25 آوریل 2024 - 21:22

سهم محیط زیست دریایی از تفاهم نامه های بین المللی چقدر است؟

1 مارس 2016 - 09:10 dsfr.ir/pf68y

لایروب یاسین حین عملیات پاکسازی فرضی

ما مطمئن نیستیم بخواهیم صنعت اوراق سازی را به کشور وارد کنیم زیرا ایران را به حیاط خلوت کشتی های فرسوده کشورهای عربی تبدیل می کند.

پروین فرشچی معاونت محیط دریایی سازمان حفاظت محیط زیست درباره تاثیر تفاهم نامه منعقد شده میان سازمان محیط زیست ایران و وزارت محیط زیست و کشاورزی فنلاند در محیط زیست دریایی به خبرنگار«دنیای سفر» گفت: ما به طور خاص در این تفاهم نامه تنها دریا را ذکر نکردیم اما در قالب متن تفاهم نامه فعالیت های گسترده ای را در محیط زیست دریایی می توان انجام داد. مقابله با آلودگی نفتی،‌ پاکسازی آلودگی خاک در سواحل،‌ انرژی های تجدیدپذیر از نمونه اقداماتی است که می توان در کنار خشکی، در حوزه محیط زیست دریایی و سواحل نیز به کار گرفته شود.

وی در پاسخ به این پرسش که محیط زیست دریایی همواره با کمبود بودجه روبرو بوده و از این رو گمان نمی کنید که این تفاهم نامه باید اولویت خود را به این عرصه اختصاص دهد،‌ اظهار کرد: این امر بستگی به سازمان حفاظت محیط زیست دارد و مدیریت باید این اولویت گذاری را داشته باشد منتها با توجه به توسعه دریایی که در حال اتفاق افتادن است این تفاهم نامه می تواند کمک های زیادی را به حفاظت ساحل و دریا داشته باشد.

فرشچی درباره صنعت اوراق سازی و بازدید ترکیه که قرار بود برای مشاهده چگونگی انجام این صنعت صورت گیرد،‌ تصریح کرد: ما این بازدید را به واسطه کمبود بودجه نداشتیم. ما فعلا در حد تعمیر کشتی اجازه این کار را داده اما از آنجا که اوراق سازی صنعت بالایی را می خواهد و از طرف دیگر تقاضا برای آن بسیار بالاست طبیعتا نیاز به ارزیابی اثرات زیست محیطی و تکنولوژی های جدید دارد. در حال حاضر هلند بالاترین تکنولوژی را در اوراق سازی دارد اما ما مطمئن نیستیم که بخواهیم این صنعت را به کشور وارد کنیم زیرا ایران می تواند حیاط خلوت کشتی های فرسوده کشورهای عربی باشد.

با وجود عدم تمایل سازمان حفاظت محیط زیست برای ورود به این صنعت،‌ نهادهایی هستند که  به واسطه درآمدهای بالا مصرانه این مقوله را دنبال می کنند‌، معاونت محیط زیست دریایی در این باره به «دنیای سفر» گفت: ما تنها یک پروژه را به عنوان تجربه علمی برای  پایلوت اجازه می دهیم اما در حال حاضر نه اطلاعات کافی را در این زمینه داریم و نه جانمایی مناسب در این زمینه صورت گرفته است. همچنین ایران در حال حاضر  آماده ورود به این صنعت نیست چون نیاز به سرمایه گذاری هنگفت برای تکنولوژی مناسب برای حداقلی کردن اثرات زیست محیطی دارد.

1