19 مارس 2024 - 05:43

غذاهای رنگارنگی که انگیزه سفر می شوند

27 اکتبر 2016 - 13:00 dsfr.ir/fd8rf

غذاهای رنگارنگی که انگیزه سفر می شوند
علیرضا یونسی
جشنواره غذاهای محلی در رشت

چرا گردشگر خارجی بعد از چند روزی که در کشور زمان می گذراند، دچار کسالت غذایی می شود و از عدم تنوع غذایی شکایت می کند؟

چند روز قبل در سایت گاردین مشغول گشت و گذار بودم که به مطلبی درباره قنادی های قدیمی کشور برخوردم. نویسنده، تصویر زیبایی از این طعم های دوست داشتنی داشت و برای من که علاقه زیادی به شیرینی دارم، بهانه ای شد تا با شعفی خاص ادامه متن را دنبال کنم. توصیف نویسنده از تارت توت فرنگی یکی از قنادی های معروف و قدیمی تهران، به قدری برایم هوس انگیز بود که لینک مطلب را با دوستانم هم به اشتراک گذاشتم و یکی از اولویت هایم در چند روز آینده را، سرزدن به یکی از آنها گذاشتم.

چندین بار از دوستان غیرایرانی ام که به کشور سفر کرده اند، پرسیدم تصویری که از غذاها و خوردنی های ایران در ذهن آنها مانده چه بوده است؟ بیشتر جواب ها حول محور انواع کباب ها و دو سه خورشت ایرانی می چرخید. باید صادقانه بگویم که خودم نیز چندین بار میزبان مهمانان خارجی بودم و غیر از غذاهای یاد شده، به سختی توانستم گزینه های دیگری را انتخاب کنم. حتی وقتی به رستوران ها رفتم، جز انواع کباب ها در منوی رستوران ها غذای شاخص ایرانی پیدا نکردم.

در میان کشورهای همسایه می توان از ترکیه به عنوان یکی از موفق ترین نمونه ها در شناساندن غذاهای محلی نام برد. تجربه شخصی ام در نخستین سفر به استانبول، اشتیاق چشیدن غذاهای مخصوص این کشور در کنار سایر جاذبه های تاریخی و طبیعی این کشور بوده است. مغازه های عرضه کباب اسکندری، بورک، پیده، گزلمه، مانتی، سایر غذاها و شیرینی های سنتی - که از سوی ترک ها به بهترین شکل ممکن به گردشگران معرفی شده است - یکی از مهم ترین و شلوغ ترین قسمت های اصلی شهرهای ترکیه و به خصوص استانبول را به خود اختصاص داده است. در این مورد بد نیست به نان سنتی کشور ترکیه (سیمیت) هم اشاره کنیم که با چه تمهیداتی برروی چرخ دستی های یک شکل، در جای جای شهرها جا باز کرده اند و حتی باعث اشتغالزایی بسیاری از مردم این کشور شده است.

برگردیم به کشور خودمان، ببینیم چرا گردشگر خارجی بعد از چند روزی که در کشور زمان می گذراند، دچار کسالت غذایی می شود و از عدم تنوع غذایی شکایت می کند؛ درحالی که به گفته کارشناسان در ایران بیش از 1400 نوع خورشت و شیرینی محلی وجود دارد و اگر بخواهیم عرقیجات، گیاهان و ادویه های پر رنگ و لعاب را هم در کنار آنها بگذاریم تنوع آنها بیشتر و جذابیت شان دوچندان خواهد شد.

نخستین بحث را می گذارم بر روی عدم سرمایه گذاری مشخص با هدف شناساندن غذاهای محلی و البته مهجور مانده کشور که باید با راه اندازی رستوران های محلی در مناطق شهری و روستایی و همچنین ایجاد رستوران های زنجیره ای در گذرگاه های جاده ای، جبران شود.

اما بحث دیگری که در خلال این موضوع ذهنم را درگیر کرده، نحوه تبلیغات و معرفی غذاها و پتانسیل های خوراکی در گردشگری است. چند وقت پیش مستندی غیرایرانی دیدم درباره غذا و شیرینی و نوشیدنی های ایرانی. با کمال تعجب، در این مستند اسم مکان ها و غذاهایی آمده بود که برای نخستین بار به گوشم می خورد، این درحالی بود که برنامه ساز غیرایرانی آمده بود و به بهترین نحو ممکن آن را معرفی کرده بود!

در پایان می خواهم این مطلب را با تصویر ذهنی از فیلم «ماهی ها عاشق می شوند» با آن همه رنگ و غذا و جذابیت های بصری و دیالوگی که می گفت: «بهترین غذا، غذاییه که تو جمع خورده بشه»، به پایان ببرم و امیدوار باشم در آخر هفته، روزهایی پر از طعم و رنگ و سلامتی در انتظارتان باشد.

1