جیره جنگی سربازان صفوی در فهرست میراث ناملموس کشور به ثبت رسید.
به گزارش خبرگزاری ایسنا، «جوزغند»، گران ترین شیرینی محلی کشور که در دوره صفوی به عنوان «جیره جنگی سربازان» استفاده می شد، پس از 8 سال احیا، در فهرست میراث ناملموس به ثبت رسید.
محمود مرادی، شهردار شهر تاریخی نراق گفت: با توجه به روند رو به منسوخ شدن ساخت این شیرینی محلی در منطقه «نراق» از حدود 8 سال گذشته پروژه احیای «جوزغند» در شهر تاریخی نراق و توسط شهرداری منطقه آغاز شد. نخست جلساتی با بانوان شهر نراق برگزار کردیم و پس از برگزاری 7 دوره جشنواره «جوزغند» در این شهر، حالا محصول تلاش های این 8 سال و 7 دوره جشنواره «احیا»، «تنوع»، «دسته بندی» و «ارائه به گردشگران» است.
او افزود: همزمان با گذراندن مراحل احیا، موفق شدیم پرونده ثبت ملی آن را تهیه و به شورای ثبت سازمان میراث فرهنگی و گردشگری ارسال کنیم تا این که چهارشنبه گذشته (30 دی) در شورای ثبت ناملموس به نام نراق و با عنوان «فن تهیه جوزغند در شهر نراق» به ثبت رسید.
وی این شیرینی محلی را گران ترین شیرینی محلی ایران به لحاظ کیفیت، مدت زمان پخت و مواد اولیه (که همه آن ارگانیک است)، دانست و افزود: این شیرینی محلی با دست ساخته می شود و کف قیمت آن 70 تا 100 هزار تومان است.
او با تأکید بر اینکه مرکز ساخت این شیرینی در نراق است و در شهرهای دیگر مانند «روستای جاسب» نیز تهیه می شود، بیان کرد: این شیرینی کاملا خانگی و دستی است و پخت ندارد، بلکه ساخته می شود که مراحل ساخت آن زمان بر است و حدود دو هفته طول می کشد تا فرآوری «جوزغند» انجام شود، در طول این مدت نیز باید دائم آن را در سایه و آفتاب پهن کرد.
همه خانه های نراق «جوزغند» می سازند
مرادی ادامه داد: این شیرینی به صورت حرفه ای و نسل به نسل توسط بانوان نراق به دختران شان آموزش داده می شود. با گذشت حدود 8 سال از پروژه احیای شیرینی «جوزغند» امروز 50 کارگاه خانگی در شهر نراق شکل گرفته است، بنابراین در حال حاضر اکثر خانواده های نراق به صورت مستقیم یا غیرمستقیم در حال ساخت آن هستند.
او همچنین یکی دیگر از دلایل گران بودن این شیرینی را فرآوری محصولات قابل استفاده در آن در باغات نراق و توسط بومی های این شهر تاریخی مانند گردو، بادام، زردآلو و هلوی محلی دانست، که باعث می شود ارزش آن چند برابر شود.
«جوزآغند»، جیره غذایی سربازان صفوی
شهردار شهر تاریخی نراق کارکرد این شیرینی در گذشته را به عنوان یک وعده غذایی یا جیره جنگی سربازان دانست و گفت: در گذشته به آن «جوزآغند» به معنای «پر کردن و غنی کردن» می گفتند. آن زمان این محصول و موادی که انرژی بالایی داشته است، برای سربازان استفاده می کردند تا توان جنگیدن داشته باشند.
وی سابقه ساخت این شیرینی را مربوط به دوره صفویه دانست و افزود: سال هاست همه کوهنوردان نراقی، حتما «جوزغند» در کوله خود دارند.
