19 مارس 2024 - 15:19

قوانین حمل بار با قطار

18 ژانویه 2017 - 11:00 dsfr.ir/h39lw

قوانین حمل بار با قطار
نامشخص
حمل بار، کالا و وسایل نقلیه با قطار

طبق مصوبه تعرفه حمل کالا و #مسافر، امکان حمل بار نه تنها برای شرکتها و صاحبان #صنایع بلکه برای مسافران و #گردشگران عادی نیز امکانپذیر است.

طبق ماده 67 آن مصوبه، کسانی که قصد حمل بار به وسیله راه آهن را دارند، باید قبل از ورود بار خود به ایستگاه یا انبار، از مسوول ایستگاه یا انبار مربوطه نسبت به امکان حمل آن یا وجود بارانداز و انبار برای نگهداری کسب تکلیف کنند و در صورت موافقت ایستگاه یا انبار است که این امر امکان پذیر خواهد بود. بنابراین اولین شرط، موافقت راه آهن محل برای حمل کالا است. پس از آن، فرستنده باید تقاضای حمل بار را در اظهارنامه ای که حاوی اطلاعاتی همچون نوع و مشخصات جنس، وزن، تعداد و علامت بسته ها، نوع بسته بندی و مشخص کردن گیرنده و مقصد است بیان کند. اگر کالا بسته بندی مناسب نداشته باشد راه آهن مسوولیتی برای حفظ و حراست و حمل آن نخواهد داشت. در صورت مهیا بودن وسیله حمل در همان روز، حتی امکان حمل حیوانات زنده و میوه جات و اجناس فاسد شدنی نیز وجود دارد.

اگر صاحب بار می داند که طرز قرار دادن کالا باید به گونه خاصی باشد یا مراقبت خاصی مورد نیاز هست، حتما آن را به اطلاع برساند و الا مسوولیتی برای راه آهن نخواهد بود و نمی تواند بعدا اعتراضی داشته باشد. همچنین بسته بندی ها حتما باید دارای مقاومت کافی و لازم باشد. برخی کالاها هم اساسا امکان حمل با قطار را ندارند. برای نمونه بسته هایی که دارای ابعاد و وزن یا خصوصیاتی باشند که قابل حمل با راه آهن نباشند؛ مواد محترقه و منفجره و شیمیایی و نظیر آن اگر در ظروف مخصوص خود طبق اصول فنی بسته بندی نشده باشند؛ گوشت، ماهی و اجناس فاسدشدنی مگر آنکه امکان حمل آنها وجود داشته باشد؛ جواهرات و فلزات گرانبها مگر اینکه نگهبان خصوصی برای حراست آن ها همراه بار اعزام شود.

راه آهن در ازای اخذ بار حتما بارنامه صادر می کند و بارنامه به منزله قرارداد حمل و نقل است. بنابراین اگر نسخه اصل بارنامه توسط گیرنده مفقود شود یا به هر علتی به او نرسیده باشد، بار در مقابل ارائه مدارک کافی دایر بر هویت گیرنده و دریافت رسید و اخذ برگ سلب ادعای شخص ثالث از راه آهن، تحویل داده خواهد شد.

حمل وسایل نقلیه

در مسافت های طولانی، پیمودن تمام طول مسیر با اتومبیل شخصی مخاطره آمیز و خسته کننده است؛ اما از طرف دیگر، راندن اتومبیل در بخش هایی از جاده یا در مقصد، می تواند بر لذت سفر بیفزاید. از این رو، چیدن برنامه سفر به گونه ای که بتوان بخشی از مسیر را با وسیله نقلیه عمومی طی کرد و در عین حال در مقصد یا بخش هایی دیگر از مسیر به خودروی شخصی دسترسی داشت، حالتی ایده آل برای مسافرت های راه دور است. اما چگونه؟ برای مثال حالتی را تصور کنید که قصد کرده اید از تهران عازم قشم شوید و البته می خواهید که بخش هایی از مسیر را با قطار طی کنید؛ برای این منظور، می توانید با قطار به بندرعباس بروید و خودروی شخصی شما هم به عنوان بار تا بندرعباس حمل شود و از آنجا تا قشم را با خودروی خود حرکت کنید. در این صورت باید بدانید که حمل اتومبیل با قطار مشخصات و قوانین خاص خود را دارد. برای حمل خودروهای سواری، همانند سایر کالاها، کرایه حمل شرایط خاص خود را دارد که با توجه به تنوع آن از ذکر آن خودداری می کنیم و برای اطلاع بیشتر می توانید به مصوبه فوق مراجعه کنید.

اما باید دانست در هر واگن که برای حمل وسایل نقلیه واگذار می شود، فرستنده می تواند یک نفر مراقب یا راننده بدون پرداخت کرایه اعزام کند؛ در این صورت اگر کسر و نقصی در محموله پیدا شود راه آهن مسوول آن نخواهد بود.

نکته بعدی آن است که بارگیری و تخلیه وسایل نقلیه به عهده خود مسافر است و چنانچه تمایل داشته باشد راه آهن این عمل را انجام دهد باید اجرت آن را پرداخت کند. طبق ماده 145 مصوبه بیان شده در فوق، محمولات وارده در انبار تا پنج روز از پرداخت انبارداری معاف هستند و از روز ششم برای هر 24 ساعت، هزینه انبارداری دریافت خواهد شد. تعطیلات رسمی به حساب ایام مهلت معافیت محسوب نمی شود و مهلت مقرر از ساعت 24 روز تخلیه محسوب می شود. چنانچه 6 ماه از تاریخ تخلیه بار به انبار بگذرد و از طرف فرستنده یا گیرنده برای تحویل گرفتن آن مراجعه ای صورت نپذیرد، راه آهن می تواند بار مزبور را در حراج به فروش رسانیده و کرایه و سایر هزینه های متعلقه را برداشت و باقی مانده آن را در صورت مطالبه به فرستنده یا گیرنده بار در مقابل دریافت نسخه اول بارنامه بپردازد. همچنین اگر ظرف 5 سال از تاریخ حراج بار، فرستنده یا گیرنده برای اخذ بقیه وجه مراجعه نکند، وجه مزبور به حساب راه آهن منظور می شود. طبیعتا این مدت برای کالاهایی که زودتر فاسد می شوند یا محموله هایی که شرایط نگهداری طولانی مدت را ندارند بسیار کمتر از موعد شش ماه است. بنابراین طبق قانون، به راه آهن این اجازه داده می شود که در صورت عدم مراجعه طی مدتی که بیان شد، ابتدا مال به فروش رسد و سپس در صورت گذر پنج سال، به نوعی سلب مالکیت رخ دهد و مال تبدیل شده به وجه رایج متعلق به دولت است.

1