریب شده و به جای آن توسط شهرداری لنگرود پارکینگ احداث شده است، اما یک عرشه ی دیگر هنوز باقی است و در حال حاضر نیز بدنه ی اصلی پل را در حال تغییر شکل ظاهری است.

او می گوید: ما به عنوان نهادها و سمن های میراث فرهنگی، معتقدیم این اتفاق باعث تخریب پل می شود و شهرداری باید پاسخگو باشد. همه مردم آمادگی دارند با کشیدن زنجیره انسانی دورتادور این پل حمایت خود را از آن اعلام کنند تا شاید توجه بیشتری به بنای تاریخی شود.

پل خشتی لنگرود چطور تاریخی شد؟

به گزارش ایسنا، پل خشتی لنگرود روی رودخانه لنگر رودخان و در مرکر شهر لنگرود ساخته شده است. براساس معماری این پل؛ دو بازوی این پل مانند خفاش هشت طاقچه دارد. این پل از آجر و ساروج ساخته شده است

در گذشته از کشور روسیه بار با بارکاس (یک نوع شناور روسی) از طریق رودخانه لنگرود که امروز یک رودخانه کم آب محسوب می شود به شهر لنگرود به عنوان لنگرگاه حمل و نقل می شد. اتاقک های متروکه و در حال تخریب در زمان صفویه و قاجاریه به عنوان اتقاق تشریفات و گمرکی برای تجار روسیه و ایران بشمار می رفتند.

براساس برخی از منابع تاریخی تا سال 912 هجری قمری در لنگرود فقط پل های چوبی وجود داشته و پل خشتی وجود نداشت. این پل چهار و نیم متر طول و ارتفاع آن از سطح رودخانه 9متر و هفتاد سانتی متر است .

پل تاریخی لنگرود با دو دهانه فراخ برای عبور شناورها روی رودخانه لنگر رودخان بین راه قدیم لاهیجان به لنگرود و درمرکز شهر لنگرود در کنار بازار ماهی فروشان ساخته شده است.