29 مارس 2024 - 12:29

وقتی ندانسته جنگل را آتش می زنیم!

31 ژوئیه 2016 - 10:00 dsfr.ir/na06w

وقتی ندانسته جنگل را آتش می زنیم!
امیرحسین ذوالفقاری
آتش سوزی جنگل های زاگرس - ایلام

این بطری های شیشه ای هستند که گاه و بی گاه جنگل ها را به آتش می کشند!

وقتی یک روز گرم تابستان دسته جمعی کوله بار سفر را می بندیم و راهی طبیعت می شویم بعد از دویدن و بازی و کلی خوش گذراندن در جنگل، بالاخره وقت رفتن می رسد، آن وقت همه می رویم و بطری ها می مانند.

یا اصلا همان وقتی که از دیدن طبیعت زیبا، ذوق زده می شویم و بی توجه به آن چه پیش خواهد آمد، بطری ها را از شیشه ی ماشین به بیرون پرتاب می کنیم تا در کنار درخت ها و بوته زارها جا خوش کنند، زمینه برای رخ دادن اتفاق های ناخوشایندی فراهم می شود!

کارشناسان محیط زیست معتقدند که بطری های شیشه ای در طبیعت مانند ذره بین اثر می کنند و در صورتی که برگ های خشک دور و برشان باشند به سرعت می توانند باعث آتش سوزی در جنگل ها شوند.

در واقع بطری های شیشه ای در شرایطی خاص موجب می شوند نور خورشید به صورت متمرکز بر روی خار و خاشاک و برگ های خشک بتابد و به آتش سوزی دامن بزند.

مهندس سعید مرادی کیا، کارشناس محیط زیست می گوید: «خرده شیشه ها معمولا تأثیر بیش تری می گذارند و ذره بینی عمل می کنند و باعث آتش سوزی در طبیعت می شوند.»

این کارشناس محیط زیست می گوید که شیشه ها موجب آلودگی خاک نمی شوند، چون اولا ماده ی خطرناکی ندارند و دوم این که اگر هم ماده ی خطرناکی داشته باشند چون ساختارشان جامد و نفوذناپذیر است آب شویی در آن ها اتفاق نمی افتد؛ یعنی هیچ ماده ای از آن ها خارج نمی شود. اما آن قدر در طبیعت می مانند تا اجزاء تشکیل دهنده شان تجزیه شوند؛ یعنی زمانی حدود یک میلیون سال!

سؤال ما این است که آیا یک میلیون سال قبل شیشه وجود داشته که حالا بقایای آن مانده باشد؟

مرادی کیا می گوید: «در آزمایشگاه ها تست هایی به نام «ایگینگ» (Eaging) انجام می شود و بر این اساس، در کیسه ی دستگاه، شرایطی که یک ماده و محصول می تواند در طبیعت تحت تأثیر آب و هوا و خاک قرار بگیرد بازسازی می شود. بعد برآورد می کنند که در این شرایط، درصد کاهش وزن ماده چنددرصد بوده و بعد تخمین زده می شود که مثلا یک میلیون سال طول می کشد تا شیشه در طبیعت تجزیه شود.»

مرادی کیا هم چنین ما را به سواحل تابستانی دریاها می برد و یادمان می آورد که خرده شیشه ها می توانند باعث آسیب دیدگی انسان ها شوند. او ادامه می دهد: «در ضمن برای تولید هر رنگ شیشه، یک نوع مواد استفاده می شود، مثلا برای شیشه ی سبز از مس و شیشه ی قهوه ای از اکسید آهن استفاده می شود و بسیار مهم است که در مبدأ این شیشه ها جدا از هم قرار بگیرند چون وقتی شیشه را در مخزن زباله می اندازیم ممکن است شیشه بشکند و بنابراین بهتر است شیشه ها بر حسب رنگ تفکیک شوند. علاوه بر این برخی شیشه ها مثل آینه ها و ظروف پیرکس قابلیت بازیافت ندارند.»

مرادی کیا به یکی دیگر از دلایل جداسازی شیشه ها از بقیه ی زباله های خشک اشاره می کند: «برخی ماشین های جمع آوری پسماند در تهران، فشرده ساز دارند و بنابراین اگر شیشه در کنار بقیه ی زباله ها مثل کاغذ و آلومینیوم باشد، در این فشره سازی خرد می شوند، بنابراین بهتر است که شیشه ها در مبدأ از بقیه ی زباله های خشک جدا شوند.»

به گفته ی او هم اکنون در برخی از کشورهای دنیا در ماشین های حمل پسماند، امکان جداسازی شیشه از دیگر زباله های خشک وجود دارد و سیستم جمع آوری در نقاط مختلف دنیا یکسان نیست.

علاوه بر این خوب است بدانیم گاهی خرده شیشه ها کیفیت کودهای کمپوست را پایین می آورند. این کودها با استفاده از زباله های تر و با هزینه زیاد تهیه می شوند اما وقتی خرده شیشه در لا به لای کود باشد، ارزش کم تری دارد.

1