محوطه باستانی «شوش» و منظر فرهنگی «میمند» در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیدند.
صبح امروز (شنبه 13 تیر) در سی و نهمین اجلاس میراث فرهنگی یونسکو، پرونده محوطه باستانی «شوش» و همچنین منظر فرهنگی «میمند» مورد بررسی قرار گرفته و با اکثریت آراء این دو محوطه باستانی به عنوان هجدهمین و نوزدهمین اثر جهانی ایران در فهرست یونسکو به ثبت رسیدند.
«فرهاد نظری»، مدیر کل دفتر ثبت آثار تاریخی در گفت و گو با خبرنگار ایسنا این خبر را تائید کرد.
محوطه باستانی «شوش» که کار تهیه پرونده جهانی آن از چند سال گذشته آغاز و البته بحث هایی نیز درباره عرصه و حریم جهانی آن مطرح شده بود صبح امروز در آلمان جهانی شد.
مهم ترین بحث هایی که این محوطه تاریخی از گذشته با آن رو به رو بوده است، بحث عرصه و حریم بود که به دلیل گستردگی بخش های تاریخی برخی از باستان شناسان حریم آن را چیزی حدود 3 برابر حریم معرفی شده کنونی به یونسکو می دانستند، اتفاقی که به اعتقاد مسئولان تدوین پرونده های ثبت جهانی امکان پذیر نبود چون در تملک دولت نبودند.
با این وجود محمدحسن طالبیان، معاون میراث فرهنگی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری قبل از رفتن به این اجلاس امید زیادی برای ثبت جهانی این محوطه باستانی و مهم داشت. به گفته وی، پس از بررسی پرونده توسط ارزیابان یونسکو، نماینده ایران نیز گزارشی از روند ارائه می دهد و در ادامه همه اعضای کمیته یونسکو اجازه صحبت درباره آن پرونده را دارند و سپس نظرهای موافق و مخالف مطرح و در صورت رسیدن به یک موافقت اصولی پرونده «محوطه تاریخی شوش» به فهرست میراث جهانی یونسکو اضافه می شود.
«منظر فرهنگی میمند» دوم تیرماه سال 92 در اجلاس جهانی یونسکو مطرح شد، اما به دلیل نقص پرونده در آن زمان به ثبت نرسید. در آن زمان اعضای کمیته میراث جهانی، متفق القول «منظر فرهنگی میمند» را حاوی ارزش برجسته جهانی معرفی کردند و عده ای در توصیف آن از صفت «جواهری در عرصه میراث جهانی» و مقوله ای که مفهوم منظر فرهنگی را متحول می کند، یاد کردند.
اما پس از تبادل نظرهای طولانی درباره این پرونده در نهایت به تأیید ارزش برجسته جهانی آن و ابلاغ افزوده شدن برخی اطلاعات تکمیلی در دو ماه آینده رضایت دادند و قرار شد این پرونده در اجلاس آینده یونسکو ثبت شود بدون آن که مطرح شدن آن تأثیری بر سهمیه ثبتی دیگر ایران برای سال 2014 داشته باشد.
البته این اتفاق در سال 2014 هم نیفتاد و چون هر پرونده ای که به این شکل امکان بررسی دوباره پیدا می کند مدت زمانی سه ساله برای تکمیل اطلاعات خود دارد، امسال بررسی و در نهایت به ثبت جهانی رسید.
« دنیای سفر » این نوشته را از « ایسنا » آورده است. واکاوی، پی گیری، نگارش و آفرینش، شایسته سپاسگزاری است.
