29 مارس 2024 - 05:15

انرژی های نو،‌ توسعه پایدار و رفاه عمومی

24 آوریل 2016 - 15:30 dsfr.ir/pw74c

سخنرانی آخیم اشتاینر در دانشگاه تهران

«دستور کار 2030 و اهداف توسعه پایدار» عنوان نشستی بود که با حضور دکتر آخیم اشتاینر معاون دبیرکل سازمان ملل و مدیر اجرایی برنامه محیط زیست ملل متحد پنجم اردیبهشت ماه در دانشگاه تهران برگزار شد.

در این نشست اشتاینر یکی از محورهای سخنان خود را بر گرمایش جهانی و توافقنامه پاریس قرار داد و گفت: محیط زیست و رفاه عمومی در ارتباط با یکدیگر قرار داشته و ما باید گفتمان گذشته خود درباره تفکیک این دو مقوله را تغییر دهیم زیرا تنها در این صورت است که به توسعه پایدار دست خواهیم یافت.

وی با اشاره به روند رو به رشد گرمایش جهانی تصریح کرد: نخبگان باید رهبر مقابله با روند رو به رشد این گرمایش باشند تا زمین را برای نسل های آینده نیز حفظ کنند.

اشتاینر اضافه کرد: برای مقابله با گرمایش جهانی همچنین ما نیازمند ارتقای دانش‌، تکنولوژی،‌اطلاعات،‌ منابع هستیم تا بتوانیم این فرآیند را مدیریت کنیم.

نوآوری های ساده برای مقابله با تغییرات آب و هوایی از دیگر موضوعات مورد توجه از سوی معاون دبیرکل سازمان ملل بود که با بیان آن اظهار کرد: انرژی های نو گزینه ای مقبول در این زمینه است که توانسته اکتریسته و نور را به مناطق مختلف جهان تسری دهد.

او از انقلاب در این نوع از انرژی در کشورهای توسعه یافته نام برد و گفت: بهره گیری از انرژی های نوین و تجدیدپذیر توانسته است ردپای ما بر محیط زیست را کاهش دهد.

اشتاینر با اشاره به بهره گیری ایران از انرژی های فسیلی برای دستیابی به توسعه تصریح کرد: ما باید نیم نگاهی به نسل آینده داشته باشیم و تغییر د ر سیاست های خود برای استفاده از سایر انواع انرژی های تجدیدپذیر را نیز مدنظر قرار دهیم.

وی در همین رابطه آفریقا را به عنوان نمونه قاره ای که انرژی های نو به کار گرفته می شوند نام برد و گفت: این انرژی ها توانستند در کشورهای این قاره و به ویژه در مناطق روستایی،‌ توسعه محلی و کسب و کار را به ارمغان آورند. ضمن اینکه زمینه دستیابی همگانی به منابع انرژی را نیز میسر می کردند.

سخنرانی آخیم اشتاینر در دانشگاه تهران به زبان انگلیسی و بدون مترجم برگزار شد،‌ حتی مراسم تقدیر از این مدیر سازمان ملل نیز به زبان انگلیسی بود. اما آیا این شیوه اجرا آیا یک رویه مطلوب است یا می توانست مراسم به نحو بهتری برگزار شود. صحبت درباره تغییر اقلیم به عنوان یک مقوله همگانی آنهم در جامعه ای که همچنان تسلط به زبان انگلیسی به عنوان امری عادی تلقی نمی شود، متاسفانه امکان انتقال مفاهیم مورد نظر این مقام مسئول را به همگان نامقدور کرد از این رو گرچه سالن کنفرانس تقریبا پر بود اما نمی توان اطمینان داشت که حاضران در نشست به تمامی سخنان اشتاینر را درک کرده باشند.

موضوع دیگر مورد توجه در این نشست به محتوای سخنرانی باز می گشت؛‌ اشتاینر مشابه سایر مقامات بین المللی همچنان به بهره گیری از انرژی های نو، ارتقای تکنولوژی و دانش تاکید می کرد. او همچنین توسعه محلی و مدل های شکل گرفته در سایر کشورها را مد نظر قرار می داد. در رابطه با این سخنان جای این پرسش باقی است که سخنان اشتاینر به چه میزان در زمین ایران قابل ردیابی است؟

مسئولان گرچه در سخنرانی های خود ادبیات جهانی را در سرلوحه سخنان شان قرار می دهند اما در عمل مشاهده می کنیم که روند تصمیم گیری ها به شیوه دیگری صورت می گیرد. به چه میزان هزینه های زیست محیطی در پروژه ها لحاظ می شود؟ آیا همچنان که آلمانی ها با برآورد هزینه های ناشی از انرژی اتمی توانستند انرژی های نو را جایگزین کنند در ایران نیز این برآوردها صورت می گیرد؟

نگاهی به انواع و اقسام پروژه هایی که با بودجه های سنگین صورت می گیرد نشان می دهد در ایران هنوز محیط زیست نه یک امر ضروری بلکه هنوز به عنوان یک مقوله جنبی نگریسته می شود که با بالا و پایین بودجه پروژه ها گاه پررنگ و گاه کم رنگ می شود.

از این روست که می توان چنین نتیجه گرفت که آخیم اشتاینر نیز همانند سایر مقامات سازمان ملل سفری به ایران داشت و آنچه می بایست را به جامعه دانشگاهی و مسئولان یادآوری و تذکرات لازم را نسبت به تعهد 2030 ایران گوشزد کرد. حال بر مسئولان است که باز میخ بر نعل سابق بکوبند یا واقعا تغییری محسوس در سیاستگذاری های خود نسبت به بهره گیری از سایر اقسام انرژی به وجود آورند.

1