روزنامه "ایران" در یادداشتی با استناد به نتایج منتشر شده یک نظرسنجی مدعی شده؛ در حال حاضر گرانی هتل ها به عنوان بزرگ ترین مشکل مسافرت در ایران، باعث ریزش بیش از پیش گردشگران داخلی و خارجی شده است.
قیمت هتل ها در ایران گران است؛ این گرانی هم گردشگر ایرانی را اذیت می کند و هم به گفته کارشناسان مانعی بزرگ برای ورود گردشگران خارجی به ایران است. با وجود این هتلداران همچنان بر افزایش قیمت هتل ها اصرار دارند؛ مسأله ای که سازمان میراث فرهنگی و معاونت گردشگری با آن مخالفت کرده ولی هتلداران زیر بار آن نرفتند.
نظرسنجی مرکز گردشگری علمی و فرهنگی دانشجویان ایران هم، گرانی هتل ها و مراکز اقامتی را بزرگ ترین مشکل مسافرت مردم می داند. با وجود این سازمان میراث فرهنگی در سال 95، افزایشی 12 درصدی را پیشنهاد داد اما مرغ هتلداران یک پا داشت و همچنان روی 15 درصدی که قبل از آن توافق کردند اصرار ورزیدند. هرچند گزارش ها تا افزایش 50 درصدی قیمت برخی هتل ها خبر دادند.
مسأله به همین جا ختم نشد؛ هتلداران در حالیکه برای افزایش قیمت ها تلاش می کردند از سوی دیگر موجی از مخالفت را با "خانه مسافرها" هم راه انداختند. آنها اعتقاد دارند که خانه مسافرها باعث ورشکستگی هتل ها شده اند اما این سؤال را هم بی پاسخ گذاشته اند که مسافرانی که از پس پرداخت قیمت های گزاف هتل ها برنمی آیند اگر به خانه مسافرها نروند، چه کار کنند؟ مسأله دیگر این است که خانه مسافرها، شیوه و رسم مرسومی در تمام دنیاست.
همچنین هتلداران درست در زمانی که از ناعادلانه بودن قیمت گذاری از سوی سازمان میراث و گردشگری داد سخن می دادند، تخفیف های خاصی که برای تورگردانان در نظر گرفته بودند را منتفی کردند. تورگردان ها اعتقاد دارند که این اقدام نرخ ها را تا 90 درصد افزایش داد.
معاون گردشگری سازمان میراث فرهنگی، دلیل این ماجرا را خوب شدن وضع هتلداران با توجه به اقبال گردشگران بعد از دولت روحانی به ایران می داند. به گفته او، از آنجایی که وضع هتل ها خوب شده است دیگر آن ها نیازی به آژانس دارها و رفقای قدیم خود ندارند و به جای آنکه حمایت های آن ها در زمانی که گردشگر کم بود و آژانس داران برای هتل ها مسافر می آوردند را ادامه دهند، در چنین شرایطی این حرف ها را می زنند.
جدایی بین هتلداران از آژانس دارها، اعتراض گردشگران را به دلیل افزایش قیمت ها به دنبال داشت. در نهایت هم مسئولان تصمیم به ابلاغ شیوه نامه نرخ گذاری هتل ها گرفتند.
هتلداران با وجود اینکه همواره از وضعیت ناراضی بودند، در سال های گذشته به طور متوسط دوبار نرخ را افزایش می دادند. یک بار با آغاز سال نو میلادی و در دی ماه این افزایش نرخ انجام می شد و در فروردین ماه نیز با همان نرخی که حدود 3 ماه قبل از آن افزایش یافته بود قیمت ها را محاسبه می کردند و پس از آن در اردیبهشت ماه نیز با توجه به تورم سال مجدد افزایش نرخ می دادند.
این افزایش نرخ ها از 15 تا 25 درصد متفاوت بود و هتلداران با توجه به بازار و تقاضای موجود این نرخ ها را اعمال می کردند. اما در سال جدید با توجه به ابلاغیه سازمان میراث و گردشگری، دیگر هتلداران اجازه اعمال چنین افزایش هایی را نداشتند و تنها 12 درصد افزایش نرخ را باید اعمال می کردند.
در میان بحثی که هتلداران راه انداخته اند، توجه به یک نکته اساسی و استراتژیک فراموش شده است!
ایران بعد از چند دهه با استقبال گردشگران رو به رو است، اما متأسفانه برخورد دست اندرکاران این مجموعه نشان می دهد که آنان می خواهند در همان سال اول به سودی مورد نظر برسند و به اصطلاح «جیب گردشگر» را خالی کنند. بسیاری از فعالان، این نگاه "بهره بردار" را یکی از تهدیدهای بزرگ گردشگری ایران می دانند. آنها اعتقاد دارند زمان، زمان سوبسید دادن و کاهش قیمت ها از سوی فعالان گردشگر ایران از جمله هتلدارهاست نه بهره برداری از گردشگر و راه چند دهه را یک شب رفتن!
