مخدوش شدن چهره گردشگری یک منطقه در ذهن گردشگران، نخستین پیامد سهل انگاری در عدم ایجاد امینت آن منطقه است.
بدیهی است یکی از مباحث بسیار حساس و قابل توجه در صنعت گردشگری مقوله امنیت و حفظ جان و مال گردشگران در هر کشور است. هرچه گردشگران در یک کشور از ضریب ایمنی و امنیتی بالاتری برخوردار باشند، تمایل بیشتری برای سفر به آن کشور خواهند داشت. موضوعی که طرح آن در اینجا ضروری به نظر می رسد، چگونگی تعامل پلیس با گردشگران است.
وظایف پلیس در حیطه گردشگری بسیار گسترده و حائز اهمیت است؛ از مرزها گرفته تا داخل شهرها، روستاها، سایت های توریستی و مناطق گردشگری، پلیس است که با تامین امنیت یک منطقه شرایط ایده آل و مناسبی را برای گردشگران فراهم می آورد. در صورتی که پلیس نتواند از همان برخورد اول در مبادی ورودی هر کشور رفتار مناسب و درخور فرهنگ کشورش را به عنوان میزبان داشته باشد و حس امنیت را به معنای واقعی به گردشگر القا کند، طبیعی است که نوعی حس بدبینی و همچنین احساس عدم امنیت و ترس از پلیس کشور مقصد تا پایان سفر و حتی بعد از آن با گردشگر همراه خواهد بود.
تعرض به جان و مال گردشگران از گردشگران داخلی گرفته تا خارجی، اقدامی علیه امنیت ملی یک کشور است و وقوع هرگونه اتفاقی برای توریست ها به دلیل عدم تامین امنیت، مسوولیتی بین المللی برای کشور میزبان ایجاد می کند. در برخی از کشورهای صاحب نام عرصه گردشگری کماکان چنین مسائلی به عنوان یک معضل مطرح است؛ برای نمونه می توان به برخی از کشورهای آسیای جنوب شرقی اشاره کرد که به رغم محسناتی که در حوزه گردشگری و جذب گردشگر از آن برخوردارند، اما پلیس آن کشورها هنوز نتوانسته در تعاملی موثر با گردشگران قرار بگیرد. تعارض به اموال گردشگران در فرودگاه و در بخش بار یکی از این معضلات است که نگارنده نیز خود چنین تجربه ای را از سرگذرانده است. این موضوع که شاید تعداد زیادی از مسافران ورودی به این کشورها نیز آن را تجربه کرده اند، به مرور زمان موجب خدشه دار شدن چهره گردشگری کشورهای مقصد شده و مانع تمایل گردشگران برای سفر دوباره به آن مقاصد می شود.
طبیعی است که مخدوش شدن چهره گردشگری یک منطقه در ذهن گردشگران نخستین پیامد این سهل انگاری است و کوتاهی پلیس در برخورد با آنان به عنوان مجری تامین امنیت خود موج تبلیغات منفی و زیرپوستی را علیه گردشگری یک کشور به دنبال خواهد داشت؛ تبلیغاتی که ناخواسته و در بعضی اوقات برنامه ریزی نشده شکل می گیرد و به مرور پر رنگ تر می شود. از آنجا که حفاظت از جان و مال گردشگران جزو اولویت های اصلی هر کشور است، لزوم ایجاد پلیس ویژه برای گردشگران در مقاصد پر بازدید ضروری است. بدیهی است با تشکیل پلیس گردشگری می توان از حقوق توریست های داخلی و خارجی حفاظت کرد. رفتار پلیس نیز بر مبنای این وظایف شکل خواهد گرفت؛ وظایفی که پلیس را به طور کامل موظف به تامین امنیت گردشگران در تمام مکان های وابسته به گردشگری، از فرودگاه ها گرفته تا سایت های تفریحی و تاریخی، می کند.
در همین زمینه برگزاری دوره های آموزشی لازم و بنیادی ویژه نیروهای پلیس در مباحثی همچون آشنایی با الگوهای رفتاری با گردشگران، راهنمایی آنان نسبت به قوانین حضور در کشور مقصد، اطلاع رسانی پیرامون مناطق شهری، خدمات و جاذبه های گردشگری، می تواند عاملی بازدارنده و پیشگیرانه نسبت به هرگونه کوتاهی رفتار نیروهای امنیتی در قبال گردشگران باشد.
علاوه بر تمام این موارد لازم است نیروهای پلیس در دو حوزه انتظامی و راهنمایی و رانندگی نیز به زبان انگلیسی تسلط داشته باشند تا بتوانند به گردشگرانی که به صورت شخصی وارد کشور می شوند و از حضور راهنما برخوردار نیستند، در مواقع نیاز و ضرورت خدمات رسانی کنند. توجه به آنچه گفته شد و اجرایی کردن آن می تواند فضای فرهنگی جامعه را به فضایی ایده آل برای گردشگران تبدیل کند و از آنجا که از نظر امنیتی نمی توان قوانین جداگانه ای را به صورت حمایتی و با اعمال تبعیض برای گردشگران خارجی وضع کرد، با تشکیل پلیس گردشگری می توان به حمایت از گردشگران و حقوق آنان پرداخت.
