29 مارس 2024 - 16:59

پنج هزار نفر در کلانشهر سوخته زندگی می کردند

28 آوریل 2017 - 11:00 dsfr.ir/fg16k

پنج هزار نفر در کلانشهر سوخته زندگی می کردند
امین برنجکار
شهر سوخته سیستان و بلوچستان

مدیر پایگاه شهر سوخته گفت: شهر جهانی سوخته به عنوان یک کلان شهر محسوب می شده و پنج هزار جمعیت داشته است.

روح الله شیرازی مدیر پایگاه میراث جهانی شهر سوخته به خبرنگار مهر گفت: محوطه تاریخی شهر سوخته در اواخر هزاره چهارم قبل از میلاد ساخته شده و به عنوان شهر شکل گرفته بود و از سال 2800 قبل از میلاد به بعد به یک شهر بزرگ تبدیل شد. در بین النهرین، خاور شرق، خاور نزدیک و آسیای مرکزی شاهد شکل گیری فرهنگ های شهرنشینی هستیم. یکی از شهرهایی که می تواند به عنوان همتا برای آن در نظر گرفته شود شهر «شوش» است.

وی گفت: تقریبا پنج تا هفت هزار نفر فقط در شهر سوخته زندگی می کردند. در دوره ای که ما از آن صحبت می کنیم پنج هزار نفر جمعیت، یک استقرار و جمعیت زیادی بوده است و در آن زمان، شهر سوخته، یک کلان شهر به حساب می آمد. شواهد باستان شناسی حکایت از آن دارد که شهر سوخته در مرکز قرار داشته و اطرافش، روستاهای کوچکتری بوده است. بیش از 400 محوطه همزمان با آن نقش روستاهای اقماری را داشته اند. تمامی شهرها و محوطه هایی که اطراف آن بودند به عنوان محوطه های اقماری محسوب می شدند و شهر سوخته یک مدل مکان مرکزی در دشت سیستان بوده است و در اطرافش استقرارهایی از نیم تا 50 هزار هکتار وجود داشته است.

شیرازی بیان کرد: چند پارامتر و شاخص به عنوان معیار برای ثبت جهانی شهر سوخته در نظر گرفته شده است. از چگونگی به وجود آمدن شهرهای باستانی تا تبدیل جامعه روستایی به شهری را می توان در اینجا دید. اینجا 400 سال شهرک بوده و بعد تبدیل به شهر شده است. می توان گفت شهر سوخته مدل اولیه شهرنشینی محسوب می شده است به این دلیل که شهر براساس پلان از قبل تعیین شده ای در نظر گرفته شده و آمایش سرزمین را در فضاهای موجود می توان مشاهده کرد. در این جا بخش صنعتی، مسکونی، یادمانی و غیره از هم تفکیک شده اند و مدل شهرهای امروزی ساخته شده بودند. بخش های مسکونی از فضاهای کاربردی دیگر مجزاست.

وی تأکید کرد: شهری که امروز می بینیم در هزاره سوم قبل از میلاد کاملا دگرگون شده است. در اینجا پوشش گیاهی متنوعی وجود داشته، حتی می توان تکه های سنگ لاجورد که از سنگ های نیمه گران بها بوده را یافت. معدن این سنگ ها در بدخشان بوده است و به قسمت های جنوب کرمان، حتی تا مصر صادر می شده. به این ترتیب شبکه مبادلات وسیعی وجود داشته است.

1