29 مارس 2024 - 02:40

اثرات منفی هجوم گردشگران به میراث جهانی یونسکو

2 فوریه 2016 - 10:10 dsfr.ir/rr8ry

جزیره کوچک "مون سن میشل" در فرانسه با صومعه ای شگفت انگیز

صنعت گردشگری یکی از عوامل رشد و رونق اقتصادی کشورها محسوب می شود، اما در عین حال هجوم بیش از حد گردشگران می تواند مخاطرات و چالش هایی جدی برای محوطه های تاریخی ایجاد کند.

خبرگزاری آسوشیتدپرس در گزارشی به چهار محوطه تاریخی ثبت شده در فهرست میراث جهانی یونسکو پرداخته که به سبب حضور بیش از ظرفیت گردشگر، با چالش هایی اساسی دست و پنجه نرم می کنند.

ماچوپیچو (پرو)

معروف ترین محوطه تاریخی در این فهرست «ماچوپیچو»، شهر گمشده اینکاها است که از قطع درختان، مدیریت نامناسب فاضلاب و تاخت و تاز کشاورزی به ستوه آمده، اما هنوز در فهرست میراث در معرض خطر یونسکو قرار نگرفته است.

متخصصان پرویی زنگ خطرهایی دیگری را نیز به صدا درآورده اند و معتقدند دود ماشین ها و جاپاهای بی شمار در این منطقه می تواند عملکردی مشابه به یک زلزله کوچک داشته باشد و منجر به فرو ریختن معابد و دیگر سازه ها شود. بازدید روزانه 2500 نفر از «ماچوپیچو» ظاهرا بسیار فراتر از ظرفیت ایمن این محوطه است.

اوموری (ژاپن)

این شهر در غرب کشور ژاپن براساس اعلام شورای جهانی محوطه ها و بناهای تاریخی دارای ارزش جهانی برجسته ای نیست. تنها جاذبه این منطقه یک معدن متروکه نقره است و در کنار مهمانخانه هشت تخت خوابه در این شهر هیچ زیرساخت گردشگری ایجاد نشده است.

اما با لابی گسترده مقامات ژاپنی این محوطه در سال 2007 به فهرست میراث جهانی یونسکو راه یافت. یک سال بعد یک میلیون گردشگر به این منطقه هجوم آوردند و سبک زندگی آرام ساکنین بومی را درهم شکستند.

یکی دیگر از محوطه های جنجالی در کشور ژاپن که سال گذشته جهانی شد، کارخانه ها و معادن انقلابی صنعتی در «میجی» بود. ده ها هزار زندانی جنگی کره ای، چینی و متحدین مجبور بودند در این محوطه کار کنند و به همین دلیل رسانه های چینی ثبت این منطقه در فهرست جهانی یونسکو را نوعی کمک به ژاپن برای پوشاندن خشونت های جنگی اش در دوران گذشته قلمداد و آن را محکوم کردند.

لیجیان (چین)

شهر 800 ساله «لیجیان» در میان تبلیغات گسترده در سال 1997 وارد فهرست میراث جهانی یونسکو شد و امروزه یکی از پربازدیدترین جاذبه های گردشگری چین محسوب می شود.

غیربومی ها با سرمایه های بیشتر وارد این منطقه شدند و با جمعیت عمدتا از اقلیت قومی شهر دچار چالش شدند، بومی هایی که معتقدند در حال از دست دادن هویت شان هستند. در دهه اول سال 2000 میلادی بسیاری از خیابان های ساخت قدیم شهر تا 90 درصد در اختیار افراد تازه وارد قرار داشت.

شهری که تا پیش از ثبت جهانی حدود 150 هزار نفر بازدیدکننده در سال داشت، سه سال بعد میزبان 2.8 میلیون نفر و سال گذشته پذیرای 16 میلیون گردشگر بود. فرهنگ محلی با رویکرد کاملا توریست محور تضعیف شده است. خانه جدید شهر همگی بازسازی شده اند و تمامی قسمت تاریخی شهر از سال 1996 تاکنون نابود شده است.

مون سن میشل (فرانسه)

این جزیره کوچک با صومعه ای شگفت انگیز اولین میراث ثبت شده کشور فرانسه در یونسکو است. این جزیره که یک مقصد گردشگری زیارتی در قرون وسطی بوده، در طول سال ها دست خوش تغییرات فراوانی شد و حتی در زمان انقلاب فرانسه به عنوان زندان استفاده می شده است.

«مون سن میشل» با جمعیتی حدود 50 نفر و مساحت 100 هکتاری سالانه مورد بازدید 2.8 میلیون نفر قرار می گیرد و خیابان های باریک و قرون وسطایی جزیره مملو از گردشگرانی است که کافه، رستوران و مغازه های بدون تعطیلی جزیره گشت می زنند.

1