حمل و نقل ریلی به طور متوسط 2 تا 5 برابر نسبت به حمل و نقل جاده ای، دریایی و هوایی کارآمدتر است.
یکی از مهم ترین شاخص های توسعه یافتگی، احداث راه های مواصلاتی اعم از آزادراه ها، بزرگراه ها، راه آهن و ... به ویژه وجود شبکه حمل و نقل ریلی و جاده ای ایمن و مناسب برای دسترسی و ارتباط با سایر مراکز مهم کشور است و تاثیر این عامل بر رشد و گسترش سایر عوامل توسعه انکارناپذیر است و زمینه ساز توسعه از جهات مختلف است.
به گزارش روابط عمومی شرکت راه آهن، در این زمینه، حمل و نقل ریلی به طور متوسط 2 تا 5 برابر نسبت به حمل و نقل جاده ای، دریایی و هوایی کارآمدتر است و زیرساخت های راه آهن دو تا سه برابر کمتر نسبت به دیگر روش های حمل و نقل برای هر واحد بار یا مسافر، زمین تصرف می کنند.
همچنین مزایای دیگر حمل و نقل ریلی مانند حمل و نقل انبوه، با امتیازی مانند ایمنی، صرفه جویی اقتصادی و سوختی، جلوگیری از آلودگی ها و نزدیک شدن به استانداردهای محیطی با توجه به افزایش قیمت سوخت است که با مجموع این ویژگی ها به نظر می رسد که حمل و نقل ریلی باید در اولویت توسعه قرار گیرد.
پس با توجه به مزایای فوق دست یابی به اهداف ذکر شده در سند چشم انداز 1404 کشور (مبنی بر رسیدن به رتبه ی اول منطقه) موجب گردیده تا به این موضوع به نحو شایسته ای در دولت یازدهم رسیدگی شود و این در حالی است که با توجه به دوران پسابرجام، فرصت مغتنمی برای جذب سرمایه گذاری خارجی و داخلی در توسعه زیرساخت های حمل و نقل کشور به ویژه در حوزه ی حمل و نقل ریلی پدید آمده است، به نحوی که با گذشت کم تر از چند ماه از برجام، شاهد سیل قراردادهای مهم تجاری، علی الخصوص در حوزه های مهم ریلی می باشیم.
نقشی که این روزها شرکت راه آهن جمهوری اسلامی ایران در حال ایفای آن است، حرکتی مهم و اساسی است، زیرا صنعت آهن سرد در حال عبور از گذر یک پیچ تاریخی مهم و حیاتی در این برهه ی خاص هست و در این خصوص موقعیتی در حال شکل گیری می باشد که برای تمام اعضای این خانواده ی بزرگ (صنعت ریلی) نقش ماندگاری را رقم خواهد زد. نقشی که هیچگاه از حافظه ی تاریخی راه آهن پاک نخواهد شد و تابلوی بیاد ماندنی دیگری را ایجاد خواهد نمود.
البته این موضوع نیز نباید مغفول بماند که باید همزمان با انعقاد قراردادهای ریلی با هر تنوع تخصصی، موجبات رشد و توسعه فیزیکی در بخش های حمل و نقل ریلی (ایجاد و یا تغییر در زیر ساخت ها) را شروع نمود و نسبت به بومی سازی آن نیز اقدام کرد، که این یعنی توسعه بخش حمل و نقل ریلی، نیازمند همسان سازی رشد فیزیکی در عمران حمل و نقل ریلی و توسعه و بومی سازی علوم ریلی در کشور است.
اگر خواسته باشیم کمی مستندتر موضوع عبور از این حرکت تاریخی را رصد نمائیم باید یادآوری کنیم که کشورهای در خشکی محصور شده آسیای میانه و قفقاز که می توانند از طریق ایران به آب های آزاد جهان به وسیله خلیج فارس یا به اروپا از طریق ترکیه متصل شده و از طریق شبکه ریلی مطمئن کشور نسبت به صادرات و واردات کالاهای خود اقدام نمایند، این موضوع را (رشد صنعت ریلی) در رئوس برنامه های خود قرار داده و همزمان با ما، اقدام به انجام سرمایه گذاری های کلان نموده و خواهند نمود.
برای مثال لازم است بدانیم که چین و هند به عنوان بزرگ ترین اقتصادهای جهان برای افزایش رشد اقتصادی خود دست به دامان توسعه صنعت ریلی و ایجاد زیرساخت جدید برای پیش راندن رشد اقتصادی کشورشان شده اند.
رقابت بر سر توسعه صنعت ریلی به دلیل تاثیر بسزای آن در افزایش رشد اقتصادی و دستیابی به اهداف توسعه ای کشورها، در شرایطی میان غول های اقتصادی ایجاد شده است که رشد اقتصادی چین(اقتصاد دوم جهان) در حال کاهش است و هند با رشد اقتصادی 5.12 درصد در سال مالی گذشته، جایگاه نخست جهان را از این نظر به خود اختصاص داده است.
