آلودگی صوتی از معضلاتی به شمار می رود که شهروندان ساکن کلانشهرها را درگیر کرده و به نوعی به چاشنی تلخ زندگی شهری بدل شده است.
آلودگی صوتی از نارسایی های زیست محیطی محسوب می شود که در کلانشهرها حاکم است. این معضل که آرامش را در شهرهای بزرگ نشانه می رود، آنچنان شایع شده که اکثریت قریب به اتفاق شهروندان با آن درگیر هستند و این عارضه برای ساکنان اطراف مراکز صنعتی، تولیدی، کارخانجات، فرودگاه ها بیش از پیش ظهور و بروز پیدا می کند.
حتی افرادی که در محیط هایی نسبتا آرام شهرهای بزرگ سکونت دارند نیز به نوعی این چالش را تجربه می کنند، زیرا به ناچار برای دسترسی و برخورداری از امکانات آموزشی، علمی، تحصیلی و... مجبورند با تردد در کلانشهرها به اصواتی گوش بسپارند که چندان خوشایند به نظر نمی رسد.
به واقع باید گفت ضرب المثل گل بود، به سبزه نیز آراسته شد، عبارتی است که می تواند در خصوص این معضل مصداق پیدا کند، حالا گوش و اعصاب شهروندان نیز در کنار قلب، ریه و سیستم تنفسی آنها از آلودگی در امان نیست.
از یک سو ذرات معلق آلاینده از سوی دیگر اصوات ناهنجار سلامت جسمانی و روانی شهرنشینان را هدف قرار می دهد.
امروزه، نیروی انسانی، سرمایه ای ارزشمند در هر جامعه ای محسوب می شود و علی رغم اهمیت بسیار برجسته این ثروت ارزنده شاهد هستیم که دیگر آرامش خاطر لازم برای پرداختن به امور روزمره در این گروه و طیف ها باقی نمی ماند.
یکی از معمول ترین عوارض چنین آلودگی هایی در کیفیت فعالیت روزمره افراد نمود پیدا می کند و به واقع با تحت تاثیر قرار گرفتن آن امور عادی زندگی در طول شبانه روز به چالش کشیده می شود.
تهران رکورد دار آلودگی صوتی در کشور است
چندی پیش محمد حسین بازگیر، رئیس اداره محیط زیست شهر تهران، در گفت و گویی با رسانه ها در تشریح معضل مذکور بیان کرد: استاندارد آلودگی صوتی در مناطق مسکونی در طول روز، 55 و در شب 65 دسی بل (واحد اندازه گیری آلودگی صوتی) برآورد می شود اما در پایتخت ایران، قریب به 5 دسی بل این میزان با شدت هر چه بیشتری به گوش می رسد.
این معضل در برخی از مناطق پرتراکم همچون 21، 6 و 3 با شدت و قوت بیش تری تجربه و احساس می شود. خودروها، موتورسیکلت ها، وسایل نقلیه عمومی، حمل و نقل هوایی، کارخانه ها، پالایشگاه ها و... هر کدام به نوبه خود مسبب و عامل بخشی از آلودگی صوتی محسوب می شوند.
کارشناسان و صاحب نظران حوزه شهری و زیست محیطی عقیده دارند، با رشد شهرنشینی بر میزان این آلودگی نیز افزوده می شود و این قاعده موید این واقعیت تلخ است که در صورت استمرار وضعیت موجود، هر روزه شاهد افزایش فزاینده تر این آلودگی ها خواهیم بود زیرا به تبع رشد جمعیت و گسترش شهرنشینی بر دامنه این معضل افزوده می شود.
راهکار مقابله با این معضل چیست؟
محسن پیرهادی، عضو هیات رئیسه شورای شهر تهران در گفت و گویی با رسانه ها، یکی از الزامات مقابله با این معضل را در تامین و تخصیص اعتبارات لازم جستجو می کند.
وی با اشاره به ضرورت بهره گیری از تجهیزات مقابله با آلودگی صوتی در بزرگراه ها، عایق بندی اماکن شلوغ و پرسر صدا می گوید: تحقق این امر مستلزم تامین بودجه و اعتبارات مناسب است که با همگرایی دولت و شهرداری می توان به توفیقات مطلوبی در این عرصه نائل شد.
یکی دیگر از ضعف ها و کاستی های مرتبط با این امر، به عدم نقش آفرینی تشکل ها و سازمان مردم نهاد در خصوص مهار، کنترل و کاهش چنین آلودگی هایی معطوف می شود که لزوم مشارکت سازنده مردم در مقابله و مدیریت این معضل به نحوی جدی احساس می شود.
در کنار این عوامل، برخورد هرچه بیشتر با واحدهای آلاینده صوتی و اعمال جریمه و لحاظ کردن تنبیهات لازم از دیگر ضروریاتی است که باید مورد توجه قرار گیرد.
استفاده از خودروهای وسایل نقلیه برقی از دیگر الزاماتی است که در شهرهای پیشرفته و توسعه یافته جهان به عنوان راهکاری موثر از سوی کارشناسان مطرح است که اجرای این الگو در کشور ایران نیز مثمر ثمر به نظر می رسد و البته حصول آن منوط به تامین زیرساخت های مناسب و تامین هزینه مورد نیاز چنین طرح ها و تدابیری خواهد بود.
« دنیای سفر » این نوشته را از « زیست بوم » آورده است. واکاوی، پی گیری، نگارش و آفرینش، شایسته سپاسگزاری است.
