اینجا آسمان لاله‌زار است، یکی از قدیمی ترین خیابان های تهران که در قدیم از میدان توپ‌خانه (سپه) شروع و به چهارراه اسلامبول (استانبول) که حدود 150 سال پیش دشتی سرسبز بود، ختم می شد... خیابانی با آسمان آبی و البته شیروانی های قهوه‌ایِ رنگ و رو رفته.
به گزارش ایسنا، آن سال ها انتهای واگن اسبی که از چهارراه شاهپور، حسن آباد و میدان توپ خانه می گذشت، به انتهای لاله زار می رسید. خیابانی پر از مکان های فرهنگی مانند کافه، سالن تئاتر و سینما. به اندازه ای که نام اش را «شانزه لیزه تهران» گذاشته بودند؛ هرچند ساکنان قدیمی پایتخت امروزه آن را «گنده‌زار» می نامند!
اما آسمانِ این خیابان تاریخی که در طول سال های گذشته با وجود تغییر کاربری و تعطیل شدن سالن های تئاتر و سینما و کافه هایش به لوازم الکترونیکی تبدیل شده، هنوز به آسمان آبی معتقد است؛ سال‌ها ست حرف و حدیث های بی نتیجه برای ملی شدن اش را می شنود و به رو نمی آورد.
شاید از آسمان لاله‌زار نتوان حدس زد که کدام سقف متعلق به سالن های سینما، تئاتر و کافه و مغازه های معروف آن روز ها ست، اما یک چیز را به وضوح می توان دید؛ بی توجهی به خانه های قدیمی که روزی هویت تهران بودند و آسمان خراش ها و لودرهایی که تازه دارند پا به «لاله‌زار» می گذارند!
